ผมพบเธอ โดยบังเอิญในการประชุมของจังหวัด ผมสมุมติว่าเธอชื่อ A ละกันนะครับ เราทำงานสายงานเดียวกัน A เป็นคนน่ารักในสายตาผม ถึงแม้ว่าจะไม่ได้ดูโดดเด่นมาก แต่ตรงสเป็คของผมทุกอย่าง ขาว ตัวเล็ก หมวยๆ แบ๊วๆ การพูดจาเข้ากับคนได้ง่าย

เราถูกใจกันตั้งแต่แรกพบครับ เอาเป็นว่าถึงผมจะไม่ได้หล่อเทพ ถึงขั้นดารา แต่ก็หน้าตาพอไปวัดไปวาได้ ไม่ได้ขี้ริ้วขี้เหร่แต่อย่างใด ผมเป็นคนเงียบๆ มาดนิ่งๆ ขรึมๆ มีผู้หญิงมาชอบบ้าง ซึ่งผมก็ไม่เคยที่จะมองใคร ผมไม่ใช่คนเจ้าชู้ แต่ก็ต้องมายอมศิโรราบให้ A แต่โดยดี ผมตามจีบ A มาหลายเดือน ทั้งทำเซอร์ไพรส์ให้ ไปหาไปรับไปส่ง ทุกวัน


จนในที่สุดเราก็ได้คบกันครับ....

แต่ด้วยความที่เธอเป็นคนอัธยาศัยดี และยังไม่พร้อมที่จะเปิดตัวกับผมและเพื่อนๆ ในปีที่ 1-2 ที่เราคบกัน เธอจึงบอกกับทุกคนว่าไม่มีแฟน A บอกว่าอนาคตเราจะเป็นยังไงกันต่อไปไม่รู้ เธอขอเวลากับผมซักพัก นั่นทำให้ผมเกิดความหึงหวงตลอดเวลา ซึ่งก็มีสิทธิแค่เพียงครึ่งเดียว A เพราะยังไม่สามารถเรียกคำว่าแฟนได้เต็มปาก และช่วง 1-2 ปีมีคนมาขายขนมจีบ A เป็นประจำ จนทำให้ผมรู้ว่าแท้ที่จริงแล้ว

A กำลังมีทางเลือกสำคัญอีกหนึ่งทาง เมื่อผมรับรู้ดังนั้น ผมจึงสู้สุดตัว เพราะคิดว่าตัวเองไม่มีอะไรด้อยกว่าอีกคนเลย ทั้งการศึกษา พื้นฐาน หน้าตา นิสัย หรือแม้กระทั่งความรัก ที่จะแพ้อาจเป็นเรื่องเงินเดือน เงินเดือนผมตอนนั้นอยู่ที่ หมื่นต้นๆ( A ยังเงินเดือนเยอะกว่าผมอีก) สุดท้ายเมื่อมีสองทางเลือก คนเราก็ไม่อยากให้ตัวเองเป็นตัวเลือกครับ ผมจึงขอให้ A เลือก โดยใช้วิธีต่างๆ นาๆ อ้อนวอน ขอร้อง ถึงขั้นร้องไห้บอกว่า ผมรักเธอมากจริงๆ เราทะเลาะกันบ่อยครับเรื่องของคนอื่น บุคคลที่สาม สุดท้ายผมก็ใช้วิธีสกปรกครับ ไปคุยกับผู้ชายอีกคนว่าผู้หญิงคนนี้ผมขอดูแลนะ ท่าเขาไม่จริงจังก็ขอให้ถอยไป
สุดท้ายผู้ชายอีกคนก็เป็นฝ่ายถอยไปเอง ความรักของเราดูเหมือนจะดีครับในช่วย 3-5 ปีเพราะเราอยู่ใกล้กัน มีปัญหากันบ้าง ลุ่มๆดอนๆ เพราะเธอนิสัยคุณหนูด้วย แต่ด้วยความที่อยู่ใกล้กัน ทะเลาะกันผมก็ไปง้อเธอได้ครับ
ในรอบ 3- 5 ปีนี้ A เคยบอกเลิกผมเกือบสิบครั้ง แต่ผมก็ขอร้องอ้อนวอนเธอเกือบพันครั้งให้กลับมาคืนดี
เคยถึงขั้นไปง้อตอนดึกๆ ที่หน้าบ้าน ฝนตก ตากฝนอยู่หน้าประตู แล้วพูดว่าขอโทษๆๆๆ จนเธอเปิดมาเจอตอนเช้า ทั้งๆ ที่ทะเลาะกันแค่เรื่องเข้าใจผิดเล็กๆ น้อยๆ A จะเป็นคนที่พอโกรธแล้วจะไม่ฟังอะไรทั้งสิ้นครับ ไม่รับโทรศัพท์ ปิดมือถือ ต้องง้อลูกเดียว ไม่ว่าเธอจะถูกหรือผิด จะเรียกว่าเอาแต่ใจก็ได้
ซึ่งปัญหาเล็ก ๆ น้อย ๆ ก็คงเป็นผมที่ไปหึงหวงเธอ ทั้ง ๆ ที่เธอเริ่มเปิดตัวผมกับเพื่อนๆ และครอบครัวเธอมากขึ้น แต่ก็มิวายมีคนมาตามจีบเธออีก
แต่ปัญหาใหญ่ที่สุดสำหรับตัวผมรู้สึกว่าตัวเองยังมีหน้าที่การงานที่ต่ำกว่า และเงินเดือนน้อยกว่า(รู้สึกต่ำต้อยกว่า) A เป็นคนชอบท่องเที่ยว ตอนที่ A กับเพื่อนๆ จะไปเที่ยวต่างประเทศ ใจหนึ่งก็รู้สึกเป็นอุปสรรค เพราะผมอยากเก็บเงินซื้อบ้าน ซื้อรถมากกว่า เลยเสนอให้เที่ยวในประเทศไทย ก็ได้ปีสองปี พอหลายปีเข้า เธอก็อยากไปต่างประเทศ เพราะเพื่อนเธอไปกันมาหมดแล้ว เคยทะเลาะกันเพราะเรื่องพวกนี้ แต่สุดท้ายด้วยความรักที่มี ถึงเงินไม่มี ก็ต้องไปกู้เพื่อไปกับเธอ
จนรู้สึกว่า ท่ายังอยู่แบบนี้คงไม่ไหว เพราะ A ใช้ชีวิตตามฐานเงินเดือนเธอ ตามฐานทางบ้านเธอ เงินเดือนของเธอหมดไปกับ เครื่องสำอางค์ คลินิกเสริมความงาม เสื้อผ้า กินหรู เที่ยวหรู แต่สำหรับผม เงินแต่ละบาทค่อนข้างหามายาก เลยหาทางออกคือ หางานที่ดีกว่า และได้เงินเยอะกว่า เพื่อจะได้ถีบตัวเองให้ดูแลเธอได้ เลยพยายามไปสอบ รวดเรียนต่อครับ ซึ่งก็ต้องย้ายที่ทำงาน ในปีที่ 5 ที่เราคบกัน