เราใช้ชีวิตแต่งานย่างเข้าปีที่ 2 แล้ว
สามีไม่มีความเป็นผู้นำเลย เราทำงานทั้งคู่
ถ้ามีเรื่องอะไรในชีวิตต้องตัดสินใจทุกอย่างจะเป็นหน้าที่เราหมด ชีวิตเค้ารับผิดชอบแต่งานที่เค้าทำ เค้าทุ่มเทให้กับงานแล้วเวลาส่วนตัวที่เหลือคือเล่นเกมส์ เราเหนื่อยที่แต่งงานมาหวังว่าจะมีคู่ชีวิตที่ช่วยกันคิด กลายเป็นเราคิดเราทำคนเดียว

ชีวิตคู่ของเราแปลกประหลาด อยู่กันแบบคนซึ่งแทบไม่มีอะไรกันเลย เหมือนเพื่อนกันมาใช้ชีวิตด้วยกันไปงั้น ลองดูกระทู้เก่าเราก็ได้ เราเหมือนเป็นโรคซึมเศร้า เป็นไบโพล่าร์ไปแล้ว เราหลีกเลี่ยงที่จะไปจากชีวิตแบบนี้ไม่ได้ พ่อแม่เรารักสามีเรามาก เราไม่เคยรู้สึกเลยด้วยซ้ำว่านี่คือชีวิตคู่

เรารู้สึกว่าชีวิตที่พ่อแม่วางให้เป็นชีวิตที่ดี แต่ตอนนี้รู้สึกว่าเรากำลังเสียโอกาสเจอคนอื่นในชีวิต เพราะสถานะภาพแต่งงานค้ำอยู่
ทั้งที่ไม่เคยได้รับการปฏิบัติแบบคนรักเลย เราแต่งงานไปงั้นๆ แค่มาระบาย คงยากจะไปจากตรงนี้