นักแสดง ผู้กำกับ คอสตูม แต่งหน้า ฉาก โปรดักชั่น ได้มีคนพูดถึงไปพอสมควรแล้ว ก่อนที่ละครจะลาจอไปเสาร์หน้า..มีอะไรอยากบอก
สิ่งหนึ่งที่คนดูวัยเกือบกลางคนอย่างดิชั้นที่ติดละครหนักมาก a.k.a ติ่งวินเทจ มีความชื่นชม และคิดว่าน่าจะเป็นปัจจัยสำคัญที่ทำให้มีคนรักละครเวอร์ชั่นนี้เยอะมากคือ...
บทโทรทัศน์ (โดย ศิรสิทธิ์) ที่มีความละเอียด ประณีต อย่างมาก
คนที่เคยอ่านฉบับนิยายจะทราบว่า เนื้อเรื่องรัตนาวดีเป็นเพียงจดหมายที่เขียนมาจากทางพระเอกนางเอก มาเล่าเหตุการณ์ต่างๆที่เกิดขึ้นให้ทางท่านพจน์และปริศนาฟัง ตัวนิยายเล่มบาง แต่มีการอธิบายสิ่งรอบๆตัว วิวทิวทัศน์ได้อย่างละเอียด มีบทพูดแทรกในจดหมายบ้างแต่ไม่มาก รวมทั้งความรู้สึกของตัวละคร...
การที่จะทำออกมาให้เป็นบทโทรทัศน์ที่มีตัวละครดำเนินเรื่องไม่ง่ายเลย..แต่ทำออกมาได้ครบถ้วนตามนิยายมาก แทบไม่มีส่วนใดตกหล่น ส่วนบทที่เติมเข้ามาก็สอดคล้องกับเนื้อเรื่องได้ดี เข้ากับสถานการณ์ ไม่มีสะดุด
สิ่งที่ชอบมากคือ
1. ไม่มีตัวละครใดๆในเรื่องนี้มานั่งพูดคนเดียว พร่ำพรรณาให้คนดูฟังว่ามันเป็นอย่างนี้ๆๆนะ ชั้นรู้สึกอย่างนี้ๆ เค้าจะคิดยังไงนะ ซึ่งสิ่งนี้พบบ่อยมากในละครปัจจุบันซึ่งทำให้อรรถรสการชมละครเสีย แต่รัตนาวดี ฉลาดในการเลี่ยงสิ่งเหล่านี้ด้วยการให้นักแสดง สื่อออกมาทางภาษากาย สายตา (อย่างหลายๆฉากที่คนต้องตีความกัน ซึ่งก็ส่วนใหญ่เป็นไปในทิศทางเดียวกัน) ซึ่งนักแสดงเล่นได้ถึง หรือเลี่ยงโดยการสื่อทางจดหมายที่ทูลท่านพจน์และปริศนา ตอนหลังๆมีย้อนความให้ดูว่านางเอกประทับใจอะไร...สื่อด้วยภาพ..ไม่ใช่เสียง ให้คนดูคิดตาม
2. บทที่ต้องมีการอบรมสั่งสอนกัน หรือปรามกัน เป็นบทที่สมจริง หรือทำให้เชื่อได้ว่าคนระดับราชนิกูลเค้าน่าจะพูดอย่างนี้กันจริงๆ (ก็ไม่ไกลตัวผู้จัด) ไม่มีบทลิเก หรือเว่อร์วัง พรรณาโวหาร หรือแม้กระทั่งคณะเก็จกำง๋ง สั่งสอนลูกก็ดูเป็นธรรมชาติดี ตัวละครมีที่มาที่ไป ค่อนข้างมีเหตุผลในการกระทำต่างๆ (ยกเว้นท่านชายดนัย เหตุผลไม่เฟิร์ม แต่ให้อภัยได้5555 เพราะไม่งั้นเรื่องคงจบตั้งแต่ยังไม่ออกจากลอนดอน)
3. บทที่จะต้องบรรยายถึงสถานที่ เลือกที่จะใช้การพากษ์ เป็นกึ่งสารคดี แล้วดูภาพประกอบ...เหมือนได้ไปเที่ยวด้วย ไม่ได้เน้นเฉพาะความรักหนุ่มสาวอย่างเดียว
ขอบคุณที่ทำให้คนดูวัยต้องการพักผ่อนอย่างดิชั้นมีความสุข มันละเมียดละไม เย็นใจ และเพลิดเพลิน..
ปกติดิชั้นสายฮา..วันนี้ขอมีสาระนิดนึง....ไว้ไปฮาต่อรายงานสดนะคะ
ปล.น่ามีแทค คุณแมงมุมนะคะ
ขอชื่นชมบทโทรทัศน์ รัตนาวดี จากใจติ่งวินเทจ
สิ่งหนึ่งที่คนดูวัยเกือบกลางคนอย่างดิชั้นที่ติดละครหนักมาก a.k.a ติ่งวินเทจ มีความชื่นชม และคิดว่าน่าจะเป็นปัจจัยสำคัญที่ทำให้มีคนรักละครเวอร์ชั่นนี้เยอะมากคือ...
บทโทรทัศน์ (โดย ศิรสิทธิ์) ที่มีความละเอียด ประณีต อย่างมาก
คนที่เคยอ่านฉบับนิยายจะทราบว่า เนื้อเรื่องรัตนาวดีเป็นเพียงจดหมายที่เขียนมาจากทางพระเอกนางเอก มาเล่าเหตุการณ์ต่างๆที่เกิดขึ้นให้ทางท่านพจน์และปริศนาฟัง ตัวนิยายเล่มบาง แต่มีการอธิบายสิ่งรอบๆตัว วิวทิวทัศน์ได้อย่างละเอียด มีบทพูดแทรกในจดหมายบ้างแต่ไม่มาก รวมทั้งความรู้สึกของตัวละคร...
การที่จะทำออกมาให้เป็นบทโทรทัศน์ที่มีตัวละครดำเนินเรื่องไม่ง่ายเลย..แต่ทำออกมาได้ครบถ้วนตามนิยายมาก แทบไม่มีส่วนใดตกหล่น ส่วนบทที่เติมเข้ามาก็สอดคล้องกับเนื้อเรื่องได้ดี เข้ากับสถานการณ์ ไม่มีสะดุด
สิ่งที่ชอบมากคือ
1. ไม่มีตัวละครใดๆในเรื่องนี้มานั่งพูดคนเดียว พร่ำพรรณาให้คนดูฟังว่ามันเป็นอย่างนี้ๆๆนะ ชั้นรู้สึกอย่างนี้ๆ เค้าจะคิดยังไงนะ ซึ่งสิ่งนี้พบบ่อยมากในละครปัจจุบันซึ่งทำให้อรรถรสการชมละครเสีย แต่รัตนาวดี ฉลาดในการเลี่ยงสิ่งเหล่านี้ด้วยการให้นักแสดง สื่อออกมาทางภาษากาย สายตา (อย่างหลายๆฉากที่คนต้องตีความกัน ซึ่งก็ส่วนใหญ่เป็นไปในทิศทางเดียวกัน) ซึ่งนักแสดงเล่นได้ถึง หรือเลี่ยงโดยการสื่อทางจดหมายที่ทูลท่านพจน์และปริศนา ตอนหลังๆมีย้อนความให้ดูว่านางเอกประทับใจอะไร...สื่อด้วยภาพ..ไม่ใช่เสียง ให้คนดูคิดตาม
2. บทที่ต้องมีการอบรมสั่งสอนกัน หรือปรามกัน เป็นบทที่สมจริง หรือทำให้เชื่อได้ว่าคนระดับราชนิกูลเค้าน่าจะพูดอย่างนี้กันจริงๆ (ก็ไม่ไกลตัวผู้จัด) ไม่มีบทลิเก หรือเว่อร์วัง พรรณาโวหาร หรือแม้กระทั่งคณะเก็จกำง๋ง สั่งสอนลูกก็ดูเป็นธรรมชาติดี ตัวละครมีที่มาที่ไป ค่อนข้างมีเหตุผลในการกระทำต่างๆ (ยกเว้นท่านชายดนัย เหตุผลไม่เฟิร์ม แต่ให้อภัยได้5555 เพราะไม่งั้นเรื่องคงจบตั้งแต่ยังไม่ออกจากลอนดอน)
3. บทที่จะต้องบรรยายถึงสถานที่ เลือกที่จะใช้การพากษ์ เป็นกึ่งสารคดี แล้วดูภาพประกอบ...เหมือนได้ไปเที่ยวด้วย ไม่ได้เน้นเฉพาะความรักหนุ่มสาวอย่างเดียว
ขอบคุณที่ทำให้คนดูวัยต้องการพักผ่อนอย่างดิชั้นมีความสุข มันละเมียดละไม เย็นใจ และเพลิดเพลิน..
ปกติดิชั้นสายฮา..วันนี้ขอมีสาระนิดนึง....ไว้ไปฮาต่อรายงานสดนะคะ
ปล.น่ามีแทค คุณแมงมุมนะคะ