สวัสดีเพื่อนๆค่ะ อยากให้ทุกคนร่วมแชร์ความคิดเห็นนะคะ
เริ่มจากชีวิตนี้เรามีแฟนน้อยมาก คนแรกเป็นรักแบบป๊อปปี้เลิฟ ส่วนคนที่ 2 คบกันตอนมหาลัยแล้วยาวจนถึงเรียนจบ ทำงาน คือเราเป็นคนจริงจังกับความรักและไม่เคยคิดจะคบใครเล่นๆ ระหว่างที่คบมีคนมาจีบตลอด แต่เราจะบอกว่ามีแฟนแล้ว เพราะเรามั่นใจว่าแฟนเราดีที่สุด เราไม่แคร์ว่าแฟนเราจะไม่หล่อหรืออะไรแต่สำหรับเรา เราภูมิใจมากที่เป็นแฟนกับเค้า ถึงขนาดมีคนเม้าว่าเราหาได้แค่นี้หรอ ผญ สวย แต่ ผช เฉยๆ อะไรแบบนี้ เพราะการที่จะคบใครเราว่าหน้าตาไม่ใช่ประเด็น เราสนใจที่นิสัย ความคิด หลายๆองค์ประกอบ แล้วเค้าเป็นคนที่มีอะไรดีๆในตัวเยอะๆมาก เราคบกันมา 5-6 ปี ครอบครัวเค้าก็น่ารักและดีกับเรามาก จนเราเริ่มคิดจริงจังและวางแผนที่จะแต่งงานกัน แต่คงเป็นโชคชะตาหรือเราไม่ได้เกิดมาคู่กันหรือป่าว ก็มีเหตุการณ์ที่ทำให้แฟนกับเรามีปัญหากัน ซึ่งปัญหานี้คงเป็นปัญหาโลกแตกที่ทำให้หลายๆคู่พัง คือมือที่ 3 เค้าไปคุยกับ ผญ อื่นและโกหกว่าไม่มีแฟน จีบ ผญ คนนั้น สำหรับเรานะถ้าไม่รู้เราว่า ผญ ไม่ผิด แต่ถ้ารู้แล้วยังไม่หยุดและไม่สนใจว่าจะผิดศีลธรรมหรือไม่ สำหรับเราเรารังเกียจ ผญ แบบนี้มาก เราพยายามอดทนและเคลียร์ปัญหาอยู่นานพอสมควรจนเราตัดสินใจละว่าเราไม่ไหวเราเลยตัดสินใจเลิก มันเป็นอะไรที่เจ็บและทรมานมากกับการที่ ผญ คนนึงที่คิดจะแต่งงานกับ ผช คนนึง เราว่าโมเม้นนี้มันไม่ได้เกิดขึ้นง่ายๆสำหรับ ผญ
หลังจากที่เราเลิกกับแฟนคนนี้ เราก็เป็นคนที่บอกกับตัวเองว่า ถ้าเราไม่เจอ ผช ที่ดี เราจะไม่มีอีก หรือถ้ามีแล้วไม่ดีกว่าอยู่คนเดียวเราก็จะไม่มี แต่ถ้าถามก็มีคนเข้ามา แต่ปัญหาคือเราไม่ค่อยเปิดใจ หรือบางครั้งคุยแปปเดียวเราก็จะเลิกคุยไปเลย เพราะเรายังไม่รู้สึกโอเค แต่พอเมื่อไรที่เราเปิดใจคือเจอคนที่โอเค สุดท้ายก็จบด้วยการโกหก มันเลยทำให้เรากลัว โรคจิตเบาๆไปเลย แบบใครมาจีบนี่คือสแกรนลึกมากไม่อยากไปยุ่งกับของๆใครค่ะ แต่บางคนก็จะบอกว่าเราเลือกเยอะ บ้างก็ว่าบอกใครใครจะเชื่อว่าโสด หลายคนก็บอกให้เปิดใจเยอะๆจะได้เรียนรู้คนหลายแบบ แต่สำหรับเรา เราไม่เคยใช้หน้าตาเพื่อหลอกให้ ผช ให้มาสนใจ เราไม่ใช่ ผญ สวยบริโภคที่โปรยเสน่ห์ไปทั่ว ไม่เคยคุยไปเรื่อยๆ ถ้าเราไม่คิดจะชอบเค้า และไม่ชอบให้ความหวัง เพราะเราไม่อยากทำให้ใครเสียใจเพราะเรา จนบางคนมองว่าเราใจร้ายด้วยซ้ำ
อยากรู้ว่าทุกๆคนคิดยังไงค่ะ ระหว่างเปิดใจง่ายๆ กับเปิดใจยากค่ะ ??? ปล. เราอาจจะพิมพ์ยืดยาวไปหน่อย แต่แค่อยากระบายว่าคนเราเลือกจะทำอะไรย่อมมีเหตุผลเพราะเคยเจอกับอะไรมาค่ะ ถ้ากระทู้นี้ทำให้ใครไม่พอใจหรือไม่โอเค ขออภัยไว้ ณ ที่นี้นะคะ
ระหว่างเป็นคนเปิดใจง่ายๆกับเปิดใจยาก อันไหนน่าจะดีกว่ากัน ???
เริ่มจากชีวิตนี้เรามีแฟนน้อยมาก คนแรกเป็นรักแบบป๊อปปี้เลิฟ ส่วนคนที่ 2 คบกันตอนมหาลัยแล้วยาวจนถึงเรียนจบ ทำงาน คือเราเป็นคนจริงจังกับความรักและไม่เคยคิดจะคบใครเล่นๆ ระหว่างที่คบมีคนมาจีบตลอด แต่เราจะบอกว่ามีแฟนแล้ว เพราะเรามั่นใจว่าแฟนเราดีที่สุด เราไม่แคร์ว่าแฟนเราจะไม่หล่อหรืออะไรแต่สำหรับเรา เราภูมิใจมากที่เป็นแฟนกับเค้า ถึงขนาดมีคนเม้าว่าเราหาได้แค่นี้หรอ ผญ สวย แต่ ผช เฉยๆ อะไรแบบนี้ เพราะการที่จะคบใครเราว่าหน้าตาไม่ใช่ประเด็น เราสนใจที่นิสัย ความคิด หลายๆองค์ประกอบ แล้วเค้าเป็นคนที่มีอะไรดีๆในตัวเยอะๆมาก เราคบกันมา 5-6 ปี ครอบครัวเค้าก็น่ารักและดีกับเรามาก จนเราเริ่มคิดจริงจังและวางแผนที่จะแต่งงานกัน แต่คงเป็นโชคชะตาหรือเราไม่ได้เกิดมาคู่กันหรือป่าว ก็มีเหตุการณ์ที่ทำให้แฟนกับเรามีปัญหากัน ซึ่งปัญหานี้คงเป็นปัญหาโลกแตกที่ทำให้หลายๆคู่พัง คือมือที่ 3 เค้าไปคุยกับ ผญ อื่นและโกหกว่าไม่มีแฟน จีบ ผญ คนนั้น สำหรับเรานะถ้าไม่รู้เราว่า ผญ ไม่ผิด แต่ถ้ารู้แล้วยังไม่หยุดและไม่สนใจว่าจะผิดศีลธรรมหรือไม่ สำหรับเราเรารังเกียจ ผญ แบบนี้มาก เราพยายามอดทนและเคลียร์ปัญหาอยู่นานพอสมควรจนเราตัดสินใจละว่าเราไม่ไหวเราเลยตัดสินใจเลิก มันเป็นอะไรที่เจ็บและทรมานมากกับการที่ ผญ คนนึงที่คิดจะแต่งงานกับ ผช คนนึง เราว่าโมเม้นนี้มันไม่ได้เกิดขึ้นง่ายๆสำหรับ ผญ
หลังจากที่เราเลิกกับแฟนคนนี้ เราก็เป็นคนที่บอกกับตัวเองว่า ถ้าเราไม่เจอ ผช ที่ดี เราจะไม่มีอีก หรือถ้ามีแล้วไม่ดีกว่าอยู่คนเดียวเราก็จะไม่มี แต่ถ้าถามก็มีคนเข้ามา แต่ปัญหาคือเราไม่ค่อยเปิดใจ หรือบางครั้งคุยแปปเดียวเราก็จะเลิกคุยไปเลย เพราะเรายังไม่รู้สึกโอเค แต่พอเมื่อไรที่เราเปิดใจคือเจอคนที่โอเค สุดท้ายก็จบด้วยการโกหก มันเลยทำให้เรากลัว โรคจิตเบาๆไปเลย แบบใครมาจีบนี่คือสแกรนลึกมากไม่อยากไปยุ่งกับของๆใครค่ะ แต่บางคนก็จะบอกว่าเราเลือกเยอะ บ้างก็ว่าบอกใครใครจะเชื่อว่าโสด หลายคนก็บอกให้เปิดใจเยอะๆจะได้เรียนรู้คนหลายแบบ แต่สำหรับเรา เราไม่เคยใช้หน้าตาเพื่อหลอกให้ ผช ให้มาสนใจ เราไม่ใช่ ผญ สวยบริโภคที่โปรยเสน่ห์ไปทั่ว ไม่เคยคุยไปเรื่อยๆ ถ้าเราไม่คิดจะชอบเค้า และไม่ชอบให้ความหวัง เพราะเราไม่อยากทำให้ใครเสียใจเพราะเรา จนบางคนมองว่าเราใจร้ายด้วยซ้ำ
อยากรู้ว่าทุกๆคนคิดยังไงค่ะ ระหว่างเปิดใจง่ายๆ กับเปิดใจยากค่ะ ??? ปล. เราอาจจะพิมพ์ยืดยาวไปหน่อย แต่แค่อยากระบายว่าคนเราเลือกจะทำอะไรย่อมมีเหตุผลเพราะเคยเจอกับอะไรมาค่ะ ถ้ากระทู้นี้ทำให้ใครไม่พอใจหรือไม่โอเค ขออภัยไว้ ณ ที่นี้นะคะ