จากหัวข้อเลยค่ะ เรามีเพื่อนสนิทคนหนึ่งที่รู้จักกันมานานตั้งแต่ประถม สมมติว่าชื่อเมย์   ถึงแม้จะสนิทกันมากเท่าไร แต่ก็มีเรื่องให้ทะเลาะกันทุกวัน ส่วนใหญ่เค้ามักจะเป็นคนโกรธ แล้วเราจะง้อตลอด บางเรื่องนั้นเราก็ไม่รู้ว่าโกรธอะไร แต่โดยรวม เพื่อนเราคนนี้เป็นคนที่นิสัยดี ดูแล ให้ความช่วยเหลือเรามาโดยตลอด แต่เค้าเป็นคนคิดเล็กคิดน้อยและโกรธแรงมาก มีหลายๆสิ่งที่เค้าขอให้เราทำ แต่เราทำให้ไม่ได้                                                                                                 เช่น ห้ามพูดคุยหรือคบกับคนที่เค้าไม่ชอบ(ซึ่งมีเยอะมากๆ)  เวลาอยู่ที่โรงเรียนเวลามีรุ่นน้องที่รู้จักทักแล้วเราคุยกับน้องเค้า เพื่อนเราก็จะไม่ชอบ เรียกได้ว่า โกรธเลยแหละ
                ห้ามเดินเร็วประมาณว่า ต้องเดินไปกับเค้าตลอด คือ เราเป็นคนที่เดินเร็วเป็นปกติ และเวลาเปลี่ยนคาบเรียน เราจะต้องรีบไปให้ทัน กลัวสาย ไม่ทันนั่งโต๊ะด้านหน้า
                เวลาคำถามต้องตอบ ห้ามตอบช้าด้วย  ซึ่งเค้าเป็นคนที่พูดเบามากๆ จนเราแทบไม่ได้ยิน และเหมือนเดิม ถ้าเค้าถามเป็นครั้งที่สอง หมายความว่า เค้าโกรธ และอื่นๆอีกมากมาย
                ห้ามไปส่งงานก่อน ซึ่งในทุกครั้งเราก็รอนะ แต่บางครั้ง เมย์ส่งช้ามาก แบบว่า เลยกำหนดส่งมาจะเป็นเดือนอ่ะ
     สรุปคือ ห้ามทำสิ่งที่เค้าไม่ชอบ และส่วนใหญ่เราทำให้ไม่ได้
               ในการง้อทุกครั้ง เราจะต้องเป็นฝ่ายเริ่มคุยตลอด และผลที่ได้คือ เค้าไม่คุยกับเราเลย ถึงแม้ เราจะเปิดใจแค่ไหนก็ตาม แล้วปัญหาต่อมาคือ เค้าจะไปคุยกับเพื่อนอีกคน ซึ่งเราไม่รู้ว่า เค้าคุยกันยังไง แต่ผลที่ได้คือ เพื่อนคนนั้นจะเข้ามาถามเราว่า ทำไมถึงทำแบบนี้กับเมย์ แกแย่มากเลยนะ ไม่สงสารเมย์บ้างหรอก เมย์ร้องไห้เลยนะ  และทุกคนในกลุ่มก็แอนตี้เรา (งงมาก)
               มาถึงเหตุการณ์ที่เป็นสาเหตุทำให้เราต้องออกจากกลุ่ม คือ เมย์โกรธเราที่ยอมให้เพื่อนที่เมย์ไม่ชอบมาเข้ากลุ่มทำโครงงาน เนื่องจาก ตอนนั่น ครูให้จับกลุ่มและคนที่เมย์ไม่ชอบเค้าไม่มีกลุ่มอยู่ เราเลยให้อยู่กลุ่มด้วย จากเหตุการณ์นั้น เราก็ได้อธิบายเหตุผลไปแล้ว แต่เมย์ไม่ยอมเปิดใจ บอกให้เราเอาเพื่อนคนนั้นออกจากกลุ่มลูกเดียว โดยเมย์ให้เหตุผลว่า เพราะว่าเกลียด ไม่อยากเห็นหน้า ไม่อยากให้มายุ่ง มาอยู่ใกล้ ทั้งๆที่ เมื่อก่อน เมย์กับเพื่อนคนนี้ก็เคยเสนิทกัน จากเหตุการณ์นี้ ทำให้เรากับเมย์ไม่พูดคุยกันเทอมหนึ่ง ซึ่งรวมถึงคนอื่นๆในกลุ่มด้วย(คนในกลุ่มเรานั่นส่วนใหญ่ไม่ชอบคนเดียวกับกับเมย์) ซึ่งทำให้เทอมนั้น เราอึดอัดและโดดเดียวมาก จนเราได้รู้จักกับเพื่อนใหม่คนนึง สมมติชื่อตังค์  ซึ่งเค้าเป็นคนที่นิสัยดีมากๆ  ช่วงนั้นเราเลยสนิทกับเค้าไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด (บุคคลิกของตังค์นั้น ดูเป็นคนแรงๆ ชอบผญด้วยกัน ดื่มเหล้า เที่ยวกลางคืนบ้าง แต่เป็นคนที่จริงใจมาก เข้าใจเราทุกอย่าง ไม่เคยเอาเปรียบเราเลย และปกป้องเราเวลามีคนมาพูดอะไรที่ไม่ดีเกี่ยวกับเรา)
                จนเมย์นั้นมาขอโทษเราและทุกสิ่งทุกอย่างก็กลับเข้าสู่สภาพเดิม แต่หลังจากนั้นมา เมย์ก็บอกให้เราเลิกคบกับตังค์ โดยให้เหตุผลว่า เมย์ไม่ชอบตังค์ ตังค์เป็นคนที่ดื่มเหล้า ชอบมา รร สาย  กลัวว่าจะพาเราไปในทางที่ไม่ดี ซึ่งเราบอกว่า ทำไม่ได้และจะไม่ทำ เพราะในช่วงเวลาที่เราทะเลาะกับเมย์ คนที่อยู่ข้างๆเรา ก็คือ ตังค์  จะให้ทิ้งได้ยังไง  ผลที่ได้คือ ตังค์โดนเพื่อนเราแขวะ ทำประชด นินทา
                จริงๆแล้ว ช่วงนั้น เราขี้ขลาดและเห็นแก่ตัวมาก เพราะเรายอมให้ตังค์เจอกับสิ่งเหล่านี้ เราคิดว่า ถ้าเราใส่ใจเมย์มากขึ้นทุกอย่างอาจจะดีขึ้น เพราะเมย์บอกว่า ที่เมย์ทำไปทั้งหมดเพราะกลัวว่า ตังค์จะมาแย่งความสนิทไปจากเรา ซึ่งสำหรับเราคิดว่า มันเป็นไปไม่ได้ที่จะเป็นแบบนั้น
                แล้วทุกอย่างก็ไม่ได้ดีขึ้น เมย์ยังทำตัวเหมือนเดิม จริงๆต้องบอกว่า ยิ่งกว่าเดิม ทั้งๆที่ ตลอดเวลาที่เป็นเพื่อนกันมา เราขอเมย์ แค่อย่างเดียว คือ ขอให้เปิดใจรับตังค์บ้าง ไม่ก็ทำเป็นว่าไม่สนใจไปเลย แต่ดูเหมือนจะไม่ได้ผล จนถึงเหตุการณ์ที่ทำให้เราตัดสินใจออกจากกลุ่มนี้และไม่ยุ่งกับใครอีกเลย คือ เมย์ไปเล่าเรื่องที่ไม่ดีเกี่ยวกับเราและตังค์ ซึ่งไม่ใช่เรื่องจริง จนทำให้เพื่อนทั้งห้องเกลียดเราทั้งคู่ หลังจากนั้น เรากับตังค์ก็เหมือนโดนลอยแพ เราต้องย้ายมานั่งด้วยกันข้างหลังห้อง เวลาทำงานกลุ่มก็ลำบากใจสุดๆ โดนจิกกัดทุกครั้ง เมย์กลายเป็นคนที่น่าสงสารที่สุดมีแต่คนเห็นใจ เรากับตังค์ก็กลายคนที่น่ารังเกียจที่สุดเป็นปลาเน่าของห้อง  แต่ก็ยังดีที่อย่างน้อยยังมีคนในห้องบางคนที่ไม่สนใจเรื่องที่เมย์พูด
                ตอนนี้ เรารู้สึกเสียใจมากที่เพื่อนที่เราคิดว่าเราสนิทที่สุดทำแบบนี้ เราพยายามเข้าใจธรรมชาติและนิสัยของเค้ามาโดยตลอด ไม่เคยคิดอยากจะเปลี่ยนเค้าเลย และทำไมเค้าไม่เข้าใจเราบ้าง จริงๆเราคิดว่า เราโง่เอง ที่ปล่อยให้เค้าทำร้ายความรู้สึกและชีวิต ม.ปลายของเรา ยอมเค้ามาโดยตลอด รู้สึกเหมือนโดนหักหลังเพราะ เค้าเป็นคนที่เราไว้ใจมากที่สุด มีอะไรเราไม่เคยปิดบังเค้าเลย เชื่อใจมาโดยตลอด ไม่เคยพูดอะไรไม่ดีเกี่ยวกับเค้าเลย แล้วทำไมเค้าไม่เคยนึกถึงความรู้สึกเราบ้าง
               เราได้แต่คิดว่า เมื่อไรจะจบสักที ไม่อยากไปโรงเรียน ไม่อยากอยู่ในสังคมแบบนี้อีกแล้ว ไม่อยากเล่าเรื่องนี้ให้พ่อและแม่ฟังเพราะกลัวท่านจะกังวล เราเครียดมากแต่ก็พยายามอดทน สำหรับเมย์เวลา 12 ปี ที่รู้จักกัน หัวเราะ ร้องไห้ด้วยกันคงไม่มีค่าไรเลย
   ขอโทษนะตังค์ที่ทำให้ต้องเจอเรื่องแบบนี้