เรื่องก็มีอยู่ว่า วันนั้นเราอยู่บ้านกับน้องแล้วก็แม่แค่สามคนเพราะพ่อเราไปทำงานกลับอีกทีตอนเช้า วันนั้นเป็นวันพระพอดี ก็ตกค่ำๆประมานสองทุ่มน่าจะได้น้องเราก็นั่งเล่นคอมคุยกับเพื่อนไปตามประสาแล้วก็นั่งทำการบ้านไปด้วย เราก็ขึ้นห้องมานอนเล่นโทรศัพท์คุยเฟสกับเพื่อนๆก็ปกติไม่มีอะไรจนประมานสามทุ่มเราก็ไปตามน้องให้ไปอาบน้ำแล้วก็มานอน น้องเราก็บอกว่าแป๊ปนึงคุยการบ้านกับเพื่อนอยู่ต้องส่งพรุ่งนี้เราก็บอกรีบๆคุยแล้วกันเด่วพรุ่งนี้ตื่นไปเรียนไม่ทันหรอก เราก็เข้าห้องมานอนเล่นปกติ สักพักเห็นน้องเปิดประตูเข้าห้องมา เราก็ถามแต่ไม่ได้มองเพราะมือเราพิมคุยกับเพื่อนอยู่ เราก็ถามว่าทำการบ้านเสร็จแล้วหรอ น้องก็ไม่ตอบเราก็อ้าวอะไรว้ะคุยด้วยไม่คุยเออไม่คุยล้ะ เราก็บอกงั้นไปบอกพี่เปิดไฟแล้วน้ะน้องก็ไม่พูดแล้วก็มานอนที่เตียงห่มผ้าปกติอ้าวเป็นอะไรป้ะว่ะก็ไม่อยากกวนมันเท่าไหร่เลยเดินไปปิดไฟ เราก็กลับมานอนเล่นโทรศัพท์(สาบานได้ว่าไม่มีการหลับเพราะเราเป็นคนนอนดึกจะนอนอีกทีตี1-2)ต่อๆสักพักประมานเกือบๆห้าทุ่มน้องเราเปิดประตูเข้ามา อ้าวปิดไฟไมว้ะคนยังไม่ขึ้นมาเลยบ้าป่ะเนี้ยอยู่มืดๆเราก็ อ้าวเห้ย! ทำไม? ใครนอนข้างกรูเนี้ยในใจเอาแล้วไง เลยถามน้องพึ่งขุ้นมาหรอน้องบอกเออดิ่พึ่งทำการบ้านอาบน้ำเสร็จเนี้ยต้องส่งแต่เช้าเลยจะตื่นทันประเนี้ยเซง น้องก็เดินเอาไอแพดมาเก็บเราก็ เพิ่งเข้ามาจริงๆหรอ? น้องเออสิประสาทป้ะเนี้ยเป็นโรคไงถามอยู่ได้ เราบอกอย่าพึ่งเปิดไฟ เราค่อยๆหันไปมองข้างๆคือมันไม่มีใครแล้วคนที่นอนข้างเมื่อกี้คือใครเตียงยุบปกติเหมือนคนนอน น้องเลยเปิดไฟเรารีบลุกแล้วหันไปดูคือไม่มีใครมีแค่เป็นลอยคนนอนน้องเราเป็นเด็กเจ้าระเรียบมากๆจะผับผ้าห่มตลอดคือนี้ยับเหมือนมีคนห่ม น้องก็บ่นเราว่าเอาผ้าห่มมาห่มทำไมทีหลังอย่ามายุ่งของเค้าอีกน้ะ เราก็บอกเปล่าเว้ยไม่ได้ห่มของกรูก็มีจะห่มของทำไม คือแบบก็ไม่ได้เล่าให้น้องฟังกลัวมันนอนไม่หลับเลยเป็นพี่ที่ดีมาเล่าให้มันฟังตอนเช้า ตั้งวันนั้นยันวันนี้เข้าห้องพร้อมกันตลอดเลย กลัววววววว แง่ แง่ แง่ มีเพื่อนๆคนไหนเคยเจอแบบนี้บ้างมั้ยอ้ะ