ก่อนหน้านั้น เคยคิดว่าการอยู่คนเดียวก็ดีเหมือนกันนะ...
จะไปไหนไม่เห็นต้องบอกใคร
ทุกๆเรื่องจะทำอะไรไม่เห็นต้องสนใจใคร
ผมอยู่คนเดียวของผมได้ ผมสบายใจดี...
ใครเข้ามาคุย ก็ไม่ได้ใส่ใจมากมาย อย่างน้อยก็คลายเหงาบ้าง

เริ่มโทษตัวเอง
ตอนนั้นก็เอาแต่ห่วงเรื่องเรียน เรื่องงานส่งอาจารย์ เรื่องเที่ยว
ความสุขส่วนตัวทั้งนั้น ... (ผมสายคลีน ไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่)
ใครเข้ามาคุย ก็ศึกษาบ้าง ดูใจบ้าง แต่ไม่ได้สานต่ออะไร
ยังรู้สึกว่าอยากอยู่คนเดียวมากกว่า

แต่พอในตอนนี้ความรู้สึกนั้นเริมเปลี่ยนไป
ตอนนี้เรียนใกล้จบแล้ว
อยู่ใช่วงทำวิทยานิพนธ์

เราเริ่มคิดถึงอนาคต
เราจะอยู่คนเดียวอย่างนี้ต่อไปจริงๆหรือ...
เริ่มนึกถึงสิ่งที่ต้องทำ
เรียนจบตรีก่อน จะต่อโท ต่อเอก
อยากทำงาน และประสบความสำเร็จในชีวิต

แต่ยังขาดคนที่คอยเคียงข้างก็เท่านั้น...