หลังจากดูพระเอกในจอมาหลายรอบ ทั้งจอหนัง จอทีวี จอคอมพิวเตอร์ จอโทรศัพท์มือถือ ไปขุดเจาะดูบทบาท อ่านประวัติ บทสัมภาษณ์และดูผลงานเก่าๆ จาก YouTube บ้าง ถ้ามีโอกาสและไม่ลำบากยากเย็นเกินไป ก็อยากเจอตัวจริงเสียงจริง ตัวเป็นๆ สักครั้งค่ะ พูดเลย..

       ไหนๆ ก็ไม่ใช่ดาราฮอลลีวู้ดที่ต้องตีตั๋วเครื่องบินไปหา อยู่ประเทศไทยด้วยกันแท้ๆ   อารมณ์แฟนคลับมือใหม่ มันคงแถวๆ นี้ละ อยากขอลายเซ็น อยากถ่ายรูปคู่ อยากบอกว่า เฮ้ยคุณแสดงเก่งมากๆ อะ ชอบนะ ฯลฯ อะไรประมาณนี้ค่ะ แล้วตัวเราเองก็โตแล้ว เรียนจบแล้ว มีการงานทำมั่นคง งานนี้ก็ไม่ได้มีค่าใช้จ่าย ไม่ได้ต้องลงทะเบียนผ่านเว็บอะไร ค่าเข้างานก็ไม่เสีย ไม่มีใครบอกให้โอนเงินทางโทรศัพท์.. พ่อแม่คงไม่ว่าแล้วละ ขอไปดูดาราคนโปรดสักหน่อยเหอะวะ งานแถลงข่าวนี้เขาจัดกลางห้างกลางกรุง เป็นเส้นทางที่ต้องผ่านทุกวันตอนกลับบ้านอยู่แล้วด้วย ขี้เกียจมานั่งเสียดายทีหลัง  งานนี้ลุยเดี่ยวเลยค่ะ ไม่กล้าบอกน้องสาว กลัวมันล้อว่า บ้าดารา

        ต้องบอกก่อนว่า ตอนนั้นดิฉันก็ไม่แน่ใจว่าจะได้เจอหรือเข้าถึงไหม หรือว่ามันจะยากเย็นแสนเข็ญเพียงใด ไม่รู้ว่าเขาจัดงานยังไง  ดิฉันไปตอนงานเริ่มแล้ว แต่ก็ยังไม่เห็นหรือได้ยินเสียงกิจกรรมบนเวที วันนั้นผู้คนแน่นขนัด มองหาอะไรไม่เห็นเลย เดินวนไปวนมารอบๆ เพราะภายในงานจะมีเพียงสื่อมวลชนและแขกของเจ้าภาพที่ได้นั่งด้านใน ส่วนผู้คนเดินผ่านไปมารวมทั้งแฟนคลับด้วย ต้องเกาะแนวกั้นดูอยู่จากบริเวณรอบๆ งานนั้นคงไม่ได้มีแต่แฟนคลับพระเอกเพียวๆ แต่มีแฟนคลับนางเอกและดาราสมทบวัยรุ่น ซึ่งมีชื่อเสียงอยู่แล้ว ตัวพิธีกรเองก็มีฐานแฟนคลับหนาแน่นอยู่ เลยทำให้วันนั้น ผู้คนคราคร่ำชนิดที่แย่งกันหายใจเลยทีเดียว ทั้งกล้องเล็ก กล้องใหญ่ ป้ายไฟ เสียงกรี๊ด..เดชะบุญที่จัดกลางห้างใหญ่ แอร์เย็นฉ่ำ ไม่งั้นมีเป็นลมแน่นอน (ข้าพเจ้านี่แหละคนแรก ฮา)

      ว่าแล้วดิฉันก็พาตัวเองไปยืนแถวแนวกั้นที่มองเข้าไปเห็นพระเอกนั่งรอตรงโซฟาหน้าเวทีแถลงข่าวพอดี ก็แทรกๆ ตัวยืนชะเง้อไป มองเห็นเขาในระยะประมาณ 5 เมตรได้.. เฮ้ย พี่แกหล่อมาก ดูดีโคตรๆๆๆๆ (ณ จุดๆ นี้อยากใส่ไม้ยมกสักสองล้านตัวถ้าเป็นไปได้ ฮา)  คือ ตัวจริงดูดีกว่าที่เห็นในหนัง ส่วนหนึ่งเป็นเพราะการแต่งตัวของงานวันนั้น ต้องเข้ากับบทบาทของเขาในละครเรื่องใหม่ ซึ่งไม่ใช่หนุ่มโรงงานขี้เหล้า หรือ เด็กติดยาขากุ๊ย หรือฆาตกรโรคจิต กล่าวคือ เขาใส่กางเกงยีนส์ เสื้อเสวตเตอร์ สไตล์หนุ่มนักเรียนนอกแบบผู้ดีอังกฤษ ตัวเขาดูแบบบางกว่าที่คิดไว้ หน้าใสออร่าเปล่งประกายมาก  จนอยากพุ่งเข้าไปกอด เอ๊ย ไม่ใช่ค่ะ อยากตะโกนถามว่า ใช้ครีมบำรุงยี่ห้ออะไรคะเนี่ย

      แล้วทันใดนั้นเอง..พระเอกก็มองมาตรงที่ดิฉันยืนแล้วส่งยิ้มให้ประหนึ่งรู้จักกัน ...แม่เจ้า อยากกรี๊ดออกมาตรงนั้นเลย แต่ทำได้เพียงยิ้มและโบกมือตอบไป พระเอกชี้นิ้วให้ พึมพำสองสามคำ อ่านปากได้ความว่า “เสื้อสวย” ..เฮ้ยยยย หมายเหตุไว้นิดนึงค่ะ ด้วยความที่เป็นวันทำงาน เครื่องแบบชุดทำงานของดิฉันค่อนข้างเป็นทางการ มีสัญลักษณ์เครื่องหมายของหน่วยงานและองค์กรชัดเจนยิ่งนัก ไม่เหมาะกับการเป็นไทยมุง ไทยชะเง้อเท่าไหร่ เลยแอบม้วนเสื้อยืดและกางเกงยีนส์ ติดไปเปลี่ยนหลังเลิกงาน เพื่อความคล่องตัว...ซึ่งเสื้อตัวนั้นก็คือ เสื้อที่เป็นของที่ระลึกจากหนังเรื่องล่าสุดของเขานั่นละค่ะ

   ...ตอนนั้นหัวใจเต้นแรงจนเกือบจะออกมานอกเสื้อแล้ว  จนแถลงข่าวเสร็จ เขาเดินลงจากเวที ผ่านจุดเดิมที่ดิฉันยืนอยุ่ ดิฉันอาศัยความใจกล้าหน้าด้านที่น่าจะซุกซ่อนอยู่ในอณูของรหัสพันธุกรรมตัวเอง .. มุดแนวกั้นเข้าไป ตะโกนเรียกชื่อแล้วสะกิดเขาขอถ่ายรูปคู่ จากกล้องโทรศัพท์มือถือที่ติดตัวไป ..ง่ายดายแบบนั้นแหละ

      พี่แกถามยิ้มใจดี ชวนคุยเรื่องเสื้ออีก เลยเหมือนจะมีบทสนทนาสั้นๆ ต่อกัน (มโนกันไปแพร๊พ) เขาเป็นคนกดชัตเตอร์ถ่ายรูปเซลฟี่ให้  (เพราะมือดิฉันชุ่มแฉะไปด้วยเหงื่อและสั่น แม้จะไม่ออกอาการ) เป็นการเซลฟี่คู่กับดาราครั้งแรกในชีวิต ซึ่งหน้าตาตัวเองออกมาดูไม่จืด แต่โคตรมีความสุขเลย.. จบข่าว  ได้รูปคู่แล้ว ภารกิจเสร็จสิ้น ดิฉันบึ่งกลับบ้าน แต่เห็นว่าผู้คนหรือบรรดาแฟนคลับเริ่มทยอยกันเข้าไปพยายามจะถ่ายรูปเขาและนักแสดงคนอื่น แต่โดนการ์ดไล่ออกมา เพราะเป็นพื้นที่ของสื่อมวลชนที่จะมาทำข่าว นักเรียนนักศึกษาในเครื่องแบบโดนไล่ออกมาจากพื้นที่หมด หลายคนได้แต่ถ่ายรูปเดี่ยวเขา เพราะเข้าไม่ถึงตัว สักพักการ์ดก็พาตัวนักแสดงทั้งหมดขึ้นลิฟท์ด้านหลังไป

       เหตุการณ์จากนั้นดิฉันก็ไม่รู้เป็นยังไงแต่ที่แน่ๆ วันนั้นกลับบ้าน พูดอยู่ประโยคเดียว ..ชีวิตดี๊ ดี  (โปรดติดตามตอนต่อไป)

สมรภูมิติ่ง - ดราม่าหลังป้ายไฟ อารัมภบท  http://ppantip.com/topic/34477300
สมรภูมิติ่ง - ดราม่าหลังป้ายไฟ ตอน เหตุเกิดจากความปลื้ม http://ppantip.com/topic/34478009