สวัสดีค่ะ
พี่ใจดี ๕ ตอนต่อฝันปันรัก ครั้งนี้ สืบเนื่องจากกิจกรรมพี่ใจดี ๔ จากกระทู้เดิม

http://ppantip.com/topic/33285273

เราจบกิจกรรมพี่ใจดี ๔ ลงตรงที่ว่า เราจะกลับไปที่ห้วยยาวอีกครั้ง เพื่อสร้างโรงเรียนอนุบาลให้กับ ศศช.แห่งนี้ และแล้ววันเวลานั้นก็มาถึง
เกริ่นเล็กน้อย บ้านห้วยยาว ตั้งอยู่ที่ ตำบลสบโขง อำเภออมก๋อย จังหวัดเชียงใหม่ อยู่ห่างจากตัวอำเภออมก๋อยระยะทางการเดินทางด้วยรถยนต์ 4wd เป็นระยะเวลากว่า ๕ ชั่วโมง และอยู่บนพื้นที่สูงชัน เนื่องจากนักเรียนมีจำนวนเพิ่มมากขึ้น อาคารเรียนหลังเก่าจึงไม่เพียงพอต่อการเรียนการสอนและกิจกรรมต่างๆของเด็กนักเรียน จึงได้ริเริ่มที่จะสร้างอาคารอนุบาลเพิ่มขึ้นอีก ๑ หลัง เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพในการเรียนการสอน

งานก่อสร้างอาคารอนุบาลหลังนี้ เราตั้งใจจะลงมือทำกันเอง ดังนั้นงานแรกของเราจึงเริ่มต้นจาก เขียนโครงการ และทำหนังสือประสานงานและติดต่อกับกศน.อมก๋อย เมื่อหนังสือโครงการเสร็จสิ้นเรียบร้อย งานต่อมาก็คือ หาสถาปนิกใจดี ออกแบบอาคารเรียนให้เราโดยไม่คิดค่าใช้จ่าย เราเริ่มประกาศหาสถาปนิกใจดีในวันที่ ๑ สิงหาคม (เข้าพรรษาพอดิบพอดี) เพื่อช่วยเราออกแบบอาคารตามขอบเขตที่เรามีกับพื้นที่ ในที่สุดเราก็ได้สถาปนิกใจดี ออกแบบอาคารให้เราอย่างสวยงาม ขอบคุณพี่เอก แห่งบริษัทลมดีมากๆนะคะ






เมื่อเราได้แบบอาคารตามวัตถุประสงค์ของการใช้งานแล้ววันที่ ๙ เดือน ๙ ฤกษ์งามยามดี เราก็เริ่มหาสปอนเซอร์ โดยการทำหนังสือส่งไปที่บริษัทต่างๆ ว่าจะมีบริษัทไหนร่วมทำบุญกับเราได้บ้าง หลังจากนั้นจึงเริ่มเปิดรับเงินบริจาค ในวันที่ ๒๙ เดือน ๙ จากกลุ่มเพื่อนๆ วันเวลาก็ล่วงเลยมาเรื่อยๆ จำมาถึงวันที่เรากำหนดวัน ว่าเราจะเดินทางกันในคืนวันที่ ๙ ธันวาคม – ๑๔ ธันวาคม เมื่อกำหนดวันได้แล้ว เราก็ประกาศหาพี่ใจดีที่สามารถร่วมเดินทางไปทำกิจกรรมกับเราในครั้งนี้ได้



อะไหนๆก็จะเดินทางไปสร้างอาคารเรียนอยู่แล้ว เปิดรับของบริจาคไปด้วยดีกว่า จะได้มีของไปฝากน้องๆบนดอย เราเปิดรับของบริจาคในวันที่ ๒๙ เดือน ๑๐ ทันทีที่เราประกาศรับของบริจาค มีของบริจาคหลั่งไหลเข้ามามากมาย มากเกินความคาดหมายไปมาก วันเวลาล่วงเลยมาเรื่อยๆ ของก็มากมายขึ้นเรื่อยๆ จนต้องประกาศหยุดรับก่อน เพราะเกรงว่าจะขนส่งไปไม่ไหว ของบริจาคเป็นของดีๆใหม่ๆทั้งนั้น ขอบคุณพี่ใจดีทุกคน บางคนไม่ได้รู้จักกันมาก่อนก็ไว้ใจให้เรานำของไปมอบให้กับเด็กๆบนดอย ขอบคุณมากนะคะ



เมื่อเข้าใกล้วันเดินทาง การประสานงานต่างๆก็กระชั้นมากขึ้นไปทุกที และแล้วเราก็เจอกับปัญหา เมื่อพบว่า การขนส่งวัสดุก่อสร้างไปที่ห้วยยาวนั้นไม่ใช่เรื่องง่าย ด้วยเหตุแห่งความชันและลักษณะของพื้นที่ในการสัญจรนั้นไม่สะดวกเหมือนบ้านอื่นๆในระแวกใกล้เคียง เราพยายามปรับเปลี่ยนแบบก่อสร้าง จนวินาทีสุดท้าย เพราะจะขยับวันเดินทางก็ลำบาก พี่ๆใจดีๆหลายคนลางานกันไว้แล้ว เราต้องเดินหน้าต่อไป และทำงานแข่งกับเวลา ระดมความคิดประสานงานกันระหว่างพี่ใจดีทีมสถาปนิกและพี่ใจดีทีมวิศวกร ในที่สุดเราก็ตัดสินใจว่า ในการเดินทางรอบนี้ เราคงทำได้แค่เพียงไปเทปูน ทำฐานรากไว้ก่อนเท่านั้นเอง เพราะวัสดุที่ใช้ในการเตรียมฐานรากนั้นใช้จำนวนไม่มาก  อย่างอื่นคงต้องไปปรับหน้างานเพื่อความเหมาะสมต่อสถานที่จริงอีกครั้งหนึ่ง

ดังนั้นงานของเราจะลดน้อยลงไปมาก เรามีพี่ใจดีที่ประสงค์จะร่วมเดินทางไปช่วยงานก่อสร้างจำนวนมาก จะหาทางออกอย่างไรดี ..... คิดออกแล้ว
พี่ใจดีที่ร่วมเดินทางกับเราในครั้งนี้ มีคุณหมอ มีเภสัชกรตั้งหลายคน เราแบ่งทีมหมอออกไปตรวจรักษาคนไข้แบบครั้งที่แล้วดีกว่า แต่เนื่องจากบ้านห้วยยาวการเดินทางขึ้นลงลำบากมาก เราจึงต้องแบ่งทีมรักษาพยาบาลไปค้างที่อื่นก่อน ๒ คืน แล้วค่อยมาเจอกับกลุ่มที่ทำงานก่อสร้างในคืนสุดท้าย และทำการตรวจรักษาที่บ้านห้วยยาว ก่อนที่จะกลับลงจากดอยไปพร้อมกัน
เอาล่ะ ในเมื่อตัดสินใจได้แล้ว งั้นรับบริจาคยาดีกว่า เราเหลือเวลาน้อยมากแล้ว เมื่อเปิดรับบริจาคยา พี่ๆใจดีที่มีร้านยาก็ช่วยกันสนับสนุนอย่างเต็มที่ ยาส่งเข้ามามากมายหลายชนิด ในที่สุด เราก็พร้อมที่จะไปออกหน่วยกันแล้ว



เมื่อของบริจาคมีจำนวนมาก เราก็ต้องไปแพคของแยกประเภทของของบริจาค และส่งขนส่งไปไว้ที่อมก๋อยล่วงหน้า และของทั้งหมดจะเดินทางขึ้นดอยไปพร้อมกับเรา ของมีจำนวนมากเราต้องทำการแพคของถึงสองครั้งด้วยกัน





เดี๋ยวก่อน ทีมออกหน่วยรักษาพยาบาลเป็นผู้หญิงทั้งหมดจำนวนแปดคน กลัวเพื่อนๆจะเป็นกังวล จึงได้ติดต่อพี่ทหารไปอารักขา คุ้มกันสามนาย เพื่อความสบายใจ เอาล่ะ ทีมออกหน่วยพร้อมแล้ว  แต่ว่า...ทีมก่อสร้างเจอปัญหาอีกแล้ว เราคิดว่าวัสดุที่ใช้ในครั้งนี้นั้นมันไม่มากเลย แต่คำว่าไม่มากในความคิดเรา มันหนักหนาสำหรับการขนส่งขึ้นดอย งานในครั้งนี้เราต้องใช้เหล็กและปูน ซึ่งมีน้ำหนักมากพอสมควร การขนส่งขึ้นดอยไม่ใช่เรื่องง่าย เราได้ทำงานติดต่อไปยังหน่วยงานต่างๆมากมาย เพื่อขอความช่วยเหลือในเรื่องการขนส่งวัสดุเหล่านี้ขึ้นดอย บอกแล้วว่ามันไม่ใช่เรื่องง่าย เพราะพื้นที่ที่เราไปมีความสูงชันมาก ทุกหน่วยงานยินดีสนุบสนุนเราแทบทั้งนั้น แต่ยกเว้น การเดินทางไปที่ห้วยยาว เราพยายามจะติดต่อหน่วยงานราชการจนวินาทีสุดท้ายของการเดินทาง แล้วเราก็เข้าใจ ทำใจยอมรับมัน จากคำพูดนึงที่บอกว่า
“ผมก็อยากจะช่วย แต่ผมรับผิดชอบชีวิตใครไม่ได้ หากมีอุบัติเหตุขึ้นมา ผมก็ลำบากใจ การเดินทางเข้าห้วยยาวมีความเสียงและมีอันตรายมากครับ”
เข้าใจแล้ว เราเข้าใจได้ทันทีในเหตุและผล กลายเป็นความเครียดแทน แล้วเราเป็นใคร พาเพื่อนไปแล้วเราจะรับผิดชอบเค้ายังไง ทำอะไรไม่ได้แล้ว ทำได้เพียงบอกข้อมูลสมาชิกให้มากที่สุด และภาวนาให้ทุกอย่างราบรื่นเหมือนการเดินทางครั้งที่ผ่านมา

เอาเถอะ เราตั้งใจไปทำสิ่งที่ดี อะไรก็พร้อมหมดแล้ว จ้างรถจากบนดอยแล้วกัน จ้างชาวบ้านที่คุ้นเคยพื้นที่ให้เค้ามารับเราที่อมก๋อย เพื่อขนของขึ้นดอยกัน

และแล้ววันเดินทางก็มาถึง เรายังตระเวนรับของบริจาคบางส่วนที่จำเป็นต้องใช้ เช่นยาที่มีคนบริจาคเพิ่ม จนวินาทีสุดท้ายก่อนขึ้นรถ (เหตุการณ์เหมือนพี่ใจดี๔เลยสินะ) 5555

เราเดินทางจากรุงเทพสู่อมก๋อยด้วยรถตู้ การเดินทางครั้งนี้มีพี่ใจดีจำนวน ๒๒ คน เป็นชาย ๕ คน เป็นหญิง ๑๗ คน หลากหลายอาชีพแตกต่างกันไป เราออกจากกรุงเทพเวลา ๒ ทุ่ม ไปสว่างเอาที่อ.ฮอด จ.เชียงใหม่ แวะตลาดซื้อขนมแจกเด็กๆ รวมทั้งเตรียมเสบียงของพวกเราระหว่างอยู่บนดอยด้วย จากนั้นมุ่งหน้าสู่อ.อมก๋อย

วัสดุต่างๆนั้นเดินทางมาถึงเชียงใหม่เรียบร้อยแล้ว เราเห็นปริมาณของแล้วรู้ทันทีว่า ไม่มีทางที่เราจะเอาของทั้งหมดขึ้นดอยไปได้ในครั้งนี้  เราติดต่อรถพื้นที่ไว้ทั้งสิ้นจำนวน ๖ คัน เรามีผ้าห่ม ๕๐๐ ผืน ของเล่นเด็กและเสื้อผ้าเป็นลังเล็กๆอีกร่วม ๑๐๐ ลัง มีปูน ๕๐ กระสอบ และเหล็กเส้นอีก ๕๐ เส้น แค่เห็นของก็ปวดหัวแล้ว ซ้ำหนักไปกว่านั้น ที่ห้วยยาวไม่มีเครื่องตัดเหล็ก ....
แต่โชคยังเข้าข้างเรา ที่ทีทอทะมีลูกหนูตัวเล็กๆ เราจะลองใช้ลูกหนูตัวเล็กๆนี้ตัดเหล็กเส้นขนาดใหญ่ดู ซื้อใบไปเปลี่ยนมากหน่อย มันอาจจะได้ผล ไม่มีทางเลือกแล้ว ลองดูแล้วกัน


ออกเดินทางกันดีกว่า เราแบ่งปูนไปคันรถละ ๙ กระสอบ ผ้าห่มคันละกระสอบ ส่วนของเล่นและเสื้อผ้านั้น คงต้องทิ้งไว้ที่อมก๋อยก่อน วันหลังค่อยว่ากันใหม่ เอาแต่ของจำเป็นไปก่อนแล้วกัน เดินทางกระเด้งกระดอนแบบเดิมมาสี่ชั่วโมง และแล้วเราก็ถึงทีทอทะ เป็นหมู่บ้านที่เราจะแยกทีมพี่ใจดีออกเป็นสองทีม แล้วอีกสองวันเจอกันใหม่

เอ้าขนปูน


เอ้าขนเหล็ก


เอาเหล็กไปให้ได้นะ


ขนผ้าห่ม



รถหกคันเต็มหมดแล้ว เหลือของเพียบเลย ฝากไว้ก่อนนะคะ

ผ้าห่มอีกหลายกระสอบ


เสื้อผ้าอีกร่วมร้อยลัง


ขนของสำคัญเสร็จละ ทยอยจัดพี่ๆลงไปในรถพร้อมกับสัมภาระบางส่วนและเสื้อผ้าบริจาคบางส่วนดีกว่า


พี่ทหารพรานสามนายที่มาช่วยคุ้มกันเรา


รอบนี้เราแบกของไปมากแบบครั้งที่แล้วไม่ได้ เพราะว่ารถจะขึ้นห้วยยาวไม่ไหว
ขึ้นรถกันดีกว่า ออกเดินทางกันเถอะ






ถนนหนทางในช่วงแรก (ราวๆสิบห้านาที) ยังไม่หัวสั่นหัวคลอนมากนัก  ไปสักพักความรู้สึกเก่าๆก็เริ่มกลับมา


แวะก่อนละกัน เพื่อนๆอยากเข้าห้องน้ำ ห๊ะ เข้าห้องน้ำ กลางป่าเนี่ยนะ อะ แวะหมู่บ้านละกัน เรามาแวะหาห้องน้ำที่บ้านราชากัน นี่ล่ะห้องน้ำ เข้าห้องน้ำที่มีช่องรอบทิศทาง เล่นกายกรรมสนุกสนานเลย


หมูที่นี่ยังตัวอ้วนอยู่เลย


เด็กและชาวบ้านแถวนี้ก็ยังพอจะมีเสื้อผ้าดีๆใส่อยู่บ้าง กินข้าวอร่อยเชียวล่ะ


ลูกเต้าวัยเดียวกันหมด ออกมายืนมองพวกเรา


ไปเถอะไปกันต่อ อ้าว เอ๊งมาขวางทางข้าทำไม ไล่ก็ไม่ไปด้วยนะ ฮ่าๆ ลืมไป ถนนของเค้านี่หว่า เราตะหากมาบุกรุก


ทางชักเริ่มไม่ค่อยโอเคมากๆละ หัวสั่นหัวคลอนกันไป



พระอาทิตย์จะตกแล้วนะ รีบๆหน่อยสิ


วิวสวยก็ชื่นชมบนรถนี่ล่ะ


ตามกันไป



ครูแว้นแซงไปแล้ว


เห็นน้ำแล้ว จำได้แล้ว ใกล้ทีทอทะแล้ว เย่ๆ ร่างจะระบมแล้ว


เนินสุดท้ายหน้าทีทอทะ



มืดพอดี