ค่ะเข้าเรื่องเลยเเล้วกัน ทุกคนล้วนมีอดีตเป็นของตัวเองใช่มั้ยค่ะ ทั้งเรื่องดีแล้วก็ไม่ดีแล้วส่วนใหญ่เราก็มักจะยังจดจำอดีตนั้นอยู่ อย่างเราก็เรื่องแฟนเก่านั้นแหละค่ะคือพูดถึงแฟนเก่าก็ต้องเป็นคนเราเคยรักใช่มั้ยค่ะ ใช่ค่ะเรารักเค้ามากเค้าคือส่วนหนึ่งในชีวิตของเราก็ว่าได้สำหรับเค้าอะไรเราก็ให้ได้แต่บางครั้งบางอย่างมันก็เป็นแค่เราคิดเองอยู่ฝ่ายเดียวน่ะสิ่ค่ะเรารักเค้าแต่เค้าไม่ได้รักเราเราต้องการจะไปต่อแต่เค้าต้องการจะหยุดความรักของเรามันก็ต้องจบลงใช่มั้ยค่ะ แล้วมันก็คงไม่มีใครหรอกค่ะที่จะลืมเรื่องเลวร้ายครั้งนี้ได้ในเวลาระยะสั้น เราให้โอกาสตัวเองตลอดน่ะค่ะไม่ได้ปิดกั้นใครแต่เรายังคงคิดถึงเค้าเสมอ จนถึงวันนึงแหละค่ะวันที่เราจะได้เริ่มต้นใหม่สักทีกับผู้ชายที่ดีกว่า แฟนใหม่เราเป็นคนที่น่ารักมากๆเรียกได้ว่าใครเห็นใครก็ต้องอิจฉาเค้ารักเรามากกว่าที่เรารักเค้าอีกค่ะแต่ไม่ใช่เราไม่รักเค้านะค่ะก็รักค่ะรักมากเหมือนกันแต่เราเต็มที่กับเค้าไม่พอค่ะเรายังคงคิดถึงแฟนเก่าครั้งแรกที่เรากอดแฟนใหม่น้ำตานี่ไหลเลยค่ะภาพของคนๆนั้นนี่ลอยมาเต็มๆเรารู้สึกผิดน่ะค่ะที่ตัวเองแย่ได้ขนาดนั้น เรารู้สึกผิดที่ทำให้คนที่รักเราเสียใจโดยที่เค้าเองก็ไม่รู้ตัว เราเล่าเรื่องนี้ให้เพื่อนฟังน่ะคะแต่ก็ไม่มีใครเข้าใจ ยั่งว่าแหละค่ะเราเป็นคนผิดนี่ค่ะใครจะมาเข้าใจ แต่เค้าก็ไม่ได้เป็นเราเค้าจะรู้ได้ไงว่าเราเสียใจมากแค่ไหนเค้าจะรู้มั้ยว่ามันเคยมีความสัมพันลึกซึ้งแค่ไหนเราไม่อยากเป็นแบบนี้แล้วค่ะเราสงสารแฟนตัวเองเราทำร้ายเค้าไม่ลงหรอกค่ะถึงแม้ครั้งหนึ่งเราจะเคยพูดว่า "ถ้าวันหนึ่งเค้ากลับมาฉันก็พร้อมที่จะทำร้ายทุกคนไม่เว้นแม้แต่คนที่รักฉันเอง"
ปล.เราอยากขอโทษแฟนกับสิ่งที่เกิดขึ้นน่ะค่ะแต่เราก็ได้แต่พูดกับตัวเองในใจว่าเราเสียใจมากแค่ไหน