สวัสดี สวัสดี : ) นี่เป็นกระทู้แรกของเรา
เราอยากแนะนำให้ทุกคนได้รู้จักกับอำเภอนนี้ ซึ่งอยู่ในจังหวัดเชียงใหม่ อำเภอนี้ชื่อว่า "ดอยเต่า"
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ps1. เนื่องจากเราเป็นคนที่เล่าเรื่องไม่ค่อยรู้เรื่อง ถ้าตรงไหนอาจจะอ่านแล้วงงบ้าง ต้องขอโทษด้วยนะคะ : )
ps.2 เรามีเพจของเราที่ปกติเขียนเรื่องเกี่ยวกับที่เที่ยวในอังกฤษด้วย ยังไงฝากติดตามกันด้วยนะคะ
www.facebook.com/semispace

ภาพทั้งหมดถ่ายจากกล้องฟิล์ม OLYMPUS OM10 ไม่ได้ใช้ฟิลเตอร์เลย อาจจะมีรูป over exposure หรือมืดไปบ้างนะ

มาเริ่มกันนน


ดอยเต่าเป็นอำเภอน่ารัก : )



เอาจริงๆ แล้วดอยเต่าไม่ใช่ดอย (เอ้ะ หรือว่าใช่) คือมันเป็นอำเภอที่ไม่ได้มีโลเคชั่นอยู่บนดอย แต่สามารถมองเห็นดอยที่มีหน้าตาคล้ายน้องเต่าอยู่นิดหน่อยได้ และเป็นอำเภอที่อยู่ไกลจากตัวเมืองเชียงใหม่มากกกก ถ้าขับจากตัวเมืองแบบเรื่อยๆ ไปตามทางเลยก็ 2 ชม.กว่า (จากประสบการณ์เราขับเร็วสุดประมาณ 2ชม.) สามารถไปได้อีก 2 วิธี (ไม่เกินนี้ชัวร์) คือรถสี่ล้อเหลือง และรถเมล์ ดอนเต่ามีเขตที่อยู่ติดกับเขื่อนภูมิพล เมื่อก่อนที่อำเภอะนี้มีทะเลสาบดอยเต่าซึ่งมีแพ แล้วก็สามารถล่องเรือได้ แต่ตอนนี้เท่าที่ทราบมาไม่มีการปล่อยน้ำเข้าทะเลสาบแล้วจึงทำให้พื้นที่แห้งจนสามารถขับรถลัดเลาะไปได้ ถ้าถามเรื่องที่พัก เอาจริงๆ แล้วเราก็ไม่ค่อยแน่ใจนะว่ามีที่ไหนยังไงบ้างลองหาข้อมูลกันดู แต่ไปแบบ day trip กันก็น่าจะไหวอยู่ หรือขับต่อไปเรื่อยๆ ก็ไปดูบ้านชาวเขากะเหรี่ยง มูเซอได้นะ


ถ้าถามว่าทำไมต้องดอยเต่า เพราะเราเป็นคนดอยเต่า อิอิ ดอยเต่าในมุมมองของเรานั้นเป็นอำเภอที่เงียบสงบ(มาก) เช้ามืดฟ้าไม่สว่างก็จะเริ่มได้ยินเสียงไก่ขัน คือบ้านไหนไม่รู้แหละแต่ขันกันตั้งแต่ตี 3! แล้วประมาณตี 4-5 ก็จะมีมอเตอร์ไซค์ และรถกระบะ (ย้ำว่ากระบะ!) ของชาวบ้านออกไปไร่ไปสวนกันแล้ว เย็นมา 4-5 โมงเย็นก็จะเริ่มกลับบ้านกัน พูดง่ายๆ คือ 1 ทุ่มทุกอย่างเงียบ ร้านค้าเริ่มปิด ร้านก็มีอยู่ไม่กี่ร้าน แต่ไม่ต้องห่วงนะ ตอนนี้ดอยเต่าของเรามี 7-eleven แล้ว ; )



ในการสำรวจดอยเต่าครั้งนี้ เราได้ยืมจักรย้านแบบโบราณ คลาสสิค ของป้าเราไปตะลอยมาแหละ ด้วยความที่เป็นลูกเป็นหลานของคนที่นี่จะบอกเลยว่า คนที่นี่เป็นมิตรมาก บางทีแค่เดินผ่านบ้านคนรู้จัก (ซึ่งก็เกือบจะทุกบ้าน ฮาา) ทักทายกันก็ได้กินนู่นนี่จนอิ่ม เผลอๆ ได้ของกินติดไม้ติดมือกลับบ้านอีก เป็นที่ที่สามารถอยู่ได้โดยไม่มีเงินติดตัวประมาณ 3 วัน หรือเอาจริงๆ ถ้าอยากกินขนม ติดกระเป๋าไว้วันละ 20 ก็เหลือเฟือ ร้านขายของชำที่นี่มักจะมีขนมวินเทจ ที่วินเทจจริงๆ ไม่ได้แอ๊บวินเทจเหมือนตามถนนคนเดินนะ เช่น ไอติมถั่วดำที่เมื่อก่อนแท่ง 3 บาท ตอนนี้น่าจะ 5 บาท, มาม่าช้างน้อย, หมากฝรั่งบุหรี่ตาแมว, ขนมข้าวโพดแท่งๆ เหยยย คือเค้าขายอะไรกันงี้ปกติอยู่เลยนะตั้งแต่สมัยเราเด็กๆ ค่าครองชีพถูกจริงจริ้งง เมื่อก่อนเวลาตากับยายนั่งดูมวยตอนบ่ายๆ ก็จะมีคุณตาคุณยายหลายๆ คนแวะมาเยี่ยม เป็นเหมือนสมาคมคนแก่ที่แบบ เห็นละอบอุ่น น่ารักด้วย บางวันก็จะมีคนปั่นจักรยาน ไม่ก็มอเตอร์ไซค์มาขาย ผักหวาน, ไข่มดแดง, รังผึ้ง, ถั่วเน่า, หน่อไม้ ทุกอย่างที่ว่ามานี้ห่ออยู่ในใบอะไรสักอย่าง คือ OR มากกก Organic & Original ฮาาา


ทุกวันนี้ถ้าใครไปเที่ยวดอยเต่าก็คงจะเห็นแต่ผู้สูงอายุ หรือไม่ก็เด็กน้อยที่เป็นลูกเป็นหลานของคนที่นี่ สิ่งที่เรารักเกี่ยวกับดอยเต่าคือ ที่นี่เป็นอำเภอที่ผู้คนยังคงดำเนินชีวิตแบบดั้งเดิม มีอัธยาศัยที่ดีมาก ยิ้มแย้มแจ่มใส รูปภาพเซตนี้เราปั่นจักรยานเล่นแถวบ้าน จะปั่นไกลก็ไม่ชัวร์ทาง แต่เอาเป็นว่า ถ้ามีโอกาสก็อยากให้ลองไปกันดูนะ