สวัสดีครับ..
     ผมอยากจะเล่าถึงความทรงจำในเช้าวันนั้น บนพื้นที่กระทู้นี้สักหน่อย เผื่อว่าเธอคนนั้นจะผ่านเข้ามาเจอ..

วันพฤหัสบดีที่ 26 พฤศจิกายน 2558
     ผมขึ้นกรุงเทพฯ เพื่อเตรียมตัวติวเข้มโค้งสุดท้าย ก่อนการสอบนายสิบตำรวจสายอำนวยการที่จะถึงในวันอาทิตย์(ที่ 29)
ผมเดินทางด้วยไฟลท์ 08.50 น. หาดใหญ่-ดอนเมือง ของLion Air ทุกอย่างอยู่ในสภาวะปกติ..
จนกระทั่งขึ้นเครื่องครับ.. และที่นั่งของผมนั่ง(4E) ติดกับผู้หญิงสวยคนนึง ที่ทำให้ผมแทบอยากจะหยุดหายใจครับ ! คือสวยจนผมรู้สึกเขินไปเองน่ะครับ
คือผมเป็น นศ. และดูจากบุคลิกเธอแล้วน่าจะพี่กว่าผมนิดหน่อย.. ระหว่างนั้น ผมได้แต่แอบเหลือชำเลือง มองเธออยู่ตลอดเวลา (  เหมือนโรคจิตเลยแฮะ) เธอมีผมลอนทำสีผมนํ้าตาลเล็กน้อย สไตล์สาวหน้าหวานแอบหมวยนิดๆ ดัดฟัน และถือกระเป๋าถือสีชมพู.

  แต่สิ่งที่อย่าจะบอกก็คือ เธอสวยมากครับ และผมก็อยากรู้จักเธอมาก ๆ ครับ แต่ผมเองก็ไม่กล้าที่จะพูดอะไรแม้แต่คำเดียว..
  ก็พอเครื่องลง.. เธอก็พรากไปจากสายตาผม.. เหลือแต่เพียงความรู้สึกดีของผม ที่ยังติดอยู่ที่เธอครับ..
  นี่ก็ผ่านมาหลายวันแล้ว แต่ความทรงจำนั้นที่ผมได้เห็นเธอยังตรึงในความคิดคติผมอยู่เลย "เธอสวยจริงๆ ครับ"
  จบแล้วครับ บันทึกความทรงจำสั้นๆ ของผม อาจจะดูไม่มีสาระเลย แต่ก็เป็นความรู้สึกของผมที่อยากพูดออกมาครับ ..อิอิ


หวังว่าเธอจะได้เข้ามาอ่านนะครับ (^^)