ย้อนกลับไปช่วงปลายตุลาปีที่แล้ว วันจันทร์แรกที่แสนลั้นลา เงินเดือนออกแล้วจ้าาาาาาาา 😄 ในสมองนี่รันสิ่งที่อยากได้เต็มไปหมด ... แต่พอจะเลี้ยวรถเข้าจอดเท่านั้นแหละ สายตาดีเกิ้นนนน เจอก้อนอะไรไม่รู้ เป็นวงเล็ก ๆ มองจากในรถนึกว่าผ้าขี้ริ้ว 😅 เลยหยุดรถแล้วลงไปดู ขุ่นพระ!! ผ้าขี้ริ้วก้อนนั้นคือ ลูกหมาตัวเล็ก ๆ ที่มีสภาพ....🔜🔜🔜🔜



กลิ่นสาบจากหนังที่อักเสบแรงมากข่ะ และนางก็เป็นเด็กที่ตัวเล็กมากกกกกกก นอนนิ่ง  แทบจะไม่ขยับตัว นาทีนั้นตกใจมาก  ลืมเรื่องเงินเดือนไปแพร๊บบบบ รีบเดินไปบอกน้องชายที่อยู่ในรถ ให้ลงมาก่อน ลนลานฝุด ๆ เลยช่วยกัน เขี่ย ๆ ตะล่อม ๆ ให้เค้าลุกขึ้น เพื่อที่จะได้เอารถเข้าจอด นางลุกด้วยแรงน้อยนิด ตัวสั่น ๆ คงจะกลัวคนด้วย ทำให้มีแรงหนีแบบเซ ๆ ไปแปะตัวเบียดข้างฝาบ้าน โดยที่เราคอยดูเค้าอยู่ พอเอารถเข้าจอดเรียบร้อย น้องจรตัวน้อยก็เคลื่อนตัวเซ ๆ ไปแอบอยู่ใต้ท้องรถอีก ปรึกษากับน้องชายคิดได้อย่างแรกคือหาอะไรให้นางกินก่อน พอดีกับที่เอาปลาทูต้มมาจากที่บ้านตั้งใจมาให้น้องแมวที่เลี้ยงไว้ เลยเป็นลาภปากน้องจรไป นางกินด้วยความรวดเร็วมาก ทำให้เราเบาใจได้ว่าอย่างน้อยก็นางก็น่าจะมีแรงเพิ่มขึ้น ประกอบมีกรงแมวขนาดใหญ่พอควร น้องชายเลยใช้ผ้าห่อนางมาใส่กรงไว้ ไปทำงานก่อน ตอนเที่ยงค่อยมาดูอีกที เพราะเราพักใกล้ที่ทำงาน ลืมบอกนางเป็นผู้ชายจ่ะ ไม่รู้จะเรียกชื่ออะไรดี ดูจากสภาพแล้วชื่อ "ตัวเล็ก" ไปก่อนละกันเนอะ ^^ ก่อนออกไปทำงานเราแคปเจอร์นางไว้ในมือถือ ตั้งใจจะไปซื้อยาจากคลีนิครักษาสัตว์มารักษาอาการเบื้องต้นให้นางก่อน ... เช้าวันเงินเดือนออกวุ่นวายดีแท้...555 #ปาดเหงื่อ ... วันแรกเราได้ยาเม็ดมาหนึ่งเม็ดน่าจะเป็นไอเวอร์แมกตินแบ่งทานสัปดาห์ละ 1/4 เม็ด พร้อมกับยาหยอดเห็บหมัดสำหรับลูกหมาของ REVOLUTION 1 หลอด โอ้ววววเงินเดือนนนน ~~~ ช่วงที่ไปทำงานเราได้สืบหาที่มาคร่าว ๆ ของ "ตัวเล็ก" นางเป็นลูกหมาจรที่เดินโซซัดโซเซมาจากวัดใกล้ ๆ ที่ทำงาน เดินมาหานู่นนี่กินปะทังความหิวไปเรื่อยจนมาถึงแถว ๆ บ้านเช่าเราถูกคนแถวนั้นไล่มา 😢  นางเลยหนีมาซุกตัวอยู่ที่บ้านเช่าของเรา ยิ่งพิมพ์ยิ่งมันส์ 5555 สัปดาห์แรกการเลี้ยงดูเป็นไปด้วยความทุลักทุเลพอควร เลี้ยงห่าง ๆ อย่างห่วง ๆ 😅 นางใช้ชีวิตในกรงทั้งสัปดาห์ กินอาหารเม็ดผสมอาหารเปียกยี่ห้อยอดนิยม 😆 ขนและผิวหนังที่แห้ง ๆ เริ่มหลุดร่วงเป็นแผ่น ๆ บ้าง เป็นขุย ๆ บ้าง เราก็คอยทำความสะอาดบริเวณกรง และพื้นที่บริเวณนั้นอยู่บ่อย ๆ วันศุกร์เย็นเราก็กลับบ้านพร้อมกับหอบหิ้วนางไปด้วย ตั้งใจไปรักษากับสัตว์แพทย์ในตัวจังหวัดที่เราอยู่ พอไปถึงบ้านปั๊ป "ตัวเล็ก" ได้รับการตอนรับอย่างดีแบบห่าง ๆ ~~ จากทุกคนในครอบครัว 5555 วันเสาร์เราพานางไปหาหมอ คุณหมอขูดผิวหนังนางไปตรวจ ผลตรวจนางเป็นโรคผิวหนังจากพยาธิและเห็บหมัด การรักษาที่คุณหมอแนะนำคือหยอด REVOLUTION สัปดาห์ละครั้ง อาบน้ำด้วยแชมพูยา MALASEB ทุก 2 วัน หลังจากที่ผ่านไปประมาณหนึ่งเดือน นางก็มีสภาพอย่างนี้ -->



ขนร่วงลงเกือบหมด เป็นลูกหมาโล้น ๆ มัน ๆ 555 และนี่คือที่มีของการเย็บเสื้อลูกหมาครั้งแรก!!! เจ็บมือมากกกกก เพราะเย็บด้วยมือหมดทุกตัวต้องเปลี่ยนใส่ในช่วงที่เค้าขนยังไม่ขึ้น




ผ่านไปอีกหนึ่งเดือน เพราะความมีวินัยในการรักษาตามคำแนะนำของคุณหมอขนนางเรื่มขึ้นใหม่ ผิวหนังดีขึ้นมาก และตัวโตเร็วขึ้น พอ ๆ กับนิสัยที่แสบ ซน ขึ้นมากแบบคาดไม่ถึง 😑😑😑






จากวันนั้นผ่านมาจนถึงวันนี้ "ตัวเล็ก" นางมีชื่อใหม่ว่า "โฟโต้" จากลูกหมาจรเรื้อน ๆ เป็นหมาขันทีบ้าพลังอายุขวบฝ่า ๆ ที่ยังคงซนแบบคงเส้นคงวา เป็นที่เอือมระอา และมีวีรกรรมความแสบที่อัพเลเวลขึ้นอย่างต่อเนื่อง 😅
















มีคนบอกว่า หมามีเราเป็นเหมือนโลกทั้งใบของเค้า ... ฉันอยากให้หมาทุกตัวบนโลกนี้มีโลกใบเล็ก ๆ ของตัวเอง ... 💖