เริ่ม แรก ๆ ผมก็ทำงานอยู่ร้านป้าย งานก็ดี เงินก็ดีนะคับ พอผมทำได้ ประมาณ 3 ปีผมก็ออกมา เปิดร้านเล็ก ๆ แบบว่าทำงานคนเดียวก็ไม่มีอะไรมากคับ
มีคอมพิวเตอร์ กับเครื่องตัดสติ๊กเกอร์ จัดร้านเอาที่เราสบายตาละคับ.....งานทุกงานผมก็ทำตามสไตล์ตัวเองมาตลอดเพราะผมคิดว่าความเป็นตัวเองนี้ละ
เป็นอะไรที่ลงตัวจริง ๆ เรื่องรายได้ก็ไม่ได้เยอะมาก แค่พออยู่ได้...

แต่มาช่วงหลัง ๆ การบริหาร จัดการร้านไม่ค่อยดีเลย ติดติดขัดขัด อยู่บ่อย ๆ ผมก็เลยตัดสินใจ กลับไปทำงานเป็นกราฟิคที่ร้านป้ายร้านใหม่เพื่อที่
จะหารายได้มาหมุนก่อนแล้วค่อยเริ่มกลับมาทำร้านเองอีกที......ผมกลับไปทำงาน

ร้านที่ แรก ก็ดีนะคับอะไรเริ่มไปได้สวย...แต่ผมโดนไล่ออกแบบสุภาพ ๆ เพราะคำว่าผมอยากได้กราฟิคคนเดียวครับ...ร้านนี้ผมทำงานได้ 1 เดือน กับอีก 7 วัน คำว่ากราฟิคดีไซน์คนเดียวคือ ร้านเค้ารับคนที่เคยทำด้วยกันกลับมาทำใหม่....
ผมเริ่มจะสงใสในฝืมือของตัวเองประมาณว่านี้ ผม ห่วยแตกขนาดนั้นเลยหรอผมโดนไล่ออกแบบไม่ได้ทำอะไรผิดผมก็คิดว่าถ้าผมไปทำที่ใหม่แล้วโดนแบบนี้อีกผมว่าจะเลิกทำอาชีพนี้ไปเลยและผมก็ไป

ร้านที่ สอง เป็นร้านใหญ่มากกกคนงานเยอะแต่ คนทำ กราฟิค มี น้อย...เจ้าาของร้านดูเหมือนนักธุรกิจมากกว่า วัน ๆ นี้ผมนั่งทำแบบเยอะมาก
               ผมก็ทำไปรับและก็นั่งฟังคำวิจารงานของเจ้าของร้าน ผมรับคำวิจารได้หมดนะคับ...เพราะเค้าก็แค่ดูดู พูด ๆ ส่วนมาจะเป็นรูปแบบไม่ค่อยเกี่ยว
               กับกราฟิคที่ทำหลอกคับ แต่มี 1 คำที่ผมรู้สึกขัดหูมาก จริงน้องก็ทำงานโอเคนะ แต่...ลองเปลี่ยนสไตลให้เข้ากับร้านพี่ได้ไหม แบบฝรั่ง ๆ อะ
               พี่ไม่ค่อยชอบเท่าไร ลองดูนะ ถ้าทำไม่ได้ก็คงไปด้วยกันไม่ได้
ในใจผมคิดว่า ผมก็ทำเต็มที่แล้วผมไม่เสียใจเลยถ้าจะโดนไล่ออกเพราะเหตูผลนี้ เพราะว่าผมคงเปลี่ยนยากอะ คับ สิ่งที่แตกตางเป็นอะไรที่ยากกว่าจะเจอ

ตอนนี้ก็แค่รอเวลาว่าเจ้าของร้านจะตัดสินใจยังไง....แต่ผมก็บอกกับตัวเองเสมอว่าร้านนี้จะเป็นร้านสุดท้ายที่ผมจะทำถ้าโดนไล่ออกผมก็จะเลิกทำงานนี้ไปเลยเปลียนงานใหม่ทำ....ตอนนี้เพิ่ง อายุ จะ 25 เวลาที่ผมจะพิสูจตัวเองก็หมดแค่นี้ละสำหรับงาน ออกแบบ