ระหว่างของโรงงานกับของแต่ง ของโรงงานได้ในเรื่องมาตรฐานระดับหนึ่งตามที่เขากำหนดครับ ส่วนของแต่ง มีทั้งเลิศ กลางๆ กับห่วย

แฮนด์บาร์ ก้านเบรคก้านครัช แม้กระทั่งกันล้ม

ต้องคดได้สิครับ ไม่งั้นแรงกระแทกมันจะส่งแรงไปที่จุดยึดหลักแบบเต็มๆ

อย่างก้านเบรคก้านครัช ไม่มีเจ้าไหนทำแบบแกร่งสุดๆหรอกครับ เพราะอย่างแรกแพงมากแน่นอน อย่างที่สอง เวลามีอุบัติเหตุ ก็ให้รับแรงคด งอ หรือหักไป ถ้าแข็งแรงมาก ไม่คดงอหรือ หัก จะทำให้จุดหมุนที่ร้อยน็อตเข้าที่ปั๊มเบรค ปั๊ม/เรือนครัช คดงอตาม ทีนี้เรื่องใหญ่กว่าก้านเบรคก้านครัชหักอีก

แฮนด์บาร์ก็เหมือนกัน ถ้าล้มแล้วไม่คด งอ แข็งแรงมากแรงก็จะส่งไปที่ตุ๊กตาแฮนด์กับแผงคอบนเต็มๆ  ความเสียหายมันเกิดมากกว่าแฮนด์บาร์

ส่วนกันล้ม แบ่งเป็นสองพวก คือ แกร่งสุดๆ เช่นอย่างที่ใส่ในพวกรถครุยเซอร์ ร้อยเข้ากับเปลเฟรมหลัก ซึ่งส่วนใหญ่จะมีขนาดใหญ่ แพงมากๆ(หลักพันปลายถึงหลักหมื่น) อันนี้กันได้สุดๆ อย่างล้มแปะ หรือเลี้ยวแล้วสไลด์ไม่แรง ก็ไม่คด งอเลย แต่ถลอกเฉยๆ และป้องกันแคร้งเครื่องๆได้ดีมากแต่ถ้าหนักหนาแบบล้มแรงมากๆก็กันไม่ได้ 100% แต่ก็ยังดีกว่าไม่มี

อีกพวกหนึ่งคือพวกฉาบฉวย แบบพวกแท่งซุบเปอร์ลีน ที่ใส่กันส่วนมากในรถสปอร์ตกับเน็ตเก็ต พวกนี้กันได้แค่ล้มแปะเท่านั้น เพราะไม่แกร่ง ถ้าล้มแบบสไลด์ แกนที่ร้อยจะคด งอ ตามแรงล้ม กันไม่ได้หรอกครับ แถมงอไปกระแทกกับแฟริ่งข้างหรือแคร้งเครื่องด้านข้างแล้วเสียหายเหมือนกับไม่ได้ใส่

ที่เห็นว่าปัญญาอ่อนสุดๆ คือ กันล้มแท่งที่ร้อยกับน็อตแคร้งเครื่อง อันนี้เจอมาเองกับคนใกล้ตัว ร้อยฐานกับน้อตแคร้งเครื่อง ดูเก๋ ดูเท่ห์ สวยดี พอล้มสไลด์ แกนก็คด งอ แล้วพาจุดยึดน็อตที่แคร้งบิดตัว ผลที่ตามมาคือ แคร้งนอกเบี้ยว/บิดตัว ซึ่งซื้อใหม่ใส่ได้ แต่ที่หนักหนาสาหัสคือ แคร้งในที่มีรูร้อยน็อต บิดตัวตามจากแรงล้ม มีปัญหาใหญ่โตเรื่องการซีลปะเก็นไม่ให้น้ำมันเครื่องซึมหลังจากเปลี่ยนแคร้งตัวนอกในการซ่อมแซม

เลือกใส่เอาครับ เอาที่ถนัด ชอบ และสบายใจ จริงๆมันกันไม่ได้นักหนาหรอก แต่เลือกที่ป้องกันได้ดีกว่าเดิมเท่านั้น