สวัสดีค่ะ วันนี้ครบรอบ 1 ปีพอดีกับการผ่าตัดใหญ่ครั้งแรกในชีวิตของเรา เดียวเราจะเล่าบรรยากาศย้อนไปเมื่อ 1 ปีก่อนให้ฟังก่อนนะคะ เพื่อใครที่มาค้นหาจะได้เจอ จะได้ไม่เอาเราเป็นแบบอย่างค่ะ

เรามีอาการชอบป่วยค่ะ ป่วยบ่อยมากๆเวลาป่วยจะเจ็บคอตลอด เราเป็นโรคภูมิแพ้ค่ะ ตื่นมาแล้วก็แสบคอ คอแห้งต้องกินน้ำเยอะๆ เราชอบเจ็บคอแล้วเราก็พยายามกินของร้อนๆจะได้หาย (แม่สอนไว้)  เริ่มต้นเลยวันนั้น ก่อนการผ่าตัดประมาณ 6เดือน อยู่ดีๆก็เจ็บคอค่ะ เจ็บแบบเสียงไม่ค่อยมี กลืนน้ำลายไม่ได้ มันคือเรื่องปรกติของเรา เลยไปหาของร้อนๆทานเหมือนเดิม พอทานได้สักพักกลับมาบ้าน อยู่ดีๆ พูดแล้วไม่ได้เฉยเลยค่ะ พยายามพูดแล้วเสียงไม่ออก ตกใจมากเลยรีบไปหาหมอ หมออ้าปากดูแล้วตกใจ บอกว่าเราเป็นทอนซิลอักเสบรุนแรง ต้องนอนโรงพยาบาลนะคะ  เราก็ตัดสินใจนอนรักษาตัว กลืนน้ำลายไม่ได้ ทรมานมากๆมันคือการไม่สบายที่กินอะไรไม่ได้ แม้แต่น้ำลายของตัวเอง รักษามา 3 วันแล้วก็ไม่หาย แต่มาหายเพราะเจลยาชาของคุณหมอ เลยทำให้เรากินน้ำ กินนมได้ค่ะ  จากนั้นก็เป็นๆหายๆมาตลอด

เราทำงานหนักไม่ค่อยได้นอน เลยทำให้ไม่สบายบ่อย ไอทอนซิลอักเสพมาตลอดจนเราชินกับมัน ฟืนตัวเองอยู่นาน แล้วเราเริ่มรู้สึกเหมือนเพลียๆ นอนไม่พอ สมองตื้อๆความจำ จำได้ 5 นาทีลืม ทำงานไม่ค่อยได้ค่ะ มีผลกระทบต่องาน เรานับของไม่ได้เลย สติพังหมด ก็หันมานอนเยอะๆ นอนเท่าไรก็ไม่เต็มอิ่ม แฟนเริ่มบอกว่าเรานอนกรน เหมือนมีอะไรมาอุดที่คอ แล้วก็กรนหนักขึ้นทุกวันๆ เราเริ่มรู้สึกนอนหมอนต่ำไม่ได้ค่ะ จะหายใจไม่ออก ก็กึ่งนอน กึ่งนั่งมาตลอด อึดมากกกกกก

ต่อมางานเรามีปัญหาค่ะ ทำให้เรามีเวลาว่างดูแลตัวเองขึ้น เลยไปตรวจที่โรงพยาบาลเอกชนไปเลย จะได้รู้ว่าเราเป็นอะไรกันแน่ เราตัดสินค้าไปหาโรงพยาบาลที่อยู่ไกลบ้านมากๆ บ้านอยู่มีนบุรี แต่เราไปถึงพระราม 7  แต่อยากรู้ว่าตัวเองเป็นอะไร ไปถึงหาหมอ บอกหมอว่าเจ็บคอค่ะ หมอถามว่าเจ็บคอบ่อยไหม เราก็บอกว่า เกือบทุกวันเลยค่ะ  หมอก็เลยทำการตรวจค่ะ

สรุปก็เป็นแบบนี้นะคะ ทอนซิลโตค่ะ มันอุดที่คอทำให้เรานอนไม่เต็มอิ่ม เพราะหยุดหายใจเวลานอน อิลินอยจะอยู่ในจมูก มันกั้นทางเดินหายใจเราค่ะ อาจจะไหลตายได้สักวันถ้ามันยังอุดอยู่ หมอให้เราหายใจให้ดูว่ามันมีช่องเหลือนิดเดียวเอง ทอนซิลโตมากๆ จะเป็นผังผืดในคอค่ะ แล้วถ้าผ่าออกแล้ว เพดานอ่อนต้องเย็บใหม่ด้วยค่ะ   รวดเดียวจบเลย

หมอบอกว่า ต้องผ่านะ ผ่าเลยไหม เราเลยบอกว่าผ่าเลยก็ได้ค่ะ หมอบอกพรุ่งนี้เลยนะ  เราก็โอเคค่ะ  วันนั้นเราตรวจเลือด ตรวจปัสสาวะ ผลออกมาปกติ ผ่าได้เลย วันพรุ่งนี้ 9 โมงเช้า คนแรกเลย หมอบอกว่า ใช้เวลาผ่าตัดประมาณ 2 ชั่วโมงค่ะ

เล่าถึงตอนผ่าตัดเลยนะคะ ก่อนผ่าตัดเรากังวลมาก รื้อกระทู้ในพันทิพยิกๆทั้งคืนเลย ว่าเขาผ่ากันอย่างไง ผลข้างเคียงอย่างไงบ้าง มีพี่กระทู้นั้นเขาบอกว่าให้พกน้ำใบบัวบกไปด้วย เรานี้สั่งแม่บ้านคั่นให้อย่างดีเลย  ถึงโรงบาลแล้วเข้าไปห้องผ่าตัดแล้วก็ดมยาสลบ แล้วก็หลับไป ไม่น่ากลัวอย่างที่คิดเลยค่ะ เหมือนมีคนมาปิดไฟ เรามาสะดุ้งอีกทีตอนโดนปลุก พยาบาลมาเขย่าบอกตื่นๆๆ ตื่นได้แล้ว ตื่นหรือยัง  เราพูดไม่ค่อยได้ค่ะ เขาบอกว่าตื่นแล้วให้ยกมือ น่าจะบอกตั้งแต่แรก เพราะว่าเราก็คิดวิธีบอกพยาบาลตั้งนาน เราผ่าตัดเสร็จเที่ยงค่ะ นานกว่าปรกติ หมอบอกว่าผ่ายากมากเลย เหมือนรื้อสมรภูมิรบมาเลย เยินมาก  55555+  โอเค พยาบาลเข็นเราไปพักฟื้น เขาบอกพรุ่งนี้กลับบ้านได้  เรานี้ก็ ฮะ อะไรนะ กลับบ้านได้ พัก 1 คืนนี้นะ

กลับมาห้องพักฟื้น แฟนก็ถาม พูดดิๆๆๆ เสียงเหมือนเดิมปะ  เราก็พูดใหญ่เลย ฮ่าๆๆ เสียงมันไม่อุดอู้ แล้วก็หายใจได้โล่งเหมือนได้ชีวิตใหม่เลยค่ะ ชอบมากๆ แต่ก็เจ็บมากๆ มาถึงที่พักได้นั่งแปปเดียวหมอก็เอายามาให้กิน เป็นยาน้ำของเด็ก เราพยายามกิน แต่กินไม่ได้ค่ะ ไม่มีช่องให้ไหล เพราะเกิดอาการบวมค่ะ ก็พยายามกินไป แล้วก็มีไอติมแล้วก็ซุปข้าวโพด แต่ข้าวโพดมันหยาบไปหน่อยเรากินไม่ได้ค่ะ  ก็เลยกินแต่นม แต่ก็เหมือนยิ่งกินเหมือนโดนมีดมากรีดแผลค่ะ ยิ่งกินยิ่งเจ็บไม่กินดีกว่าจบ  

ถึงเวลากลับบ้านแล้ว เราเจ็บมากๆเลยค่ะ คอเราบวกมากๆ พูดไม่ได้ เราว่าเราอากาศหนักมากอะ เรามีอาการเจ็บที่หู หูอื้อด้วย แต่หมอให้กลับก็ต้องกลับ ไปนอนอยู่บ้าน 1 คืนด้วยความทรมานก็ต้องกลับมาใหม่ค่ะ ไปกลับ ไปกลับแบบนี้หลายรอบเพราะว่าบวม เราอดทนไม่ได้ค่ะ

ผ่านมา 2 อาทิตย์แล้วเราก็ยังกินอะไรไม่ได้เหมือนเดิม เราเริ่มมีอาการหิวค่ะ เลยแอบกินอาหารแข็ง ตอนแรกกะเคี้ยวๆแล้วก็บ้วนออก แต่คนอดยากมานาน ก็เลยตัดสินใจกลืนค่ะ !!!!  แล้วเราก็กินยานอน นอนแล้วฝันว่าจมน้ำค่ะ อยู่ดีๆน้ำลายเราไหลเยอะมากๆ จนเรากลืนไม่ทันเลยตื่นขึ้นมา นั่งสักแปป ทำไมน้ำลายเยอะจัง ไม่อยากกลืนเยอะเลยบ้วนทิ้งดีกว่า  พระเจ้าาาาา เลือดค่าาาาาา ออกมาเป็นลิ่มๆ ก้อนๆ เห็นเลือดก็ตกใจค่ะ ตกใจทำไงคะ อ้วกแตกค่ะ อ้วกแตกก็เลือดเลยค่ะ ไหลไม่หยุดเลยค่ะ วันนั้นวันพ่อด้วย เราต้องรีบไปโรคพยาบาล ในกทมต้องไปที่โรงพยบาลระยะทางเกือบ 50 กิโล ผ่านอนุเสารีย์ด้วยนะคะ แต่ไม่ไหวค่ะ แวะโรงบาลแถวบ้านดีกว่า ไม่งั้นเลือดหมดตัวแน่ เลยบอกตำรวจให้ช่วยเปิดไฟแดงเพื่อไปโรงบาลให้หน่อยค่ะ ตำรวจไม่ได้ยินเสียงก็ได้แต่ตะคอกๆๆ เราเลยอ้วกโชว์ตำรวจเลยค่ะ ตำรวจตกใจหนักมาก เลยรีบวอร์เรียกเปิดไฟแดงให้เรา  

ถึงโรงพยาบาลใกล้บ้านเราแล้วค่ะ เราอ้วกเป็นถังๆเลย มีอาการอ้วกตลอดเวลา มันเหมือนตับไก่เลย ยิ่งอ้วกยิ่งไหลออก ไหลไม่หยุดค่ะ นั่งรอหมอนานมากๆเลยนะคะ หมอไม่ลงมาพยาบาลเลยเข็นเราไปหาหมอ ตอนนั้นมีอาการจะช็อคค่ะ เสียเลือดเยอะมาก เพราะเขาหาเส้นไม่เจอ จนเราจะสลบไป แล้วไอไส่ท่ออ๊อกซิเจนจนเลือดเยอะน่ากลัวมากๆค่ะ เขาเลยเรียกผู้เชียวชาญมาเจาะให้ เราไม่ตัดสินใจผ่าตัดที่โรงบาลใกล้บ้านค่ะ เพราะเราพึ่งทานข้าวมา หมอไม่รับประกันความปลอดภัย เราเลยไม่เอา เรียกรถโรงบาลให้ไปรักษาตัวที่โรงบาลเดิม กว่าจะถึงก็ 2 ทุ่มค่ะ หมอออกเวรพอดี แต่ตีรถกลับมาหาเรา หมอน่ารักมากๆ เราก็ได้เข้าห้องผ่าตัดอีกครั้ง เห็นการผ่าครั้งที่ 2 ค่ะ

ออกมาจากห้องผ่าตัดเกือบเที่ยงคืน หมอบอกว่า เส้นเลือดในคอแตกค่ะ เราเย็บให้แล้วเสียเลือดเยอะมากๆเกือบ 30-40% ได้ค่ะ เราจำปริมาณที่หมอบอกไม่ได้ แต่อาจจะช็อคได้ เพราะอาหารชิ้นๆเดียว  เราขอหมอนอนยาวเลยจนกว่าจะหาย เราอดทนไม่ค่อยไหว เดี๋ยวบวมอีก หมอไม่ให้กินน้ำใบบัวบก เพราะเราท้องเสีย แล้วเหมือนจะไม่ค่อยดีขึ้น ไม่รู้แม่บ้านคั่นสูตรไหนก็ไม่รู้เรากินแล้วไม่หาย  เรารักษาตัวได้สักบ้านกลับมาบ้าน พักประมาณ 2 สัปดาห์ก็หายเป็นปรกติค่ะ หมอนัดครั้งสุดท้าย หมอบอกหายแล้ว แต่ตอนนั้นยังต้องทานซุปเหมือนเดิมอยู่นะคะ จนเริ่มมากินข้าวต้ม แล้วที่สุดก็ทานข้าวได้ค่ะ

เราใช้เวลารักษาตัวเกือบๆ 2 เดือนเลยนะคะ จากคนปรกติแค่ 5 วันก็หายแล้ว เพราะเรามีผลข้างเคียงค่ะ อยากให้เพื่อนๆฟังคำแนะนำของหมอด้วยนะคะ อย่าดื้อแบบเราค่ะ อดทนเรา เพราะถ้าเป็นอะไรขึ้นมาจะไม่คุ้ม

ผ่านมา 1 ปีแล้วนะคะ สุขภาพเราดีขึ้นมากๆ เราแข็งแรง แล้วก็ความจำดีขึ้น นอนเต็มอิ่มมากขึ้น ชีวิตเราดีมากๆๆเลยค่ะ ถ้าเกิดสงสัยอะไรสามารถถามเราได้นะคะ  ยินดีตอบจ้า

ขอบคุณค่ะ