ทริปนี้ เป็นทริปที่กระทันหันมาก โดยที่มีสมาชิกไปด้วยกันถึง 4คน เดินทางด้วยสายการบิน แอร์เอเชีย จองตั๋วไปกลับ ตกคนละสามพันห้าร้อยกว่าบาท ถือว่าไม่แพงมากสำหรับการเที่ยวในอาเซียน

เริ่มเลยคับ ผมบินไฟท์ช่วงบ่าย เลยมีเวลาช่วงเช้านิดนึง ออกเดินทางจากจุดนับพบ ไปสนามบินดอนเมือง ตื่นเต้นจัง

หิวข้าว แวะหาไรกินก่อน


มาถึงแล้วก็ถ่ายรูป เช็คอินและปริ้นบอดดิ้งพาสมาละ โหลดกระเป๋า ผ่านตม. เข้าไปนั่งรอที่เกตุ (ได้บัสเกตุนะ)

รวมตัวกันถ่ายรูป เป็นที่ระทึก เอ๊ย ระลึก

กินติมก่อน


แล้วก็ขึ้นเครื่อง นั่งกันเรียบร้อยเชียว

ใช้เวลาบินทั้งหมด ประมาณ1ชั่วโมงครึ่ง แล้วเราจะทำอะไรละ  หลับสิ รออะไร.........สิงที่ดีที่สุดเวลาอยู่บนเครื่องบินคือการนอนหลับ 555

หิวน้ำอะ  สั่งๆๆๆๆๆๆๆ


และแล้วเราก็บินเข้าน่านฟ้า ประเทศ เวียดนามแล้ว
บ้านเมืองแออัดมาก
เมืองโฮจิมินห์ มีประวัติศาสตร์มากมาย รวมถึงเรื่องสงครามด้วย
ก่อนหน้าจะใช้ว่า โฮจิมินห์ เมืองนี้ถูกเรียกว่า เมือง ไซ่ง่อน
(เจริญกว่าฮานอยเมืองหลวงอีก)


โอ๊ย ตื่นๆเต้นๆๆๆๆ ถึงแล้ว....
ค่าเงินเวียดนามใช้เงินดอง กับ ดอลล่า นะจ่ะ (ของแอบแพงนิดนึง)
สิงที่มาถึงสนามบิน เติ้ลเซินเญิ้ต ชื่อตลกดี 55555
สิ่งแรกที่เราทำทุกครั้งก็คือ เดินไปที่ตม. อันนี้ทุกคนตำทำอยู่แล้วป่ะ555 อะอะไม่ใช่ คือเดินไปที่เคาท์เตอร์ขายซิมการ์ด ซื้อซิมใส่เลย อยู่กี่วัน (ซื้อซิมอะจะดีกว่าพวกพ๊อกเก็ตไวไฟนะ จากประสปการณ์ เพื่อนๆเอาพ๊อกเก็ตไวไฟ แบบแชร์ได้ ไป ไหนจะแชร์กันหลายเครื่อง เน็ตดึงกัน ปัญหาแบตเตอร์รี่ให้การใช้งานหมด )ใช้ซิมมือถือเก๋สุด  เน็ตก็แรงไม่ได้น่าเกลียด อันนี้เป็นขอแนะนำของเรานะ

นั่งแท็กซี่ออกมาจากสนามบิน ไปไหนต่อละ 4 สาว โรงเเรมก็ไม่ได้จองไว้ที่โฮจิมิน เพราะตอนเที่ยงคืนเราต้องเดินทางไปเมืองดาลัต ที่เค้าบอกว่าหนาว
อะงั้นไปตั้งหลักที่ถนน ฟามงูเหลา กัน(เหมือนตรอกข้าวสารบ้านเรา)
(ลืมถ่ายรูปไว้เพราะของเยอะ)

ถึงถนนฟามงูเหลา เราดิ่งตรงไปหารถนอน เพื่อที่จะเดินทางไปเมืองดาลัต (ใช้เวลา6ชั่วโมง)
จองตั๋ว นอนทัวร์แบบนอน ได้รอบสุดท้ายตอนเที่ยงคืน เห้อโล่งใจ มีรถแล้ว........

ความลำบากยังไม่สุด พวกเราพากันเดินหาห้องพักระหว่ารอรถ เพื่อนเก็บกระเป๋าอาบน้ำ ออกหาไรกินกัน
เราก็มาเจอเก็ตเฮาท์แห่งหนึ่ง ซึ้งไม่แพงมาก ต่อสุดริด ตามนิสัย55 คนดูแลเป็นกระเทย พูดไทยได้นิดหน่อย ใจดี
เราถามเค้าว่า จะไปกิน เฟ่อ(อาหารประจำชาติ)ได่ที่ไหน เค้าก็บอกทางเราไป ก่อนจะอกจากเก็ตเฮาท์ เราหยิบโทรศัพท์ออกมาถ่ายรูป พี่เค้าตะโกนออกมาว่า ให้เก็บโทรศัพท์ กระเป๋าดีๆ สำหรับนักท่องเที่ยวมันอันตราย ริมถนน เรากลัวเลย
พอพูดแบบนี้ เลยได้ไปถ่ายรูปกันในมินิมาร์ท โห มาถึงเวียดนาน ถ่ายรูปกันในมินิมาร์ทซ่ะงั้น
1-2-3 แชะ (เป็นรูปแรกที่มาถึงเวียดนาม555)


เราเดินต่อมาเรื่อยๆหาร้าน เฟ่อ ขึ้นชื่อ สุดท้ายเราก็เจอ.

ร้านนี้ หิวมาก สั่งเลยเพื่อนๆๆลุย

หน้าตามันก็เหมือนก๊วยเตี๊ยวธรรมดา แต่ให้เยอะมาก บีบมะนาวใส่ อร่อยแบบไม่ต้องปรุงเลย



หลังจากกินเส็ดก็มืดพอดี เอาละ หาไรนั่งดื่มกันดีว่า ระหว่างเดินหาร้านนั่งดื่ม สวนสาธารณะเยอะมาก คนเวียดนามส่วนใหญ่มักจะออกมา ออกกำลังกายกันเยอะมาก การจราจรวุ่นวายมาก โดยเฉพาะรถมอเตอร์ไซด์
ร้านดัง



เราตัดสินใจนั่งดื่มที่ร้านนี้ อารมแบบว่าบรรยากาศตรอกข้าวสาร นี่แหละ

เจอเพื่อนด้วย ชื่อแมท ตอนมาแมทมาเมืองไทย ก็พานางไปซอย2 และนะนำสถานที่ท่องเที่ยวให้ เวลคัมทูท๊ายแลนด์
พอเรามาบ้านนาง เลยไลน์หานาง บอกมาหาไรดื่มกัน นั่งเมาท์มอยเก๋ๆ ไม่เก่งภาษาหรอกนะ แต่พอเหล้าเข้าปาก แล้วลิ้นนี่รัวเลยเเหละ 555
คุยกันยาวเลย

พอเริ่มตึงๆได้ที่ สมาชิกเริ่มหิว สั่งเช็คบิลแล้วไปหาอะไรกินดีกว่า แมทแนะนำว่า มาโฮจิมินห์ต้องกิน บาร์บิคิวนะ จัดไป
เช็คบิล



มาถึงก็สั่งๆ (เบียร์เวียตนามอร่อยและถูกมากกกกก)





กินอิ่มเเล้วดูนาฬิกา ตายแล้ว เราต้องรีบไปแล้ว เดียวรถมารับแล้วจะพลาด



เก็บของเส็ดก็มานั่งรอรถที่ท่ารถ มาถึงก่อนดีกว่านะจ่ะ เดียวจะตกรถแล้วไม่ได้ไปเที่ยวต่อ
รถมารับแล้ว ฝนก็ตกลงมาอีก หนาวๆวุ๊ยย


คือรถนอนจริงๆ เพราะเบาะปรับนั่งไม่ได้ เป็นเบาะแบบนอน 2 ชั้น เราได้ชั้นล่าง ด้านหลังสุด เลยได้นอนเรียกัน

การที่ผู้หญิง4 คนนอนเรียงกัน ก็เกรงว่า ตื่นเช้ามา คนอื่นจะเห็นภาพที่ไม่เหมาะ 555 จึงเอาผ้าห่มมาทำเป็นผ้าม่าน ปิดเอาไว้ 5555

(ฝรั่งนอนชั้นบน ทำให้พวกเรานอนไม่หลับเลย กลัวฝรั่งลงมาข่มขืน อิอิอิ)


นอนเถอะค่ะ กระเทย 5555 ระหว่างทางเราก็คุยกันกุ๊กกิ๊ก เลยจนต้องหยุดให้คนอื่นนอน 555 ฝนก็ตก หนาวก็หนาว โอ๊ย จะรอดไหมเนี่ย


ระว่างทางไปเมืองดาลัต เชื่อไหม ว่าพวกเราไม่กล้าลืมตามองทาง เพราะทางมันเป็นทางขึ้นเขา ลงเขา และน่ากลัวมาก คนขับที่นี่เก่งจริง


พวกเราก็หลับไป หมดไปแล้ว1 วัน พรุ่งนี้ยังต้องเจออะไรอีกมากมาย นอนได้เเล้ว

พาสหน้าจะเป็นเมืองดาลัต
ดาลัดสวิสเซอร์แลนด์เวียดนาม เป็นเมืองเล็ก ๆ อยู่ในจังหวัดลามดงทางภาคใต้ตอนบนของเวียดนามสามารถเดินทางได้อย่างสะดวกจากประเทศไทยโดยมีเที่ยวบินตรงสู่โฮจิมินห์ซิตี้ จากนั้นนั่งรถประจำทางจากโฮจิมินห์บริเวณสถานีขนส่งเมียงดอง มาตามเส้นทางเบียนฮวาระยะทางประมาณ 300 กิโลเมตร ใช้เวลาประมาณ 4 ชั่วโมง ยังมีเที่ยวบินจากฮานอยบินตรงสู่ดาลัดด้วย
• การเดินทางในเมืองดาลัด
• ดาลัด ตั้งอยู่บนที่ราบสูงโอบล้อมไปด้วยทิวเขา การเช่าจักรยานปั่นจึงไม่ใช่วิธีที่ดีนักและไม่ค่อยเป็นที่นิยมในหมู่นักท่องเที่ยว เพราะสถานที่แต่ละแห่งนั้นอยู่ไกลจากกันวิธีที่ดีที่สุดคือการใช้บริการมอเตอร์ไซค์รับจ้างนั่งรถเที่ยวชมตัวเมือง หรือจะเช่าขี่เองซึ่งต้องใช้ความชำนาญเพราะรถค่อนข้างเยอะในเขตเมือง และนอกเมืองจะเป็นทางบนเขา
• เมืองแห่งนี้ตั้งอยู่ท่ามกลางขุนเขาปกคลุมด้วยทิวสน ทะเลสาบ และป่าไม้ที่ราบสูงลามเวียดที่อยู่ติดกับแม่น้ำกามลี มีความสูงจากระดับน้ำทะเลปานกลางประมาณ 1,500 เมตร อุณหภูมิเฉลี่ยตลอดปี 17 องศษเซลเซียสนับเป็นแหล่งท่องเที่ยวที่โรแมนติคที่สุดของเวียดนาม และได้รับอีกสมญานามว่า เมืองแห่งฤดูใบไม้ผลิชั่วนิรันดร์ จากความงดงามของภูมิประเทศนี้ทำให้ครั้งหนึ่งชนชั้นปกครองของฝรั่งเศสเคยคิดจะสร้างให้เมืองเล็ก ๆ ในหุบเขาแห่งนี้เป็นเมืองหลวงของสหพันธรัฐอินโดจีน ที่เป็นอาณานิคมของฝรั่งเศสในตอนปลายของศตวรรษที่ 19 แต่ภายหลังการสำรวจพื้นที่แล้วก้อไม่ได้จัดตั้งขึ้น แต่กลับทำให้เกิดการก่อตั้งศูนย์วิจัยทางการเกษตรและอุตุนิยมวิทยาขึ้นที่นี่
• ดาลัด ปารีสตะวันนออก เมืองแห่งดอกไม้
• ดาลัด ตั้งอยู่ในตลาดลามดง ทางภาคใต้ตอนบนของเวียดนาม ชื่อ ดาลัด มาจากคำ 2 คำ คือ ดา หมายถึง แหล่งกำเนิดหรือแม่น้ำกามลี ส่วนคำว่า ลัด เป็นชื่อของชนกลุ่มน้อยเผ่าหนึ่งที่อาศัยอยู่ที่นี่ เมืองแห่งนี้ตั้งอยู่ท่ามกลางขุนเขา ปกคลุมไปด้วยทิวสน ทะเลสาบ และป่าไม้บนที่ราบสูงลามเวียต ถัดจากแม่น้ำกามลี มีความสูงจากระดับน้ำทะเลปานกลาง 1,500 เมตร อุณหภูมิเฉลี่ยประมาณ 17 องศาเซลเซียส นับเป็นแหล่งท่องเที่ยวที่โรแมนติคของเวียดนาม และได้รับการขนานนามว่าเป็นเมืองแห่งฤดูใบไม้ผลิชั่วนิรันดร์ จากความงดงามและเงียบสงบ ทำให้ครั้งหนึ่งชนชั้นปกครองชาวฝรั่งเศสเคยคิดจะสร้างให้เป็นเมืองหลวงของสมาพันธรัฐอินโดจีนที่เป็นอาณานิคมของฝรั่งเศส ในตอนปลายศตวรรษที่ 19 แต่หลังจากสำรวจพื้นที่แล้วก็ไม่ได้จัดตั้งขึ้น แต่สร้างหม้เป็นศูนย์วิจัยทางการเกษตรและอุตุนิยมวิทยาขึ้นที่นี่

เจอกันพาสหน้านะจ่ะ