หลายๆคน คงว่า ผมโง่มาก ที่จะยอมให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้น และผมก็ว่าผมโง่มากจริงๆ
ว่ากันว่า ส่วนหนึ่งของคนที่รักกัน ต้องมีความเข้าใจซึ่งกันและกัน เอาใจเค้ามาใส่ใจเรา และนี่คือเหตุผลที่ผมต้องยอมให้มันเกิดขึ้น
แฟนผมเรียนพยาบาลอยู่มหาลัยแห่งหนึ่ง มหาลัยเค้าบังคับให้อยู่หอในครับ และปัญหามันอยู่ต้องนี้หละครับ แฟนผมไม่มีเพื่อนสนิท ทั้งๆที่ห้องหนึ่งนอนกัน 10 คน และเหมือนเป็นปมด้อยครับ แฟนผมเค้าขาดเพื่อนสนิทไม่ได้ ร้องไห้ให้ผมฟังทุกวัน จนปัจจุบันแฟนมาบอกผมว่า ปี 3 หมาลัยต้องแยกห้อง เหลือห้องละ 2 คน ทีแรกผมก็เฉยๆ แต่นึกอะไรได้เลยถามขึ้นมาว่า

ผม:แล้วเธอจะนอนกับเพื่อนคนไหนหรอ(มหาลัยให้เลือกเอง)
แฟน:กับเพื่อนคนนี้ชื่อ...เป็นทอม (ตกใจสิครับ คิดหนักเลย)
ผม:เธอเลือกเองทำใมเป็นคนนี้ เราทำใจยากนะ ขอได้ไหมเปลี่ยนคนเถอะ
แฟน:เรารับปากไม่ได้หรอก มันเป็นเรื่องของอนาคต เราก็ไม่มีเพื่อนสนิทด้วย
ผม:แสดงว่าเทอจะเลือกเพื่อนคนนี้เพื่อนเพื่อนสนิท นอนด้วยกันหรอ
ทำใมเทอต้องเลือกคนนี้ด้วย ผญ มีตั้งเยอะแยะ
เพื่อสนิท คือคนที่คอยไปไหนมาไหนกับเธอ คอยให้คำปรึกษา ปรับทุก คอยช่วยเหลือ
มันก็ทำใจได้นะ แต่มันทำใจยาก เทอไม่สงสารเราบ้างหรอ
แฟน:นี่เทอกะจะไม่ให้เรามีเพื่อนเลยหรือใง...

และสุดท้ายผมก็ยอมให้เธอต้อง มีเพื่อนสนิทเป็นทอม และอนาคตต้องนอนด้วยกัน 2 คน
ผมไว้ใจ หรือผมคิดน้อยไปไม่ทราบ แต่ผมไม่อยากให้แฟน ไม่มีเพื่อนสนิทแล้วมานั่งเสียใจ
นี่ผมเป็นคนโง่ไหมครับ