เรื่องมีอยู่ว่าผมทำงานกับบ.แห่งหนึ่งแต่ไม่ได้ทำประจำครับ(จริงๆก็แล้วแต่งาน เร่ร่อนไปมาเหลือเกิน) อาทิตย์หนึ่งจะเข้าไปบางเวลาคือรับของแล้วก็ไปส่งของ ที่นี้บางวันผมก็อยู่ช่วยงานยาวเหมือนกันตั้งแต่เช้าๆ หรือทำงานติดกันสองวันเสาร์-อาทิตย์ ด้วยความที่ไกลจากหอผมก็เลยนอนค้างแม่ม ผมเลยมักจะซื้อของกินเล่นเข้ามาไว้เคี้ยวตอนทำงานไปด้วยนั้นแหละ เพราะแถวนี้ออกไปร้านอาหารใกล้ๆยากมาก มืดๆแบบนี้หนุ่มๆแบบผมก็กลัวโดนฉุดเหมือนกันนะครับ///โดนตบ

เข้าเรื่องครับ ตอนแรกๆผมซื้อของกินทั้งกินเล่นมาเก็บไว้ ปรากฏว่าถึงเวลาไปเอาออกมาจากตู้มันหายไปอย่างไรร่องรอยครับ !!!


ขุ่นแพะ ผมตกใจเอามือทาบอก หรือพลังงานอะไรบางอย่างจะเล่นงานผมซะแล้ว วันนั้นผมตัดสินใจตีตราแสดงความเป็นเจ้าของโดยสมบูรณ์ลงขนมและอาหารเหล่านั้นด้วยป้ายชื่อของตัวเองครับ บางที่อาจจะเป็นเรื่องเข้าใจผิด พลังงานบางอย่างอาจจะไม่รู้ว่าของกินพวกนั้นคือของกินของผม

....พระเจ้าช่วย

ขนมของผมมันต้องไปเรียนที่ฮอตวอร์ดมาแน่ๆเลย !!! มันล่องหนหายไปพร้อมกับทิ้งป้ายชื่อผมไว้ในตู้เย็น !!!!

ขุ่นแพะะะะะะะะะ!!! [ตกใจกลัวมากจริงๆจะกรี๊ดแล้ว] คิดดูนะ ตีหนึ่งตีสองนั้งทำงานแล้วลุกมาหาของกินซึ่งซื่อเอาไว้เพื่อการนี้ กับถูกพลังงานวิญญาณเร่ร่อนหรืออย่างไรที่ไหนไม่รู้ขโมยไปทาน เจริญจริมๆ เจริญจริมๆ เจริญจริมๆ (กล่าวตามข้าพเจ้าสามครั้ง)

คืออยากจะบอกว่าถ้าอยากจะทานจริงๆขนาดนั้นบอกผมก็ได้นะ คือถ้ามีเงินเหลือจะซื้อมาเพื่อฝากๆไว้ แต่จนใจว่าค่าห้อง ค่าเรียน ค่ากินอยู่ฉันก็ยังไม่ค่อยจะมี ไม่เข้าใจวิญญาณเหล่านี้เลยว่าจะขโมยแดร๊กไปทำไม ขอดีๆก็แบ่งๆกันทานได้ครับผมไม่ได้ห่วงอะไรขนาดนั้น แค่บางที่มันก็อดจะอารมณ์เสียไม่ได้นะ ปีโป้ซื้อมาสิบอันพวกล่อไป6 เหลือทิ้งไว้ 4 เนี้ย คือไม่ได้ร่ำไม่ได้รวยนะเว้ยยยย

ถ้าไม่ติดว่าทำงานที่นี้บ่อยๆก็อาจจะโวยวายไปแล้วครับได้แต่แย๊บๆไปมาว่า 'ของในตู้เย็นหายบ่อยจัง'

.....ผีตู้เย็นนี้แม่มโคตรน่ากลัวจริงๆครับ