กลอนนี้เพราะเรื่องสั้นเรื่องนั้นเชียว

กระทู้สนทนา
ปลอกคอ (เรื่องของชายชรากับลูกชาย...และหมาจรจัดชื่อบุญหลง)
โดย คุณ turtle_cheesecake




รู้จักกัน ในวัน ฟ้าสีหม่น
เรื่องอับจน ลุงกับหมา พาเศร้าหมอง
อยู่คนเดียว ลุงเปล่าเปลี่ยว แลเหลียวมอง
ต่างตาจ้อง ผูกใจชิด เป็นมิตรกัน

โอ้...กระไร ใยชะตา ฟ้ากำหนด
คนใจคด พรากสหาย ไกลจากฉัน
ชีวิตใคร ใครก็รัก มักพูดกัน
แต่ถึงวัน คร่าเจ้าหลง กลับจงใจ

ฆาตกร!!! คนชั่ว ไม่กลัวบาป
คิดกำหราบ ยุติธรรม ย้ำโศกศัลย์
หลงมอดม้วย ด้วยโทสา หาได้พรั่น
ไฟโลกันต์ พวยพุ่ง ถึงลุงแก

ลุงสมาน เมื่อวันวาน ใคร่ถามไถ่
ดำหนอใจ ไร้คุณธรรม จำชื่อแซ่
ลุงจากลา ทิ้งเรื่องราว ฉาวโฉ่แท้
เหลือเพียงแต่ ขะม้าไว้ ให้ลูกจำ



อมยิ้ม08อมยิ้ม08อมยิ้ม08


อ่านจบมัน ตะ เตือน ไต กระทบอารมณ์สินละปินของลิค่ะ (มิบังอาจเป็นศิลปิน)

แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่