เรากำลังทำโปรเจคเกี่ยวกับการให้เงินขอทานอยู่ค่ะ

ล่าสุดไปทานอาหาร เจอน้องผู้หญิงคนนึงน่าจะอยู่ประถมต้น เดินมาขอเงินทำบุญ
(อันนี้ไม่รู้จะเรียกยังไงดี เพราะไม่รู้ว่าใช่ขอทานหรือเปล่า)
น้องเขาเดินมา ในมือมีพาน บนพานมีแบงค์ 20 หลายใบ มีเศษเหรียญด้วย เขาวางพานไว้บนโต๊ะเรา
น้องบอกเรากับเพื่อนว่า ให้ช่วยทำบุญประมาณนี้ (น้องแกพูดเบามาก จับได้คำเดียวคือคำว่าทำบุญ)

เราเป็นคนที่ไม่ทำบุญ และไม่ให้เงินขอทานเลยค่ะ ไม่ว่าจะเป็นใครก็ตาม เราเลยบอกน้องเขาไปว่า ไม่ค่ะ แต่ไม่ได้ปฏิเสธแบบแรงๆ ก็ยิ้มให้เขาไป
น้องเขาเลยยืนอยู่ข้างโต๊ะเหมือนเดิม ไม่มีท่าว่าจะเดินออกไป
เพื่อนเราที่กินอยู่มันก็เงยหน้าขึ้นมาแล้วก็ถามเราว่ามีอะไร เราเลยบอกไปว่าเขามาขอเงินทำบุญ
ทีนี้เรากับเพื่อนมองหน้ากันแบบจะเอาไงดี เราอ่ะส่ายหน้าให้เพื่อนไป  เพื่อนเราเลยบอกน้องไปว่า ไม่ครับ แล้วก็ก้มลงไปกินต่อ
น้องเขาก็หันมามองหน้าเรา ตอนนั้นเราไม่รู้จะทำไงดี คือไม่อยากจะให้ แต่ไม่สามารถพูดปฏิเสธได้ =__=
น้องเขาก็ขยี้ตาข้างนึง ไม่ยอมขยับไปจากข้างโต๊ะ (เราพยายามจะไม่คิดว่าเขาบีบน้ำตานะ แต่น้องแกเริ่มตาแดงๆ)
เราก็นั่งอยู่แบบนั้น เพื่อนเราก็กินต่อ
น้องแกก็ยืนอยู่อีกสักพัก จนเขาคงเห็นว่าเราไม่ให้จริง เขาเลยสะบัดหน้าไป (สะบัดจริงๆค่ะ พี่ไม่โอเคร )

ทีนี้ เราอยากสำรวจความคิดเห็นเพื่อนๆ ว่าคิดยังไงกันกับขอทาน
ในกรณีนี้ น้องอาจจะเอาเงินไปทำบุญจริงๆ แต่เรายกตัวอย่างให้ฟังเฉยๆ สมมติว่าเป็นเหตุการณ์ที่คนมาขอเป็นขอทานแล้วกันนะ

สำหรับเรา จะรู้สึกเกรงใจคนที่เป็นเด็กเป็นพิเศษ แต่ก็ไม่ให้อยู่ดี

ปกติเพื่อนๆ ให้เงินขอทานกันมั้ยคะ แล้วเลือกให้เฉพาะคนหรือเปล่า หรือแล้วแต่อารมณ์
แล้วคิดยังไงกับขอทานคะ คิดว่าควรช่วยเหลือหรือไม่ควรส่งเสริมให้เกิดธุรกิจขอทาน


ส่วนอันนี้เป็นแบบสอบถาม ถ้าสะดวกรบกวนช่วยทำด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้คำถามส่วนใหญ่เป็นแบบเลือกตอบ จขกท.พยายามทำตัวเลือกให้ครอบคลุมที่สุดแล้วค่ะ http://goo.gl/forms/H4wN98CsOS


อยากให้ทำแบบสอบถามก่อนแล้วค่อยเปิดตรงนี้นะคะ (หรือถ้าไม่ทำก็เปิดอ่านได้ค่ะ 55555)
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้  
เชื่อเรื่องบาปบุญกันมั้ยคะ หรือเรื่องแบบว่าเราเพื่อนมนุษย์ต้องช่วยเหลือกัน ถ้าเราทำ เราเป็นคนดี ถ้าคนนั้นมันไม่ทำ มันเป็นคนไม่ดี
บางคนเจอเรื่องร้ายๆ ก็ไปเข้าวัดทำบุญ บริจาค ปล่อยนกปล่อยปลา ทำเสร็จก็สบายใจ
มีบุญเยอะ ชีวิตดี

บางคนรังเกียจเด็กขอทาน ไม่ซื้อของกับยายข้างถนน (อันนี้ไม่ได้ผิดนะคะ)
เลือกที่จะไปบริจาคให้กับเด็กที่บ้านเด็กกำพร้า เลี้ยงข้าวที่บ้านพักคนชรา
เพราะคิดว่า เด็กขอทาน เป็นธุรกิจ ส่วนเด็กกำพร้าคือเด็กที่น่าสงสารจริงๆ
(แต่เด็กขอทานไม่น่าสงสารเหรอ)

คิดมั้ยคะว่าจริงๆ ที่เราทำบุญก็เพราะมันให้ประโยชน์กับเรา เรารู้สึกมีความสุข
เราปล่อยนกปล่อยปลา เพราะมันทำให้เรารู้สึกว่า เราทำแล้วเราเป็นคนดี
เราให้ของเล่นน้องๆที่บ้านเด็กกำพร้า น้องๆมีความสุข เราเองก็รู้สึกดี
เราซื้อของยายข้างถนน เรารู้สึกดีเพราะทำให้เขามีรายได้
เราจะทำในสิ่งที่คนอื่นได้ประโยชน์ และเราก็ได้ประโยชน์
เราจะไม่ทำในสิ่งที่เราไม่ได้ประโยชน์ แม้ว่าคนอื่นจะได้รับประโยชน์ (ยกเว้นว่าคนๆนั้นคือคนที่คุณรักมากกว่าตัวเอง)

สรุปคือ ที่เราทำไป เราเอาประโยชน์ส่วนตนไว้เป็นที่ตั้งใช่มั้ยคะ แม้เราจะบอกว่าเขาน่าสงสาร แต่ถ้าเราให้เงินเขาไปแล้วเราเดือดร้อน เราก็เลือกที่จะไม่ให้

เห็นต่างยังไงรบกวนชี้แนะด้วยค่ะ