สวัสดีเพื่อน ๆ ทุกคนครับ เมื่อวันที่ 6 ธ.ค. 58 ได้ลองเป็นคนพิการทางสายตา หลังจากออกมาจากกิจกรรมนี้ มันดีซะจนผมทนไม่ไหวที่จะได้บอกให้ เพื่อน ๆ พี่ น้อง ๆ ได้รับรู้กิจกรรมดี ๆ แบบนี้ ที่มันดีซะเหลือเกิน
ในตอนแรกมีคนชวนผมไป ผมก็คิดว่าก็แค่เข้าไปในห้องมืด ๆ ห้องหนึ่ง แล้วก็ให้เราลองทำโน่นทำนี้ ในเวลาสั้น มันก็คงไม่มีไรน่าสนใจ หรอกมั่ง (นั้นคือความคิดก่อนที่จะเข้าไปลองเป็นคนพิการทางสายตา)
ตอนแรกกะจะไปหาที่นั่งทำงานแถวนั้น ไม่ได้กะจะไปลองหรอก แต่อยู่ ๆ ก็คิดขึ้นมาได้ว่า มีกิจกรรมทดลองเป็นคนพิการทางสายตา ที่จามจุรีฯ นี้หว่า เลยลองชวนเพื่อนดู เพื่อนก็ดันตกลง ซะงั้น เพื่อนอยากลอง เอาก็เอาวะ 555

ตอนนั้นไปถึงประมาณ เที่ยง ก็ขึ้นไปที่ ชั้น 4 ของ จามจุรี และถามเจ้าหน้าที่ว่า ยังมีทดลองเป็นคนพิการทางสายตาอยู่ไหม เจ้าหน้าที่ก็บอกว่า ยังมี โดยรอบต่อไปจะมีตอน 12.45 ผมก็เลยลงทะเบียนทดลองกับเพื่อนไป โดยเสียค่าใช้จ่ายคนละ 90 บาท แต่ถ้าเป็น นศ. จะเหลือแค่คนละ 50 บาทครับ แต่ถ้าได้ลองเล่นกิจกรรมนี้เสร็จแล้ว จะรู้ทันทีว่า กิจกรรมที่เล่นไป มันประเมินค่าด้วยเงินแค่ 90 บาทไม่ได้เลย ^^ ผมก็ไม่เข้าใจว่า ทำไมกิจกรรมอย่างนี้การประชาสัมพันธ์ มันช่างน้อยจัง เพื่อน ๆ หลายคนก็อาจจะยังไม่เคยทราบด้วยซ้ำว่า มีอย่างนี้อยู่ด้วยหรอ ขนาดในจามจุรี ฯ ยังไม่เห็นป้ายเท่าไหร่เลย



และแล้วก็ได้เวลาแล้ว พอจะเข้าจริง ๆ ก็ตื่นเต้นเหมือนกันวุย ก่อนเข้าก็จะมีเจ้าหน้าที่มาอธิบาย กฏ กติกา และ วิธีการจับไม้เท้า รวมถึงสิ่งที่เราจะเจอข้างใน โดยทางนิทัศการจะมีล็อคเกอร์ให้สำหรับเก็บอุปกรณ์ที่จะก่อให้เกินแสงสว่าง มีกุญแจอย่างดี ไม่ต้องกลัว
เอาแหละครับ มาเริ่มกันเลยดีกว่า ก่อนเข้าก็ขอ แฉะรูปสัก รูป ละกัน



เข้าไปจะมีไกด์นำทางในความมืด ครั้งนี้ไกด์ของผมคือพี่นาคนนี้นี่เอง พี่เค้าจะคอยดูแล พูดคุย และค่อยบอกสถานการณ์ที่จะเกิดขึ้นให้เสมือว่าเราเป็นคนตาบอด ตอนแรกก็จะเป็นการนั่งคุยกัน เรื่องทั่วไปก่อน อยากจะบอกว่าข้างในมืดมากจริง ๆ ขนาดเพื่อนที่อยู่ข้างๆ กันยังมองไม่เห็นเลย เอ่อ ลืมบอกไปนะครับว่าเราจะมืดไปอย่างนี้ประมาณ 1 ชม. นิด ๆ แต่เป็นหนึ่ง ชม. ที่คุ้มค่าและไม่น่าเบื่อเลย
หลังจากพูดคุยกันเสร็จ พี่นาก็จะพาเราเดินไปทำกิจกรรมต่าง ๆ ทั้ง ข้ามถนน ไปในสถานที่ต่าง ๆ ให้ทายโน่น จิตนาการล้วนๆ และมีให้ทดลองซื้อของ กินขนม กินน้ำ  โดยที่จ่ายเงินจริงๆ ตอนหยิบออกมาแทบไม่รู้เลยว่าหยิบแบงค์อะไรออกมาเดาจากขนาดล้วนๆ >.< และที่ผมชอบมากที่สุดเลย ก็คือการได้นั่งรถเที่ยว เรียกว่าเป็นไฮไลท์เลยก็ว่าได้ (ในความคิดผมเองนะ) และสุดท้ายพี่เค้าก็จะให้เราได้คุย ถามทุกอย่างที่เราอยากรู้ หรือสงสัยเกี่ยวกับคนตาบอด โดยตลอดเวลาที่ทำกิจกรรม 1 ชม. กว่าๆนั้น ผมก็สงสัยว่าทำไมพี่นาถึงได้รู้ว่าต้องเดินไปทางไหน ทั้ง ๆ ที่ก็มืดเหมือนกัน เอ๊ะ หรือว่าพี่นาใส่แว่นอินฟาเรทหว่า (นี้กุดูหนังมากไปหรือป่าว 555) ตอนสุดท้ายผมก็ถามกับพี่นาว่า ทำไมพี่นาถึงรู้ว่าจะต้องเดินไปทางไหนบ้าง และคำตอบของเค้าทำให้ผมต้องอึ้งมาก เพราะเค้าบอกว่า “พี่คงชินกับการอยู่ในที่มืด ๆ แล้ว” ทำให้ผมถึงบางอ้อเลยที่เดียวว่า จริง ๆ แล้วพี่เค้าก็เป็นคนพิการทางสายตาคนนึง แต่เวลาที่เราอยู่ในกิจกรรมนั้น ผมไม่รู้สึกเลยว่า พี่เค้าเป็นคนพิการทางสายตา แต่มันเหมือนผมเองมากกว่าที่เป็นคนพิการ

    หลักจากที่ได้เข้าร่วมกิจกรรมนี้ทำให้ผมได้เข้าใจถึงความรู้สึก และการใช้ชีวิตของคนที่พิการทางสายตามากขึ้น สุดท้ายนี้ผมอยากให้เพื่อน ๆ ได้ไปลองทำกิจกรรมดี ๆ อย่างนี้จริง ๆ เพราะปีหน้าอาจจะไม่มีกิจกรรมนี้อีกแล้ว ก็เป็นได้ อย่าลืมไปใช้ชีวิต “ครั้งหนึ่งที่เคยตาบอด” ดูนะครับ


ผิดพลาดตรงไหนก็ขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะครับ ขอบคุณครับ