อยากมาระบายเหตุการณ์ที่เพิ่งได้รู้ความจริงเมื่อสักครู่นี้ครับ
ท้าวความก่อนนะครับ
ผมเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยเอกชนแห่งหนึ่งในกรุงเทพครับ อยู่ปี2 เมื่อก่อนครอบครัวเรามี กัน 3 คน มีผม น้องสาว แล้วก็พ่อ
ส่วนแม่นั้น ได้แยกทางกับพ่อ และไปมีครอบครัวใหม่ที่ต่างประเทศ และน้องสาวได้ไปอยู่กับแม่ เพื่อศึกษาหาความรู้ และเรียนมหาลัยที่นั่น
ถ้าย้อนกลับไปเมื่อสองปีก่อน ผมคิดว่าตัวผมชีวิตเละเทะสุดๆ กินเหล้า สูบบุหรี่ เที่ยวผับ อารมณ์วัยรุ่นเฮ้วๆ นั่นนแหละครับ อยากรู้อยากลอง
แต่ปัจจุบัน ผมเลิกบุหรี่แล้ว เลิกกินเหล้า มาจะครบ 3 ปีแล้วครับ เลิกเที่ยวทุกอย่าง ปฏิเสธทุกงานสังสรร
หันมาทำงานไปเรียนไป (ขายของออนไลน์) หัดเข้าวัด อ่านหนังสือธรรมะ สวดมนต์ก่อนนอน ให้จิตใจเราสงบขึ้น
จน ทุกวันนี้ ผมไม่ได้ขอเงินที่บ้านใช้ ผมหาเงินจากการขายของ ทุกวันๆ พอมีใช้เองไม่ลำบากเท่าไหร่
ส่วนค่าน้ำค่าไฟ ค่าเนต ผมยังช่วยคุณพ่อออกบ้างบางเดือน เดือนนึง 6-7 พัน
ผมก็ออกเองแต่ไม่รู้แกเอาไปจ่ายหรือเปล่าผมให้ตามที่แกขอ ครั้งละ 3พันบ้าง 2 พันบ้าง ยิบย่อย
แต่พอสิ้นเดือนแกก็ยังจ่ายอยู่ อะไรที่ขาดๆเกินๆ ส่วนค่าเทอม คุณแม่ผมเป็นคนดูแลให้
แต่ผมจะพยายามหาเงินให้ได้เยอะๆ เพื่อมาจ่ายค่าใช้จ่ายทุกอย่างในบ้านให้ได้
สถานะทางบ้านถือว่าปานกลางมั้งครับ คือมีกินมีใช้ ไม่ได้ขาด
และคุณพ่อทำงานกับที่บ้านอากง รายได้ต่ออาทิตย์ตกอยู่ประมาณ 6 พันบาท
หลายๆอย่างคือถ้าไม่ได้ใช้จ่ายฟุ่มเฟือยก็อยู่ได้อย่างสบายๆ
ผมโตกับพ่อมาตั้งแต่เด็ก ในความคิดผม พ่อเป็นคนที่ เก่งมาก อดทนมาก เลี้ยงผมกับน้อง ด้วยตัวคนเดียว รักลูกมากโอ๋มาก ทั้งผมและน้องสาว
แต่ ข้อเสียของพ่อผมนั้นคือ แกชอบกินเบียร์ วันเว้นวันเลยก็ว่าได้ วันนึงก็ประมาณ 6-7 ขวด สูบบุหรี่วันละซอง วันกินเหล้าก็ 2 ซอง
แล้วเวลากินแกก็จะเสียงดัง โอ้อวด และที่สำคัญนั้น แกติดการพนัน มีหนี้สินพอสมควร
ซึ่งถามว่า คนเป็นลูกทำไมไม่ห้ามการกระทำไม่ดีเหล่านี้ ผมเคยแล้ว น้องสาวผมก็เคยแล้ว แต่แกไม่ฟัง ปากแกบอกว่ารู้ทุกเรื่อง รู้ว่าตัวเองทำอะไรยังไง ใช้ชีวิตให้คุ้ม
โดยเฉพาะเวลากินเหล้า สัจธรรม ชีวิต การใช้ชีวิต นั้น มาเต็ม ผมก็ได้แต่ฟังและ ซึมซับ แล้วก็คิดในใจว่า เราจะไม่นำข้อเสียต่างๆเหล่านี้มา เป็นตัวเรา...
แต่ประเด็นหลักของเรื่องที่ทำให้ผม มาเขียนกระทู้ลงพันทิพ คือ
สมัยมัธยม ผมชอบเก็บเงินไว้ในกระปุก ชอบออมเงินไว้เยอะๆ แล้วชอบมานับว่าเก็บได้เท่าไหร่แล้ว ทุกๆวันทุกๆวัน
อยู่มาวันนึง พอผมไปเปิดกระปุก เงินนั้นกลับหายไป และผมก็ถามพ่อ เอาไปไว้ไหน พ่อก็บอกว่าขอยืมก่อน
ความรู้สึกผมตอนนั้น คือเสียใจครับ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ พ่อเป็นพ่อผม ผมก็รักพ่อ ผมให้พ่ออยู่แล้ว แต่ทำไมไม่บอกกัน ทำไมไม่ขอกันก่อน
แล้วเหตุการก็วนลูป อยู่หลายต่อหลายครั้ง จนผมไม่กล้าเก็บเงินไว้ในกระปุกอีกเลย ไม่ชอบออมเงินอีกเลย ไม่รู้เป็นเพราะอะไร
ต่อมา สมัยตอนผมไฟแรงตอนปี1 ไปสมัครงานพาร์ทไทม์ และเก็บเงินก้อนได้ ผมนำเงินไปซื้อทองเพื่อเก็บไว้ ประมาณ 6000 บาท (ไม่รู้ว่ากี่บาททอง)
ผมก็นำทองมาเก็บไว้ที่บ้าน โดยใส่ไว้ในลิ้นชัก อยู่มาวันนึงผมอยากดูทอง ที่เก็บไว้ สรุปมันหายไป ผมถามพ่อเอาไปไว้ไหน พ่อก็บอกกับผมว่า เอาไปจำนำ
ในใจความรู้สึกผมตอนนั้น เสียใจมากคับ เงินเก็บก้อนแรก เราอยากเก็บมันไว้ก่อน อยากให้มันได้เยอะๆ เมื่อวันนึงจะได้ใช้ยามจำเป็น ก็เอาออกมาใช้
ผมไม่ได้งกนะครับ แค่คิดว่า ทำไมไม่บอก ทำไมต้องแอบด้วย
หลังจากนั้นผมก็ขอให้พ่อจำนำคืนมา พอจำนำเสร็จ ไม่กี่อาทิตย์ แกก็เอาไปจำนำใหม่ จนผมไม่ได้สนใจแล้ว แล้วแต่แก
เหตุการณ์ต่อมา ที่ทำให้ผมเสียใจมากก็คือ
ผมไปขอยืมเงินอากง เพื่อทำธุรกิจขายของผ่านเนต จำนวน 50000 บาท แล้วบอกแกว่าจะคืน สิ้นเดือนถัดมา
เมื่อผมได้เงิน ผมก็นำมาหมุนธุรกิจของผม แล้วก็ผ่อนจ่ายแก งวดละ 10000 บ้าง 20000 บ้าง
โดยแต่ละงวดที่ต้องจ่าย พ่อจะโทรมาบอกผม บอกให้เอาเงินคืนอากงได้แล้วอากงต้องใช้ ผมก็รีบๆหาคืนให้ตลอด
หรือไม่ก็คุยกับผมที่บ้าน โดยที่เวลาคืน ผมฝากพ่อของผมคืนตลอด จนถึงงวดล่าสุด ครบก็ 40000บาทแล้ว ผมก็สบายใจไปเปราะนึงที่ไม่ต้องเป็นหนี้ใคร
หลังจากนั้นไม่นาน ผมก็ได้คุยไลน์กับน้องสาว น้องสาวแกก็คุยกับพ่อของผม ทั้งเรื่องชีวิตและ ธุรกิจ พอเข้าเรื่องของผม ซึ่งตอนนั้นผมไม่ได้อยู๋ด้วย
น้องก็ถามพ่อของผมว่า พ่อได้เอาเงินที่ผมยืมอากงไปคืนอากงจริงๆรึเปล่า พ่อก็ไม่ยอมบอก
น้องสาวก็มาบอกผมเรื่องนี้ ทำให้ผมเอะใจ ผมเลยไปคุยกับพ่อของผม ผมก็ถามพ่อว่า พ่อเอาเงินที่ผมฝากคืนไปคืนอากงจริงๆรึเปล่า
พ่อก็บอก คืน ผมก็ถามต่อ คืนไปเท่าไหร่ 1 หมื่น ผมก็ถามต่อ แล้วอีก 3 หมื่นเอาไปไหน พ่อผมก็บอก เดี๋ยวพ่อคืนเอง...
เท่านั้นแหละครับ ผมปิดประตูหนีเลย รู้เลย ไม่ว่าพ่อจะเอาไปใช้อะไรก็แล้วแต่ เงินที่ผมฝากไว้ให้ ผมอยากเอาไปให้อากงมากกว่าให้แกเอาไปใช้เอง
และรู้อยู่แล้ว ว่าแกคงไม่คืนให้อากงเร็วๆนี้แน่ เพราะลำพังค่าน้ำค่าไฟ ค่าเนต ยังเดือนชนเดือน อยู่เลย ไม่รู้แกเอาเงินไปทำอะไรเยอะแยะทั้งๆที่ผมก็ช่วยแกออก เวลาแกขอตลอด
แล้วอากงจะคิดว่าไง ผมบอกจะเอาเงินคืนให้แกสิ้นเดือนให้ครบ จนป่านนี้ หายไปนานแล้ว ผิดคำพูดแกอีก
ผมเองก็ชะล่าใจ แล้วจะเอาเงินที่ไหนมาคืนใหม่
ผมอยากหาเงินมาช่วยคุณพ่อใช้หนี้ แต่ตอนนี้ยังไม่ได้ ทุนไม่เยอะพอ ส่วนคุณแม่จะไม่ยุ่งเรื่องนี้เด็ดขาด อย่าให้พูดถึงพ่อ พูดเป็นต้องด่ากัน
เพราะแกติดการพนัน ติดเหล้า แม่เลยเลิกกับคุณพ่อไป คือไม่ชอบกันไปเลย แต่ยังคุยกับผมและน้อง
ตอนนี้ผมเสียใจและโกรธมากครับ ทำไมต้องโกหกกัน กับคนเป็นลูก ถ้าพูดกันบอกกกันก่อนผมจะไม่โกรธเลย ไม่ว่าแกจะเอาเงินไปเล่นการพนัน หรือเอาไปใช้หนี้
ถ้าแกขอให้บอกเหตุผลกับผม ผมก็ให้เท่าที่ให้ได้ แต่การพนันคงไม่สนับสนุนแน่นอน
ตอนนี้ไม่รู้จะทำยังไง และรู้สึกผิดหวัง กับคนที่เป็นพ่อของเรา แต่ผมก็รักท่านมากครับ
แต่ก็คงได้แต่ปล่อยมันไปเลยตามเลยเหมือนเดิม ไม่รู้จะทำยังไง เห้ออ
ขอบพระคุณที่อ่านจนจบนะครับ อาจจะเขียนได้ไม่ดี ตาลาย หน่อยเป็นครั้งแรกที่เขียนด้วยตอนที่อารมณ์กำลังเฟลสุดๆ
พี่ๆน้องๆชาวพันทิพ ช่วยแนะนำผมหน่อยครับ ว่าผมควรทำอย่างไร ผมเหนื่อยและท้อเหลือเกิน ครับ
ขอบคุณคับ
พ่อโกหกเรา ควรทำอย่างไรดีครับ
ท้าวความก่อนนะครับ
ผมเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยเอกชนแห่งหนึ่งในกรุงเทพครับ อยู่ปี2 เมื่อก่อนครอบครัวเรามี กัน 3 คน มีผม น้องสาว แล้วก็พ่อ
ส่วนแม่นั้น ได้แยกทางกับพ่อ และไปมีครอบครัวใหม่ที่ต่างประเทศ และน้องสาวได้ไปอยู่กับแม่ เพื่อศึกษาหาความรู้ และเรียนมหาลัยที่นั่น
ถ้าย้อนกลับไปเมื่อสองปีก่อน ผมคิดว่าตัวผมชีวิตเละเทะสุดๆ กินเหล้า สูบบุหรี่ เที่ยวผับ อารมณ์วัยรุ่นเฮ้วๆ นั่นนแหละครับ อยากรู้อยากลอง
แต่ปัจจุบัน ผมเลิกบุหรี่แล้ว เลิกกินเหล้า มาจะครบ 3 ปีแล้วครับ เลิกเที่ยวทุกอย่าง ปฏิเสธทุกงานสังสรร
หันมาทำงานไปเรียนไป (ขายของออนไลน์) หัดเข้าวัด อ่านหนังสือธรรมะ สวดมนต์ก่อนนอน ให้จิตใจเราสงบขึ้น
จน ทุกวันนี้ ผมไม่ได้ขอเงินที่บ้านใช้ ผมหาเงินจากการขายของ ทุกวันๆ พอมีใช้เองไม่ลำบากเท่าไหร่
ส่วนค่าน้ำค่าไฟ ค่าเนต ผมยังช่วยคุณพ่อออกบ้างบางเดือน เดือนนึง 6-7 พัน
ผมก็ออกเองแต่ไม่รู้แกเอาไปจ่ายหรือเปล่าผมให้ตามที่แกขอ ครั้งละ 3พันบ้าง 2 พันบ้าง ยิบย่อย
แต่พอสิ้นเดือนแกก็ยังจ่ายอยู่ อะไรที่ขาดๆเกินๆ ส่วนค่าเทอม คุณแม่ผมเป็นคนดูแลให้
แต่ผมจะพยายามหาเงินให้ได้เยอะๆ เพื่อมาจ่ายค่าใช้จ่ายทุกอย่างในบ้านให้ได้
สถานะทางบ้านถือว่าปานกลางมั้งครับ คือมีกินมีใช้ ไม่ได้ขาด
และคุณพ่อทำงานกับที่บ้านอากง รายได้ต่ออาทิตย์ตกอยู่ประมาณ 6 พันบาท
หลายๆอย่างคือถ้าไม่ได้ใช้จ่ายฟุ่มเฟือยก็อยู่ได้อย่างสบายๆ
ผมโตกับพ่อมาตั้งแต่เด็ก ในความคิดผม พ่อเป็นคนที่ เก่งมาก อดทนมาก เลี้ยงผมกับน้อง ด้วยตัวคนเดียว รักลูกมากโอ๋มาก ทั้งผมและน้องสาว
แต่ ข้อเสียของพ่อผมนั้นคือ แกชอบกินเบียร์ วันเว้นวันเลยก็ว่าได้ วันนึงก็ประมาณ 6-7 ขวด สูบบุหรี่วันละซอง วันกินเหล้าก็ 2 ซอง
แล้วเวลากินแกก็จะเสียงดัง โอ้อวด และที่สำคัญนั้น แกติดการพนัน มีหนี้สินพอสมควร
ซึ่งถามว่า คนเป็นลูกทำไมไม่ห้ามการกระทำไม่ดีเหล่านี้ ผมเคยแล้ว น้องสาวผมก็เคยแล้ว แต่แกไม่ฟัง ปากแกบอกว่ารู้ทุกเรื่อง รู้ว่าตัวเองทำอะไรยังไง ใช้ชีวิตให้คุ้ม
โดยเฉพาะเวลากินเหล้า สัจธรรม ชีวิต การใช้ชีวิต นั้น มาเต็ม ผมก็ได้แต่ฟังและ ซึมซับ แล้วก็คิดในใจว่า เราจะไม่นำข้อเสียต่างๆเหล่านี้มา เป็นตัวเรา...
แต่ประเด็นหลักของเรื่องที่ทำให้ผม มาเขียนกระทู้ลงพันทิพ คือ
สมัยมัธยม ผมชอบเก็บเงินไว้ในกระปุก ชอบออมเงินไว้เยอะๆ แล้วชอบมานับว่าเก็บได้เท่าไหร่แล้ว ทุกๆวันทุกๆวัน
อยู่มาวันนึง พอผมไปเปิดกระปุก เงินนั้นกลับหายไป และผมก็ถามพ่อ เอาไปไว้ไหน พ่อก็บอกว่าขอยืมก่อน
ความรู้สึกผมตอนนั้น คือเสียใจครับ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ พ่อเป็นพ่อผม ผมก็รักพ่อ ผมให้พ่ออยู่แล้ว แต่ทำไมไม่บอกกัน ทำไมไม่ขอกันก่อน
แล้วเหตุการก็วนลูป อยู่หลายต่อหลายครั้ง จนผมไม่กล้าเก็บเงินไว้ในกระปุกอีกเลย ไม่ชอบออมเงินอีกเลย ไม่รู้เป็นเพราะอะไร
ต่อมา สมัยตอนผมไฟแรงตอนปี1 ไปสมัครงานพาร์ทไทม์ และเก็บเงินก้อนได้ ผมนำเงินไปซื้อทองเพื่อเก็บไว้ ประมาณ 6000 บาท (ไม่รู้ว่ากี่บาททอง)
ผมก็นำทองมาเก็บไว้ที่บ้าน โดยใส่ไว้ในลิ้นชัก อยู่มาวันนึงผมอยากดูทอง ที่เก็บไว้ สรุปมันหายไป ผมถามพ่อเอาไปไว้ไหน พ่อก็บอกกับผมว่า เอาไปจำนำ
ในใจความรู้สึกผมตอนนั้น เสียใจมากคับ เงินเก็บก้อนแรก เราอยากเก็บมันไว้ก่อน อยากให้มันได้เยอะๆ เมื่อวันนึงจะได้ใช้ยามจำเป็น ก็เอาออกมาใช้
ผมไม่ได้งกนะครับ แค่คิดว่า ทำไมไม่บอก ทำไมต้องแอบด้วย
หลังจากนั้นผมก็ขอให้พ่อจำนำคืนมา พอจำนำเสร็จ ไม่กี่อาทิตย์ แกก็เอาไปจำนำใหม่ จนผมไม่ได้สนใจแล้ว แล้วแต่แก
เหตุการณ์ต่อมา ที่ทำให้ผมเสียใจมากก็คือ
ผมไปขอยืมเงินอากง เพื่อทำธุรกิจขายของผ่านเนต จำนวน 50000 บาท แล้วบอกแกว่าจะคืน สิ้นเดือนถัดมา
เมื่อผมได้เงิน ผมก็นำมาหมุนธุรกิจของผม แล้วก็ผ่อนจ่ายแก งวดละ 10000 บ้าง 20000 บ้าง
โดยแต่ละงวดที่ต้องจ่าย พ่อจะโทรมาบอกผม บอกให้เอาเงินคืนอากงได้แล้วอากงต้องใช้ ผมก็รีบๆหาคืนให้ตลอด
หรือไม่ก็คุยกับผมที่บ้าน โดยที่เวลาคืน ผมฝากพ่อของผมคืนตลอด จนถึงงวดล่าสุด ครบก็ 40000บาทแล้ว ผมก็สบายใจไปเปราะนึงที่ไม่ต้องเป็นหนี้ใคร
หลังจากนั้นไม่นาน ผมก็ได้คุยไลน์กับน้องสาว น้องสาวแกก็คุยกับพ่อของผม ทั้งเรื่องชีวิตและ ธุรกิจ พอเข้าเรื่องของผม ซึ่งตอนนั้นผมไม่ได้อยู๋ด้วย
น้องก็ถามพ่อของผมว่า พ่อได้เอาเงินที่ผมยืมอากงไปคืนอากงจริงๆรึเปล่า พ่อก็ไม่ยอมบอก
น้องสาวก็มาบอกผมเรื่องนี้ ทำให้ผมเอะใจ ผมเลยไปคุยกับพ่อของผม ผมก็ถามพ่อว่า พ่อเอาเงินที่ผมฝากคืนไปคืนอากงจริงๆรึเปล่า
พ่อก็บอก คืน ผมก็ถามต่อ คืนไปเท่าไหร่ 1 หมื่น ผมก็ถามต่อ แล้วอีก 3 หมื่นเอาไปไหน พ่อผมก็บอก เดี๋ยวพ่อคืนเอง...
เท่านั้นแหละครับ ผมปิดประตูหนีเลย รู้เลย ไม่ว่าพ่อจะเอาไปใช้อะไรก็แล้วแต่ เงินที่ผมฝากไว้ให้ ผมอยากเอาไปให้อากงมากกว่าให้แกเอาไปใช้เอง
และรู้อยู่แล้ว ว่าแกคงไม่คืนให้อากงเร็วๆนี้แน่ เพราะลำพังค่าน้ำค่าไฟ ค่าเนต ยังเดือนชนเดือน อยู่เลย ไม่รู้แกเอาเงินไปทำอะไรเยอะแยะทั้งๆที่ผมก็ช่วยแกออก เวลาแกขอตลอด
แล้วอากงจะคิดว่าไง ผมบอกจะเอาเงินคืนให้แกสิ้นเดือนให้ครบ จนป่านนี้ หายไปนานแล้ว ผิดคำพูดแกอีก
ผมเองก็ชะล่าใจ แล้วจะเอาเงินที่ไหนมาคืนใหม่
ผมอยากหาเงินมาช่วยคุณพ่อใช้หนี้ แต่ตอนนี้ยังไม่ได้ ทุนไม่เยอะพอ ส่วนคุณแม่จะไม่ยุ่งเรื่องนี้เด็ดขาด อย่าให้พูดถึงพ่อ พูดเป็นต้องด่ากัน
เพราะแกติดการพนัน ติดเหล้า แม่เลยเลิกกับคุณพ่อไป คือไม่ชอบกันไปเลย แต่ยังคุยกับผมและน้อง
ตอนนี้ผมเสียใจและโกรธมากครับ ทำไมต้องโกหกกัน กับคนเป็นลูก ถ้าพูดกันบอกกกันก่อนผมจะไม่โกรธเลย ไม่ว่าแกจะเอาเงินไปเล่นการพนัน หรือเอาไปใช้หนี้
ถ้าแกขอให้บอกเหตุผลกับผม ผมก็ให้เท่าที่ให้ได้ แต่การพนันคงไม่สนับสนุนแน่นอน
ตอนนี้ไม่รู้จะทำยังไง และรู้สึกผิดหวัง กับคนที่เป็นพ่อของเรา แต่ผมก็รักท่านมากครับ
แต่ก็คงได้แต่ปล่อยมันไปเลยตามเลยเหมือนเดิม ไม่รู้จะทำยังไง เห้ออ
ขอบพระคุณที่อ่านจนจบนะครับ อาจจะเขียนได้ไม่ดี ตาลาย หน่อยเป็นครั้งแรกที่เขียนด้วยตอนที่อารมณ์กำลังเฟลสุดๆ
พี่ๆน้องๆชาวพันทิพ ช่วยแนะนำผมหน่อยครับ ว่าผมควรทำอย่างไร ผมเหนื่อยและท้อเหลือเกิน ครับ
ขอบคุณคับ