เรากับเพื่อน2คนพึ่งสนิทกันตอนม.1 เทอมแรก
ตอนแรกๆเราก็รู้สึกดีที่สนิทกับเพื่อนเร็ว
แต่พอหลังๆมานี้เราทำไรไม่ได้เลยขัดใจนิดๆหน่อยๆก็งอนไม่คุยด้วย
แล้วก็บอกให้เพื่อนอีกคนนึงไม่ต้องคุยกับเรา
แกล้งเอานู้นเอานี้เราไป แล้วก็นินทราเรากับเพื่อนอีกคน เราก็ไม่ได้ว่าอะไร
แต่เราแค่อยากรู้ว่าเราไปทำไรให้ ถึงต้องนินทรา
พอเราเงียบก็หาว่าเราโกธร แล้วก็ไม่คุยกับเรา เราก็ต้องไปง้อตลอล
เพราะเราสนิทอยู่กับแค่ 2 คนนี้เท่านั้น ถ้าเราไม่ไปง้อก็ไม่รู้จะอยู่กับใคร
การบ้านเราก็ต้องทำให้ บางครั้งเราอึดอัดมาก เราขอครอบครัวเราย้ายโรงเรียนแต่พวกท่านไม่ให้
พวกท่านถามว่า"จะย้ายทำไม" เราก็ไม่กล้าบอก เราทนอยู่แบบนี้ตลอด 3 ไม่ได้หรอก
ทุกสิ่งทุกอย่างที่มันเป็นแบบนี้ มันทำให้เราไม่อยากพูด ไม่อยากเล่น
ไม่อยากนับพวกเขาเป็นเพื่อน เพราะเราไม่เคยเห็นถึงความจริงใจที่มีให้เลย
แค่เราต้องฝืนอยู่กับพวกเขาวันละ 8-9 ชม.  เราก็รู้สึกจะอาเจียนแล้ว
"เราไม่อยากร้องไห้เพราะเรื่องแบบนี้เลย เรารักเพื่อนนะ แต่เราไม่ชอบเพื่อนแบบนี้"