ซื้อหวยไม่เคยถูก แต่เรื่องจะไปทุ่งทานตะวันคราวนี้ เก็งถูกเกือบทุกช็อต

เพิ่งตัดสินใจว่าจะไปทุ่งทานตะวันเมื่อวานตอนค่ำ
บอกภรรยาว่า ตีสามล้อหมุน
คำนี้คำเดียว สมาชิกในบ้านไม่มีใครคิดจะไปด้วย ยกเว้นภรรยา ที่ยังไงก็ต้องไป
แต่ไม่วายบ่นกะปอดกะแปดตลอดจนถึงที่หมาย มาแหกขี้ตาขับรถมาทำไมตั้งแต่ตีสาม

ทุ่งทานตะวันที่เขาใหญ่ เห็นเขาว่ามีตั้งพันไร่ ต้องไปดูเสียหน่อย ว่ามันเป็นไง งามไหม
ไปถึงที่นั่น ตีห้าครึ่ง ยังมืด
ระหว่างทางขับมารถเยอะมาก มาบางลงตอนที่ออกจากสระบุรีแล้ว

สิ่งที่เห็น คือ ทุ่งกว้างมากจริงๆ ฉากหลังมีทิวเขาสวยกว่าที่ลพบุรี
แต่มันมีข้อเสีย เอาไว้จะเล่าให้ฟังทีหลังว่า ทำไม

ที่แย่คือ แปลงขนาดใหญ่ด้านหน้า โรยแล้ว ไม่น่าดูเลย มีด้านหลังที่ยังบานสวย แต่คงอยู่อีกไม่เกิน 3-5 วัน

แดดร้อนมาก  ทรงดอกไม่สวยเหมือนทานตะวันรุ่นบุกเบิกที่ลพบุรีเมื่อ 20 ปีก่อน
ทั้งเจอฟ้าปิดเป็นระยะ เมฆกระจายบังแสงตลอดเวลา
มาได้แสงก็ราวๆ เกือบ สิบเอ็ดโมงเช้าแล้ว

เป็นแดดดีสำหรับช่างภาพกับทานตะวัน
แต่แดดจัด ร้อนอย่างนี้ มันไม่เหมาะกับการท่องเที่ยของคนทั่วไป  ร้อนมาก

เราเห็นว่า ได้ภาพพอสมควร ก็ออกรถมาจากไร่ก่อนเที่ยง  กลับกรุงเทพ

อุแม่เจ้า รถติดยาวเหยียดตั้งแต่แยกธนะรัชต์เข้าไร่ ระยะทางราวๆสอง ถึง สามกิโลเมตร
ติดแบบ หัวรถ ท้ายรถห่างกันแต่ละคันสักหนึ่งศอก

แถมบนถนนธนรัชต์ ก่อนถึงทางแยกเข้าไร่ ยังมีติดหนับอีกพอประมาณ

ไม่รู้ว่า รถที่สวนเข้าไปดูทานตะวัน จะไปถึงไร่กันกี่โมง คงน่าจะราวๆ บ่ายสอง


และที่ไม่รู้ชะตากรรม คือ ตอนขากลับช่วงบ่ายสองถึงบ่ายสาม
พวกรถขากลับ จะมาถึงแยกถนนมิตรภาพค่ำหรือไม่

ใครจะไปคิดเอา