ที่ผ่านมาเราเองก็ไม่เคยจะคิดหรือรู้สึกอะไรกับคนที่แต่งตัวสกปรกๆ ผมเผ้ารุงรัง ตัวดำๆ กลิ่นเหม็นๆ
แต่เมื่อไม่นานมานี้เรานั่งอยู่บนรถเมล์ (ขอไม่เอ่ยสาย) เป็นรถปรับอากาศ จำได้ว่าวันนั้นคนเยอะมากเลย
แล้วทีนี้รถคันนี้ก็จอดรับผู้โดยสารที่ป้ายนึง มีลุงคนนึงผมเผ้ารุงรัง ตัวดำๆ เสื้อผ้ามอมแมม แบกถุงมาถุงนึง
ลุงเค้ากำลังจะก้าวขาขึ้นรถ กระเป๋ารถเมล์ตะโกนบอกไป "ลุงๆ ไปคันหลังนะๆ คันนี้คนเยอะ ไปคันหลังค่ะ"
ลุงคนนั้นมองขึ้นมายังกระเป๋ารถเมล์แล้วพูดว่า "ไม่ให้ไปด้วยเหรอ?" แล้วรถเมล์ก็ปิดประตู ลุงก็ยังคงมองตามรถ

คือแบบปกติเราก็ไม่ได้สนใจอะไรใครคนอื่นมากมายอยู่แล้ว แต่ตั้งแต่วันนั้นเราเองก็มีคำถามเกี่ยวกับคนที่ทุกๆ คนมองว่าสกปรก/เหม็น/น่ากลัว
เราคิดไปเรื่อยๆ ต่างๆ นาๆ ว่าเค้านอนที่ไหน เค้ากินอะไร ถ้าเกิดพ่อค้าแม่ค้าไม่คิดจะขายให้คนเหล่านี้
ปกติเวลาเราเบื่อๆ ร้อนๆ เรายังไปเดินห้างตากแอร์เล่นได้ แต่คนเหล่านั้นเวลาร้อนๆ อยากเดินตากแอร์ให้เย็นๆ สบายๆ
เค้าทำแบบเราไม่ได้หนิ พี่ๆ รปภ.คงไม่ให้เข้า แค่มานั่งอยู่หน้าห้างพวกเค้าก็คงไล่ตะเพิดแล้ว อันนี้เราก็เข้าใจว่าเป็นหน้าที่ที่พี่ๆ รปภ. จำเป็นต้องทำ
เวลาปวดห้องน้ำเค้าเข้าที่ไหน ในปั๊มเหรอ? (เวลาเราเดินข้ามสะพานลอยเราเคยเห็นอุนจิด้วย) เวลาเค้าไม่สบาย เค้าหาหมอหาหยูกยาที่ไหน
อากาศร้อนๆ เหนียวตัวอยากอาบน้ำ เค้าเคยได้อาบน้ำป่าว? ถ้าเค้าคุยด้วยกับคนอื่นๆ จะมีใครคุยกับคนเหล่านั้นไหม? (เอาจริงๆ บางทีเรายังรู้สึกกลัวเลย)
บางทีเราเวลาซื้ออะไรมากิน แต่ของที่ซื้อมามันไม่อร่อย เราแตะแค่คำเดียว แล้วเราก็ทิ้ง แต่คนเหล่านั้นเราว่าเค้าคงเลือกไม่ได้ มีอะไรก็กินๆ ไป
เราเก็บมาคิดเยอะมากอ่ะ คุยกะเพื่อนเราก็น้ำตาไหลเพราะเรารู้สึกแย่แบบแปลกๆ เท่าที่เราพอจะรู้มา(ไม่ได้รู้มาก)ต่างประเทศเค้าก็มีพวกไร้บ้าน แต่รัฐบาลเค้าช่วยเหลือนะ (ใช่ป่าว)

คือเราแค่อยากรู้ว่าคนอื่นๆ เค้าจะมีคำถามมากมายแบบที่เรามีหรือเปล่า...

ปล.ควรแท็กห้องไหนดีคะ?