หลายครั้งที่เราเจอข้อความในอินเตอร์เน็ต ไม่ว่าจะเป็นโพสต์สั้น ๆ หรือแค่ทวีตในทวิตเตอร์ (ที่ถูกก๊อปมาใส่พื้นหลังสีขาว หรือสีซีเปีย แล้วทำเป็นรูปในภายหลัง) ก็ว่ากันไป หรือจะเป็นสเตตัสยาวเหยียดในเฟซบุ๊ก โดยโพสต์แต่ละอันที่เจอนั้น มักจะเป็นเรื่องที่ผสมปนเปกันไป เรื่องความรักทำเป็นคำคม เรื่องตลกขบขัน ข้อคิด 10 ประการจากภาพยนตร์ที่กำลังฉาย เกร็ดการลดน้ำหนัก วิธีใช้ชีวิตแบบสโลว์ไลฟ์ ฯลฯ ซึ่งในแต่ละเรื่องเดียวกันนั้น บางคนอาจมีอารมณ์ร่วมต่างกัน มองในมุมที่ต่างกัน บางคนอาจมองว่าแค่ข้อความธรรมดา ใช้ไม่ได้จริง หรือมองมันว่าไร้สาระ แต่บางคนมีอารมณ์ร่วม สามารถผูกกับชีวิตจริงของตน มองว่ามันเป็นสาระได้ ขณะเดียวกันตัวคนที่แชร์หรือเขียนสิ่งเหล่านั้นออกมาก็มีผลต่อความน่าเชื่อถือหรือความมีสาระเช่นกัน ถ้าใครยิ่งแสดงความตั้งใจ จริงจัง จริงใจ ออกมามากเท่าไร สิ่งเหล่านั้น แม้จะเป็นเรื่องเล็ก ๆ แต่มันก็เป็นสาส์นที่แข็งแรงและดูมีสาระขึ้นมาทันใด ซึ่งงานของวงสมเกียรติชุดนี้ก็คงเข้าข่ายนี้


วงดนตรี สมเกียรติ ประกอบด้วยสมาชิกปัจจุบัน 5 คน ที่ผ่านการบ่มเพาะฝีมือ เข้าร่วมประกวด ชนะรางวัล เซ็นสัญญา มีผลงานมาเรื่อย ๆ คนฟังก็เห็นแนวทางของพวกเขาประมาณหนึ่ง ว่าคงอยู่ในจำพวก Indie Rock หรือ Alternative Rock ฝั่งอังกฤษและยุโรปในยุค 2000 แต่ก็ยังอยู่ในจุดที่หาเอกลักษณ์และจุดลงตัวของวงอยู่ ซึ่งกว่าจะเจอจุดที่น่าจะเหมือนลงตัวสำหรับภาคดนตรีในอัลบั้มนี้ ก็คงเป็นช่วงที่ปล่อยเพลง ‘ช่างมัน’ พอดี เพราะงานนอกนั้นในอัลบั้ม แม้จะมีความหวือหวาและหลากหลายในที แต่ก็แอบรู้สึกเล็กน้อยว่ามันมีทิศทางที่ไปทางเดียวกันมากขึ้น จึงแอบตั้งข้อสังเกตว่า นั่นเป็นเหตุผลที่ทำให้ทางวงเลือกถอดเพลงเปิดตัวอย่าง อาย และ คนที่ยังไม่พร้อม เพลงก่อนหน้ามีแนวทางต่างไป ออกจากเพลงที่จะบรรจุในอัลบั้มเต็มชุด _SARA นี้
(แอบเสียดายเล็กน้อย เพราะผู้เขียนชอบ คนที่ยังไม่พร้อม เป็นการส่วนตัว)



ส่วนเนื้อหาในอัลบั้ม _SARA นั้น คงเป็นเนื้อหาโดยตรงที่มาจากเรื่องราวในเชิงวัยรุ่นตอนกลางของยุคนี้ หรือทัศนคติส่วนตัวของวงล้วน ๆ เพราะแค่เปิดแผ่นให้เล่นปุ๊บ ประโยคแรกของแทร็กแรก ‘Intro’ ที่ขึ้นมาก็เป็น “นี่คือเรื่องของเรา” เลย ทำให้ตั้งสมมติฐานโดยไม่ตั้งใจว่านี้น่าจะเป็นอัลบั้มที่มีเรื่องของพวกเขาเป็นหลักแน่ ๆ ซึ่งแต่ละเพลงที่ทยอยตามมาก็เหมือนจะยืนยันสมมติฐานได้ดีเลย เพลงกึ่งหนึ่งมีการสร้างตัวละครในเพลงเป็นผู้ถูกกระทำเป็นหลัก ‘นิสัย’ ก็ถูกกระทำจากพฤติกรรมไร้ความเกรงใจ ‘แล้วแต่’ ก็ถูกกระทำจากเพื่อนแกล้ง ‘ทนไว้’ ก็ถูกกระทำจากความรัก ‘ช่างมัน’ ก็ถูกกระทำจากคำคนถากถาง ซึ่งคล้ายกับ ‘เจอกัน’ ที่ถูกกระทำจากอุปสรรค และคำติฉินนินทา รวมถึง ‘บ้ากัน’ ก็ถูกกระทำจากการถูกรังแก รวมถึงหลายเพลงก็บอกวิธีการรับมือสถานการณ์นั้นของตัวเองอยู่ อาจไม่ใช่วิธีที่เพอร์เฟกต์สมบูรณ์แบบ แต่ก็เป็นวิธีแบบวัยรุ่นยุคนี้เลือกทำ จุดนี้เอง ทำให้มองว่างานชิ้นนี้เป็นจดหมายเหตุของ “พลังวัยรุ่น” ชุดหนึ่ง



ที่บอกว่าเป็น พลังวัยรุ่น ไม่ใช่แค่มาจากเนื้อหาที่มาจากคนยุคนี้ ค่านิยม ความคิด การตัดสินใจแบบ Generation นี้เฉยๆ เท่านั้น เพราะหลายศิลปินยุคใหม่ก็แต่งเพลงแบบนั้นได้ แต่พวกเขาอยู่ในกลุ่มที่แต่งเพลงดี รวมถึงวิธีการเล่าเรื่องถือว่าซื่อตรง จริงจัง จริงใจ ไม่มีการเก๊กใช้คำยาก หรือการติดตลกเพื่อให้เพลิน ๆ การแสดงความตั้งใจ จริงจัง จริงใจ ในแต่ละอย่างออกมา ก็ทำให้ดูมีพลังและดูมีสาระขึ้นมาทันใด หลายเพลงก็เป็นแรงบันดาลใจให้คนฟังได้ ไม่ว่าจะเพลงที่กล่าวไปข้างต้น หรือเพลงอื่นๆอย่าง ‘โคตรดี’ ที่เป็นสัญลักษณ์ของวัยรุ่น วัยที่มีเพื่อนฝูงพร้อมลุยกันไปแบบห่าม ๆ ‘ใกล้ตัว’ ที่พูดถึงการหลงลืมคนที่อยู่ใกล้ตัว ‘คิดถึง’ เพลงที่แต่งเพื่อระลึกถึงผู้จากไป ‘ขอวอน 1’ กับ ‘ขอวอน 2’ เพลงรักหวาน ๆ ป๊อบ ๆ ที่บิดคำร้องบิดดนตรีใหม่บางจุดก็เป็นคนละเพลง (หากเปรียบเพลงในอัลบั้มนี้ให้ชัดเจน คงให้ความรู้สึกคล้ายกับสมัยที่อัลบั้ม “ลำนำสะดิ้งเลิฟยู” ของ The Richman Toy ออกมา ที่มีเพลงอย่าง กระเป๋าแบนแฟนยิ้ม, รักจริงผ่านจอ ที่ซื่อตรงพอกัน) เท่านั้นไม่พอ ภาคดนตรีก็รวบรวมวัตถุดิบ Indie Rock Alternative Rock ยุค 2000s มาสร้างทางของตัวเองใหม่ไว้อย่างหลากหลายมากประสาวงที่ปล่อยของในชุดแรก แต่ส่วนตัวก็ไม่รู้สึกสะเปะสะปะมากเกินไป เพลงเร็วก็ชวนโยก ชวนโจ๊ะ เพลงช้าหรือเพลงจังหวะกลางก็ชวนอิน และพระเอกอีกสองที่ต้องพูดถึงคือกีตาร์สองตัวที่โดดเด้งและสร้างเอกลักษณ์ให้แต่ละเพลงตั้งแต่อินโทร พอถึงท่อนลีดก็ปล่อยไลน์จี๊ด ๆ ออกมา



ในจุดที่กล่าวมาข้างต้นนั้น ก็อาจเป็นจุดอ่อนร้ายแรงสำหรับหลายคนได้เหมือนกัน จะด้วยความไม่เข้าใจอารมณ์ของวัยรุ่นยุคนี้ของคนฟัง เนื้อหาที่อาจมองได้ว่าไม่ลึกซึ้งพอ เพราะเล่าตรงมาก หรือดนตรีที่อาจจะไม่ถูกหูบางคน คิดว่าอาจรกไป เยอะไป แต่นั่นก็เป็นความชอบหรืออารมณ์ร่วมส่วนบุคคล คงบังคับให้เหมือนกันไม่ได้ รวมถึงหากใครไม่ชอบงานเก่า ๆ ของวงเลย ตั้งแต่ ช่างมัน ฯลฯ ก็คงไม่ถูกใจงานชุดนี้เหมือนกัน (แต่ก็อยากให้ลองฟังก่อนนะ) ทำให้งานชุดนี้อาจจะไม่ใช่งานระดับ Masterpiece หรืองานห้ามพลาดอันดับ 1 ของวงการเพลงไทยปีนี้หรือของช่วงนี้ แต่ก็อย่างที่กล่าวไว้ข้างต้น ว่าเรื่องเดียวกัน ต่างคนก็ต่างมองในมุมต่างไป ไม่ผิดหากใครจะมองว่ามีหรือไม่มีสาระเท่าที่บทความนี้พยายามชูขึ้นมา
แต่สิ่งหนึ่งที่เชื่อว่าส่วนใหญ่ที่ฟังงานนี้แล้วไม่ว่าจะมองว่ามีสาระหรือไม่นั้นสัมผัสได้ ก็คือพวกเขาได้ทำงานชิ้นนี้ออกมาอย่างเข้มข้นและเต็มที่จริง ๆ ซึ่งนั่นก็มากพอแล้วที่จะบอกได้ว่าพวกเขาทำงานอย่างมี “สาระ” แค่ไหน


เพลงแนะนำ
นิสัย (3) แล้วแต่ (4) ทนไว้ (7) ขอวอน 2 (9) บ้ากัน (10) โคตรดี (11) คิดถึง (12)

---

SOMKIAT: _SARA


สมาชิก
โบ๊ท-คนาวิน เชื้อแถว (ร้องนำ)
บอส-ภูริช พันธุ์สุข (กีตาร์)
นนท์-ธนญ แสงเล็ก (กีตาร์, คอรัส)
นัท-ณัฐ เบญจรงค์รัตน์ (เบส)
ยิ้ม-ประวิทย์ ฮันสเตน (กลอง)

โปรดิวเซอร์
SOMKIAT และ รุ่งโรจน์ อุปถัมภ์โพธิวัฒน์