หลังจากนั่งคิดนอนคิดไปหนึ่งคืน ตื่นเช้ามาประแป้งแต่งตัว เคาะห้องสาวเสร็จสรรพแต่จำต้องพบกับความเงิบ และ ท่าเดินย่ำเท้าราวเด็กน้อยไม่ได้ดั่งใจ จู่ ๆ ก็ชวนเพื่อนไปกินข้าว จู่ ๆ ก็บอกเพื่อนว่าตกหลุมรักเสียแล้วล่ะแกรรรรรรร พูดเหมือนเป็นเรื่องธรรมดาดังเช่นสั่งกับข้าวในร้านอาหารที่นั่งเก๋อยู่นั่นแหละ อาจจะเป็นเพราะว่าสังเกตแล้วว่าเมื่อยามใดเด็กตกอยู่ในอันตรายใจจะเต้นไม่เป็นส่ำ จะโมโห จะควบคุมอารมณ์ไม่ค่อยจะอยู่ จะเป็นห่วง นั่งคิดนอนคิดก็เกิดพุทธิปัญญา .... อ่อ so this is love

เพราะฉะนั้นอย่าว่างั้นงี้เลยแกรรรรรร รักแล้วย่อมต้องแสดงออก อีกฝ่ายจะว่าไงน่ะหรือ ? เหยยยย แกรรรรร มันจะเป็นอย่างอื่นไปได้อย่างไร หน้าตาดีเท่เก๋เก่งเฟร่อ ๆ อย่างข้าพเจ้าเนี่ย สมควรเป็นตัวเลือกใครเหรอ ชั้นเลือกเขาแล้วไงแกรรรร เขาไม่เลือกฉันนี่ไม่มีอยู่ในฟามคิดเครมะ วางแผนไว้แล้วอย่างแยบยลเลยนะ ไม่มีทางที่จะเงิบเป็นแน่แท้ เคาะห้องรอบสองเป็นไงล่ะจ๊ะ อุตส่าห์ให้เงียบขรึมไปช่วยแล้วไงต่อละคะ ก็เงิบอยู่ดี แต่ให้เสียฟอร์มนั้นเป็นไม่มี ไปเที่ยวก็เที่ยวสิ รวบหัวรวบหางกินกลางตลอดตัวเสียก็สิ้นเรื่อง โฮ่ โฮ่ โฮ่







ป.ล. ก่อนเวลา 1 วัน เดี๋ยวพรุ่งนี้ไม่ว่างค่า งานเยอะ