เริ่มเรื่องเลยคือ เรากับแฟนอยู่ไกลกันมาก
แล้วพ่อแม่แฟนก็ไม่ชอบเรา  คือจริงๆไม่ชอบเราทั้งบ้านนั่นแหละ เพราะคิดว่าเราทำให้แฟนเลิกกับแฟนเก่าของเค้าซึ่งมีลูกด้วยกัน
แต่ว่าเราไม่ได้เป็นต้นเหตุนะ คือเค้าแยกกันอยู่ตั้งแต่ก่อนเราจะคบกันอีก โอเคตัดผ่านเรื่องน้ำเน่าไป

ทีนี้แฟนเรากลับไปอยู่บ้านกับแม่เค้าที่ศรีสะเกษอยู่นอกเมืองหน่อย แล้วแม่เค้าก็คอยกีดกันไม่ให้คุยโทรศัพกับเรา ต้องแอบคุยไลน์กันนานๆครั้ง คนอยู่บ้านนอกก็ไม่ค่อยมีห้องส่วนตัวอ่ะนะ แฟนเรานอนห้องรับแขกอ่ะเลยคุยกันไม่ถนัด หน้าก็ไม่ได้เจอมาเป็นเดือนละ แม่เค้าค่อนข้างปากร้าย แล้วแฟนเราก็เป็นประเภทขี้เกียจทะเลาะ อะไรก็ตามใจแม่ ยอมลาออกจากงานย้ายกลับมาทำสวนที่บ้าน เราก็รู้ว่าแม่แฟนอยากให้ห่างจากเรา เพื่อจะได้หาทางให้คืนดีกับลูกสะใภ้ แกบอกแฟนเราว่าถ้าไม่คืนดีกับแฟนเก่า ก็ให้กลับมาอยู่บ้านเลย

ที่นี้เรามันพวกไม่ยอมแพ้ต่ออุปสรรคไง แล้วพอดีเราหยุดงาน เลยกะจะไปลักพาตัวแฟนไปเที่ยวซักวัน คือเราวางแผนไว้ว่า จะแอบไปบ้านแฟน แล้วก็ไลน์บอกให้แฟนออกมาหา แล้วก็ลักพาตัวไปซักคืน ตอนเช้าค่อยเอามาส่ง อะไรแบบนี้

เอิ่ม..!! บอกก่อนว่าไม่ได้เอาไปทำมิดีมิร้ายนะ เราเตรียมเสื่อไปผืนหนึ่ง กะว่าจะชวนนอนดูฝนดาวตกวันที่ 22 ธันวานี้

คืออยากรู้ว่ามันจะดีมั้ย เราไม่สนเรื่องความเหมาะสมนะ เราสนแค่แฟนเราจะโอเคมั้ย ใจหนึ่งเราก็คิดถึงเค้า
ใจหนึ่งก็กลัวเค้ามีปัญหากับแม่ แล้วเราจะไปแบบไม่บอกเค้าด้วย กลัวผิดแผนอีก

เรายอมขับรถไปกลับเกือบสามร้อยกิโลเพื่อเจอหน้าแฟนแค่ไม่กี่ชั่วโมง คือเราทุ่มเทมากไปไหม

ถ้ามีคนทำแบบนี้กับคุณ คุณจะชอบ หรือไม่ชอบ???



ถามปนระบาย...เพื่อนๆคิดไงก็ช่วยคอมเม้นท์หน่อยนะ