มีใครเสียความรู้สึกดีๆ ไมตรีจิต ให้กับคนที่ยืมเงินเราบ้างคะแบบรู้จักกันคุยกันดีแต่ต้องมาลำบากใจเพราะเค้ายืมเงินเรา

กระทู้สนทนา
คือเราเปิดร้านถ่ายเอกสารอยู่ที่มหาลัยฯ แห่งนึง ก็พอรู้จักพูดคุยกันดีกับลุง รปภ. เรากับแฟนก็ซื้อน้ำ กาแฟ เอ็ม
อะไรประมาณนี้ให้แกเสมอให้ด้วยใจจริงๆ แล้วเวลามีหนังสือหรือของอะไรที่จะฝากให้ลุกค้าเราก็รบกวนให้แกรับฝากให้
ก็โอเคไม่มีปัญหาอะไร เกื้อกูลกันไป แต่พอมาระยะหลัง แกเริ่มยืมเงินเรา ครั้งแรกยืม 500 บาท บอกไม่มีเงินให้แม่
สิ้นเดือนจะใช้ให้ยึดโทรศัพท์แกไว้ก่อน เราก็โอเคให้ยืมแต่บอกลุงไม่ต้องให้โทรศัพท์เอาไว้ใช้เหอะ มีค่อยเอามาให้
จากนั้นผ่านไปถึงสิ้นเดือนแกก็ไม่มีให้เราก็โอเคไม่เป็นไรลุง มีค่อยให้นะ ผ่านไปอีก สองอาทิตย์แกก็ใช้เงินเรามา
ตอนนั้นเราไม่ได้คิดเล็กคิดน้อยอะไรเลยนะ ถ้าใช้ช้าก็ไม่เป็นไร ช่วยกันไปเล็กน้อย แต่ผ่านไปสักระยะ เพิ่งจะต้นเดือนหลังจาก
เงินเดือนออกแกก็มายืมเราอีก คราวนี้ยืมเพิ่มมากขึ้นหลักพัน แกบอกจ่ายค่าขนมแทนมหาลัยฯไป แต่เราไม่ได้เอาเงินติดตัวไปเยอะ
เราเลยบอกลุงว่าไม่ได้เอาเงินมาเยอะเอามาเฉพาะทอนลูกค้าแบงค์ย่อย ประมาณนี้ แกก็เดินไป คือเราบอกตามตรงเราไม่เชื่อเลย
ว่าลุงจ่ายค่าขนมไปแทนคือมันจะมีหัวหน้าแกสำรองจ่ายอีกทีแต่กรณีน้อยมากเพราะมหลัยฯ จะมีพี่ที่ดูแลตรงนี้อยู่ซึ่งลุงจะไม่ได้ไป
เกี่ยวข้องตรงนี้เลย มันเป็นไปไม่ได้เลยที่ลุงจะออกค่าขนมไปก่อน เราเลยคิดว่าถ้าให้ยืมครั้งนี้ไป ครั้งหน้าลุงจะยืมเพิ่มขึ้นกว่านี้ไหม
แต่ก็ไม่อยากให้แกรู้สึกไม่ดี ถ้าลุงมายืมอีกก็ไม่รู้จะพูดยังไงอีก ใครเคยรู้สึกแบบนี้ไหม
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่