...มันก็คงดีใช่มั้ยคะ ที่เราจะมีความรู้สึกดีๆ แบบนี้กับใครสักคน
พี่เค้าเป็นรุ่นพี่ตอนเรียนมัธยม อายุห่างกัน 4 ปี ตอนนั้นเราเข้า ม.1 พี่เค้ายุ ม.5
::พี่เค้าเป็นนักกีฬาโรงเรียน.เป็นธรรมดาที่ทุกคนใน รร.จะรู้จักเค้า
::ตอนมัธยมก็ไม่ได้สนิทอะไรกัน #ไม่รู้จัก ไม่เคยพูดกันเลยด้วยซ้ำ#
แต่ก็รู้จักบ้านเค้าดี พี่สาวของพี่เค้าเปิดสอนพิเศษที่บ้าน..พวกเราก็ไปเรียนกันหลายคนตอนนั้นไม่ได้คิดอะไร ตามประสาเด็กๆ ไม่รู้เรื่องอะไรมาก
((พี่สาว.ของพี่เค้า ก็ถือว่าเป็นรุ่นพี่ที่โรงเรียนเหมือนกันค่ะ แค่เค้าเรียนจบไปแล้ว แล้วมาเป็นครูสอนที่โรงเรียนเดิมค่ะ))
#ตอนไปเรียนก็เคยเจอพี่เค้าที่บ้าน แต่ส่วนใหญ่เสาร์อาทิตย์ เค้าไม่ค่อยยุบ้าน คงไปซ้อมกีฬาตามประสาผู้ชาย รึไปติวเพื่อเอ็นทรานซ์มั้งง!!

##จนพี่เค้าเรียนจบไป..ก็ไม่ได้รู้จักกันหรอกค่ะ T-T
##ความบังเอิญ ผ่านไปหลายปี
***เหตุการณ์เกิดเมื่อปี 2556 ตอนนั้นเราเพิ่งเรียนมหาวิทยาลัยพอดี
ได้เจอพี่เค้าในแอพโลกโซเชียล แอพนึง แต่.. จำไม่ได้แล้วว่าใครเปนคนแอดใคร
แต่เค้าทักมาก่อน ก็พูดคุยกันทั่วไป ((พี่เค้าจำเราไม่ได้หรอก เพราะตอนเราเด็กๆนี่ โห่.!! เด็กบ้านนอกคนนึง ดำๆ 555+))
แต่เราอ่ะจำเค้าได้แม่นเลยยย.!! ถามกันเรื่องทั่วไป เราก็บอกเค้าว่านู๋ก็เด็กแถวบ้านพี่นั่นแหล่ะ อิอิ
คุยกันเรื่อยๆ จนรู้ว่าพี่เค้าสอบได้เปนนักเรียนทหารเรือ **ตอนนี้เค้าก้อจบแล้ว บรรจุแล้ว**

##คุยไปคุยมา..เราก็รู้สึกปลื้มเค้า เราก็โตพอที่จะมีความรู้สึกแบบนี้กับใครสักคนแล้วเนอะ
##แต่เราคงรู้สึก และคิดไปเองคนเดียว เพราะพี่เค้ามีแฟนแล้ว (เพียงแต่ยุไกลกันเท่านั่น)
##แต่ที่แย่ไปกว่านั้นคือ...เพิ่งมารู้ตอนปี 2558 นี้เองว่าที่แท้เค้าแต่งงาน..แต่งงานนี่ไม่เท่าไหร่ค่ะ
.....#เค้ามีเจ้าตัวเล็กด้วยกันแล้ว นี่สิ...น่ารักซ่ะด้วย

#แต่ก็ยังคงชอบพี่เค้าอยู่...ชอบอยู่ตรงนี้ ไม่ได้ก้าวข่าย ไม่ได้ไปยุ่งอะไรกับพี่เค้า##
#ก็ยังแอบมโนไปคนเดียวว่า..เค้าจะชอบเรากลับบ้างมั้ยน๊าาา วาดฝันไป เพ้อเจ้อ:.
#ไม่อยากเจอเลยความรู้สึกแบบนี้ ทำอะไรไม่ได้เลยสักนิด
...มันเศร้าเนอะ..😭😭