มาเรียนที่ต่างประเทศตั้งแต่ต้นเดือนมีนาแล้วค่ะ
ตอนแรกที่มาก็ปกติดี มีความสุข สนุกสนาน เพื่อนเยอะ
แต่ช่วงนี้เป็นอะไรไม่รู้ คิดถึงบ้านมาก จิตตก เหงา เศร้า อยากกลับบ้าน คิดถึงทุกอย่างที่ไทยจนร้องไห้บ่อยๆ
เห็นคนไทยที่รู้จักที่นี่กลับบ้าน เราก็อยากกลับบ้าง แต่ยังกลับไม่ได้ เราดื้อจะมาเอง เราดื้อที่จะอยู่ต่อเอง
เพื่อนที่นี่ก็มี แฟนก็อยู่ที่นี่เหมือนกัน ภาษาไม่ใช่ปัญหาเพราะเราพูดได้ เหมือนมันหมดแรงจูงใจอยากออกไปข้างนอก ทำกิจกรรม

โทรหาที่บ้านก็ไม่มีเรื่องคุย คุยๆไปก็จะร้องไห้ แต่ร้องไม่ได้ เดี๋ยวเขาเป็นห่วง วางสายแล้วเราก็มานั่งร้องไห้ ตอนนี้เลยไม่โทรมาสักพักใหญ่ๆแล้ว ได้แต่ส่งไลน์ไปในกลุ่มครอบครัว

ใครเคยเป็นโฮมซิกบ้างคะ รับมือกับปัญหานี้ยังไงกันบ้างคะ