ข้อตกลงคร่าวๆ เกี่ยวกับกระทู้สปอยล์ของเรา
1. แปะบางภาพจาก 16 - 20 หน้าในหนึ่งตอน
2. ขอเซนเซอร์แหล่งที่มา
3. อย่าลืมอุดหนุนฉบับลิขสิทธิ์
ความเดิมตอนก่อนหน้า
http://ppantip.com/topic/34464542
36 ปีก่อน
ในย่านสลัมข้างโรงงานใหญ๋ มีแต่มลพิษ ท้องฟ้าปกคลุมไปด้วยควันจนไม่เห็นดวงตะวันหรือดาว น้ำก็เน่าเสียไปด้วยขยะ พื้นดินก็มีแต่ขยะ
เด็กหญิงคนหนึ่งกับคุณลุงของเธอแอบมองพนักงานสาวเดินออกมาจากโรงงาน สาวโรงงานดูมีชีวิตที่ดีกว่าที่เด็กหญิงเป็น เธอคาดหวังว่าตัวเองจะได้เรียนหนังสือ เพื่อจะมีชีวิตที่ดีกว่านี้บ้าง แต่ลุงของเธอบอกว่า เธอไม่มีทางจะได้ไปโรงเรียน เหมือนกับชาวสลัมคนอื่นๆ
ครอบครัวเธอเพิ่งจะมีน้องชายคนใหม่ พ่อแม่เลยเอามาขายให้กับลุงคนนี้ เพราะที่จีนหากมีลูกคนที่สองจะต้องจ่ายภาษีแพง บอกว่าให้มาอยู่กับลุง ลุงนั่นก็รับเธอมาเพื่อใช้บริการตอนกลางคืน
หากใครจำไม่ได้ เธอคือจางหมิงหมิง (หรือเตียวหมิงหมิง) รองกัปตันยาน BUG2 หนึ่งใน "แม่" ของอาการิ พระเอกภาคสองนั่นเอง (อาการิเกิดมาจากการสังเคราะห์เซลล์ของอากิตะกับหมิงหมิง)
หมิงหมิงเห็นสภาพแวดล้อมรอบตัวสกปรก เต็มไปด้วยมลพิษ อาหารหรือน้ำดื่มที่กินก็ไม่สะอาด บ้านก็ยากจน อดมื้อกินมื้อ
เธอรู้เรื่องเพื่อนบ้านว่าลูกตายเพราะขาดเกลือ จึงไปวีนบ้านของสาวคนนั้น เพราะรู้ว่าเธอพอมีเงินอยู่บ้าง แต่เอาเงินไปซื้อไข่ปลอมไม่มีสารอาหารมากินบ้าง ซื้อทีวีเจ๊งๆ แทบจะดูไม่ได้มาบ้าง แต่กลับไม่ไปซื้อเกลือมาให้ทารกกิน
เธอปรารถนาจะให้ตัวเองมีชีวิตที่ดีกว่านี้ แต่ก็ไม่มีมีทางเป็นไปได้ เพราะฐานะยากจนทำให้เธอไม่มีแม้แต่โอกาสแสวงหาความรู้เพื่อชีวิตที่ดีกว่า และไม่มีเงินจะหนีออกไปจากชุมชนแห่งนี้ ทุกวันเธอจึงแอบไปนั่งร้องไห้อยู่นอกบ้านคนเดียว
จนกระทั่ง เธอก็พบกับเด็กชายที่มีความฝันเหมือนกับเธอ (เด็กบ้านที่เธอไปวีนมานั่นแหละ) แม้เขาจะอายุน้อยกว่าเธอหกปี แต่เขาก็อยากจะเห็นแสงตะวัน อยากอยู่ในที่ที่มีอากาศบริสุทธิ์ มีอาหารและน้ำสะอาดกินทุกมื้อเหมือนกัน และหลังจากคุยกันอย่างถูกคอ ทั้งคู่ก็หวังว่าสักวันจะได้สัมผัสกับแสงตะวันด้วยกัน
และแม้ว่าเวลาจะผ่านไปเนิ่นนานสามสิบกว่าปี แม้ว่าหมิงหมิงจะไม่มีชีวิตอยู่บนโลกนี้อีกแล้ว แต่เด็กชายที่กลายเป็นชายฉกรรจ์ก็ไม่อาจลืมเธอ หรือว่ารอยยิ้มของเธอไปจากใจได้เลย...
เรื่องราวดังกล่าวเกิดขึ้นในปี ค.ศ. 2583 สามปีหลังจากเกิด "มุมไบโปรโตคอล" และไม่นานนัก เด็กชายและเด็กสาวตระหนักแล้วว่า มันสายเกินไปที่จะเปลี่ยนแปลงถิ่นกำเนิดของพวกเขาให้ดีขึ้น (โปรเจค BUG 2 ที่ทำให้โคมาจิไปดาวอังคารครั้งแรก เกิดขึ้นเมื่อ ค.ศ. 2599)
เรื่องทั้งหมดในตอนนี้ เป็นเรื่องที่เด็กชายที่โตมาเป็นชายฉกรรจ์เล่าให้เจตต์ฟังระหว่างนั่งกินข้าวด้วยกันก่อนจะมาดาวอังคาร (คงเพราะชีวิตเจตต์มันคล้ายๆ กันมั้ง โตมากับกองขยะ แสวงหาชีวิตดี ๆ)
เด็กชายคนนั้นก็คือ...
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้หลิว อี้หวู บอสเนื้อเรื่องช่วง ANNEX ที่กลับใจมาร่วมมือกับพวกพระเอกนั่นเอง!
นายไม่น่าโตเลยฟ่ะ...
การย้อนอดีตจะเป็นอย่างไรต่อไป ย้อนอดีตเสร็จแล้วจะตายตามอดอล์ฟและกัปตันที่ไปรอล่วงหน้าหรือไม่ โปรดติดตามชมตอนต่อไป...
[SPOIL] TERRA FORMARS 164, 2583 WORLD'S END : ใจกลางของโลก
1. แปะบางภาพจาก 16 - 20 หน้าในหนึ่งตอน
2. ขอเซนเซอร์แหล่งที่มา
3. อย่าลืมอุดหนุนฉบับลิขสิทธิ์
ความเดิมตอนก่อนหน้า
http://ppantip.com/topic/34464542
36 ปีก่อน
ในย่านสลัมข้างโรงงานใหญ๋ มีแต่มลพิษ ท้องฟ้าปกคลุมไปด้วยควันจนไม่เห็นดวงตะวันหรือดาว น้ำก็เน่าเสียไปด้วยขยะ พื้นดินก็มีแต่ขยะ
เด็กหญิงคนหนึ่งกับคุณลุงของเธอแอบมองพนักงานสาวเดินออกมาจากโรงงาน สาวโรงงานดูมีชีวิตที่ดีกว่าที่เด็กหญิงเป็น เธอคาดหวังว่าตัวเองจะได้เรียนหนังสือ เพื่อจะมีชีวิตที่ดีกว่านี้บ้าง แต่ลุงของเธอบอกว่า เธอไม่มีทางจะได้ไปโรงเรียน เหมือนกับชาวสลัมคนอื่นๆ
ครอบครัวเธอเพิ่งจะมีน้องชายคนใหม่ พ่อแม่เลยเอามาขายให้กับลุงคนนี้ เพราะที่จีนหากมีลูกคนที่สองจะต้องจ่ายภาษีแพง บอกว่าให้มาอยู่กับลุง ลุงนั่นก็รับเธอมาเพื่อใช้บริการตอนกลางคืน
หากใครจำไม่ได้ เธอคือจางหมิงหมิง (หรือเตียวหมิงหมิง) รองกัปตันยาน BUG2 หนึ่งใน "แม่" ของอาการิ พระเอกภาคสองนั่นเอง (อาการิเกิดมาจากการสังเคราะห์เซลล์ของอากิตะกับหมิงหมิง)
หมิงหมิงเห็นสภาพแวดล้อมรอบตัวสกปรก เต็มไปด้วยมลพิษ อาหารหรือน้ำดื่มที่กินก็ไม่สะอาด บ้านก็ยากจน อดมื้อกินมื้อ
เธอรู้เรื่องเพื่อนบ้านว่าลูกตายเพราะขาดเกลือ จึงไปวีนบ้านของสาวคนนั้น เพราะรู้ว่าเธอพอมีเงินอยู่บ้าง แต่เอาเงินไปซื้อไข่ปลอมไม่มีสารอาหารมากินบ้าง ซื้อทีวีเจ๊งๆ แทบจะดูไม่ได้มาบ้าง แต่กลับไม่ไปซื้อเกลือมาให้ทารกกิน
เธอปรารถนาจะให้ตัวเองมีชีวิตที่ดีกว่านี้ แต่ก็ไม่มีมีทางเป็นไปได้ เพราะฐานะยากจนทำให้เธอไม่มีแม้แต่โอกาสแสวงหาความรู้เพื่อชีวิตที่ดีกว่า และไม่มีเงินจะหนีออกไปจากชุมชนแห่งนี้ ทุกวันเธอจึงแอบไปนั่งร้องไห้อยู่นอกบ้านคนเดียว
จนกระทั่ง เธอก็พบกับเด็กชายที่มีความฝันเหมือนกับเธอ (เด็กบ้านที่เธอไปวีนมานั่นแหละ) แม้เขาจะอายุน้อยกว่าเธอหกปี แต่เขาก็อยากจะเห็นแสงตะวัน อยากอยู่ในที่ที่มีอากาศบริสุทธิ์ มีอาหารและน้ำสะอาดกินทุกมื้อเหมือนกัน และหลังจากคุยกันอย่างถูกคอ ทั้งคู่ก็หวังว่าสักวันจะได้สัมผัสกับแสงตะวันด้วยกัน
และแม้ว่าเวลาจะผ่านไปเนิ่นนานสามสิบกว่าปี แม้ว่าหมิงหมิงจะไม่มีชีวิตอยู่บนโลกนี้อีกแล้ว แต่เด็กชายที่กลายเป็นชายฉกรรจ์ก็ไม่อาจลืมเธอ หรือว่ารอยยิ้มของเธอไปจากใจได้เลย...
เรื่องราวดังกล่าวเกิดขึ้นในปี ค.ศ. 2583 สามปีหลังจากเกิด "มุมไบโปรโตคอล" และไม่นานนัก เด็กชายและเด็กสาวตระหนักแล้วว่า มันสายเกินไปที่จะเปลี่ยนแปลงถิ่นกำเนิดของพวกเขาให้ดีขึ้น (โปรเจค BUG 2 ที่ทำให้โคมาจิไปดาวอังคารครั้งแรก เกิดขึ้นเมื่อ ค.ศ. 2599)
เรื่องทั้งหมดในตอนนี้ เป็นเรื่องที่เด็กชายที่โตมาเป็นชายฉกรรจ์เล่าให้เจตต์ฟังระหว่างนั่งกินข้าวด้วยกันก่อนจะมาดาวอังคาร (คงเพราะชีวิตเจตต์มันคล้ายๆ กันมั้ง โตมากับกองขยะ แสวงหาชีวิตดี ๆ)
เด็กชายคนนั้นก็คือ...
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
การย้อนอดีตจะเป็นอย่างไรต่อไป ย้อนอดีตเสร็จแล้วจะตายตามอดอล์ฟและกัปตันที่ไปรอล่วงหน้าหรือไม่ โปรดติดตามชมตอนต่อไป...