สวัสดีค่ะ ครั้งนี้เป็นการตั้งกระทู้ที่สำเร็จครั้งเเรก555+  ถ้าผิดพลาดยังไง ขออภัยด้วยนคะ

เริ่มเลยเเล้วกัน  . . .



เราเจอกับแฟนคนนี้ในเว็บหาเพื่อนต่างชาติเว็บนึงค่ะ(เว็บแนวฝึกภาษานะคะ  ไม่ใช่หาคู่)  ก็คุยกันแบบเพื่อนระยะหนึ่ง หลังจากนั้นถึงได้ตกลงคบกัน  บอกก่อนนะคะ  ว่าเราต่างคนก็ยังเป็นวัยรุ่นทั้งคู่ ยังเรียนไม่จบกันทั้งคู่ และเขาเด็กกว่าเรา 3 ปี

จากวันที่คบกันวันแรก จนถึงวันนี้ก็จะ 8 เดือนเร็วๆนี้แล้วค่ะ  ตลอดเวลาที่คบกันมา เราก็มีปัญหางุ้งงิ้งกันบ้าง ประปราย งอนกัน ไม่เข้าใจกันตามประสา    เวลามันผ่านมาได้ระยะนึงขนาดนี้ด้วยแหละมั้ง  เราถึงได้รู้สึกมั่นใจนิดๆว่าอยากจะคบคนนี้ไปเรื่อยๆ จนได้เจอกัน อะไรประมาณนั้น

อธิบายวิถีชีวิตของพวกเรานิดนึง  ว่าตลอดระยะเวล่ที่ผ่านมา เราแชทกันตลอด  สไกป์กันทุกวัน ยกเว้น ศุกร์ - อาทิตย์ หรือ วันที่อีกคนไม่ว่าง พอคนนึงตื่นก็จะทักแชทบอกแล้ว ใครนอนก่อน นอนทีหลังก็จะทิ้งข้อความไว้ ให้อีกคนอ่านตอนตื่น ทุกวันนี้ก็ยังทำแบบนี้กันอยู่

จนมาถึงช่วง 2 เดือนหลังๆเองที่เหมือนเขาจะเปลี่ยนไป ปกติเวลางอนๆหรือทะเลาะกัน เขาจะพยายามอธิบาย มีเหตุผลมากๆ แบบพยายามปรับความเข้าใจกัน  แต่เดี๋ยวนี้ เเต่แค่ขัดคอกันนิดๆหน่อยๆ เขาก็พุดเหมือนอยากเลิกแล้ว แบบ 'เราไม่เหมาะกันหรอก'  'ถ้าอย่างนั้นก้เลิกดีกว่า ดีกับเราทั้งคู่' 'ทำไมเธอยังทนคนอย่างชั้นอยู่?' 'เธอดูไม่มีความสุขกับชั้นเลย'  จะมีคำพุดแบบนี้ทุกครั้งค่ะ แต่พอถามว่าอยากเลิกเหรอ เขาก็จะตอบว่า ไม่อยาก  ยังรักอยู่  มีความสุขดี

แต่เพราะเป็นแบบนี้อยู่เรื่อยๆ เราเลยเริ่มท้อ เหมือนเขายอมแพ้ เหมือนปล่อยเราไปพักนึงเเล้ว  แค่รอให้เราปล่อยมือ จะได้จบๆกันไปอย่างนั้นเลยค่ะ  ใจนึงก้อยากเลิกค่ะ จะได้จบๆกันไป แต่อีกใจก้ไม่อยาก เรารักเขา  มีความทรงจำร่วมกัน  ไม่เคยคบใครจริงจังเท่าคนนี้เลย




ตอนนี้ไม่รู้จะทำยังไง  ใจนึงก็แบบท้อ อยากหายไปจากเขาหลายรอบเเล้ว  แต่พอเห็นเขายิ้ม เห็นข้อความน่ารักๆที่เขาส่งให้  บอกคิดถึง บอก Pom rak khun , Rak na  ก็ไปไม่ไหวซักทีค่ะ




ขอบคุณที่อ่านมาถึงตรงนี้นะคะ เพ้อเจ้อมากมาย  ได้ระบายเเล้วสบายใจขึ้น