เป็นความไม่ตั้งใจที่อยากตั้งใจมากกับทริปนี้ ขอบคุณทุกสิ่งอย่างที่มอบความสุขให้ ขอบคุณ

       ,,,,  จริงๆแล้ว ทริปนี้ตั้งใจว่าจะชวนเพื่อนไป แบบเป็นทริปน่ารักๆชิคๆ แต่ประเด็นคือ ไม่มีใครว่าง บางคนก็กลับบ้าน
เราเลยตัดสินใจ "ไปคนเดียว"  ตอนแรกตั้งงบไว้ที่ไม่เกินสองร้อย เพราะตั้งใจจะไปและกลับด้วยรถไฟฟรี แต่พอดูช่วงเวลาของรถไฟแล้ว เราว่ามันน้อยเกินไปสำหรับเรา คือ  นั่งรถไฟจากนครปฐม-สวนสนฯ (ฟรี) ตั้งแต่ 8.41 น. ถึง 11.58 น. ตามเวลาที่การรถไฟกำหนด แต่เดินทางโดยรถไฟฟรีแบบนี้ แน่นอนว่าต้องมีเลท และก็เป็นไปตามคาดคือ ถึงสวนสนเวลา 13.00 น. นั่นเอง ...













        ,,,,   จุดพีคของทริปนี้คือ เรานั่งเลยสถานี ย้ำ **เลย** 55555555555 มันเกิดจาก เราเลือกนั่งฝั่งขวาของโบกี้ แล้วตรงข้ามสถานีหัวหินอ่ะมันมีสนามกอล์ฟอยู่ก็เลยนั่งมองเรื่อยเปื่อย มองเค้าตีกอล์ฟมั่ง มองฝรั่งมั่ง แล้วเราก็เตรียมตัวจะลงเพราะสถานีถัดไปน่าจะถึงแล้ว แต่! ดันหันไปเห็นป้ายเขียนว่า สถานีถัดไปคือเขาเต่า ก็เลยคิดว่า อ่อ สงสัยยังไม่ถึงมั้ง มันน่าจะเป็นสถานีสวนสนฯ พอรถไฟออกจากสถานีหัวหินได้แปปนึง ก็หยุด .. เราก็คิดว่าจอดเพื่อเลี่ยงให้ขบวนไป เลยนั่งชิวๆไม่ลุก ไม่ขยับ นั่งชมวิวข้างๆอย่างใจเย็น เย็นมากๆ อ่ะทีนี้พอรถออกก็เลยหันไปมองฝั่งซ้ายมั่ง แอ้ะแอ๋!!! นั่นมันชายหาด .. สองวิถัดมา "สวนสนประดิพัทธ์" ป้ายเด่นแบบเด่นมากกกกกกกกก



        . . บอกเลยตอนนั้นนั่งนิ่งแบบนิ่งแรงมาก ช้อคเหมือนโดนไฟปิก้าจูแสนโวลต์อัดเข้าหน้าแล้วโดนบัวขาวฟาดแข้งรัวๆ พอตั้งสติได้ก็เลยเรียกป้าที่ขายอาหารถามว่า "ป้าคะ คือนี่เลยสวนสนแล้วใช่มั้ยคะ? (รู้ทั้งรู้นะว่าเลยแล้ว แต่ถามเผื่อคำตอบมันจะแบบเซอไพรส์ไรงี้ไง)"  .. ป้าตอบกลับเหมือนรู้บทว่า "เอ้า เมื่อกี้ไง เมื่อกี้สวนสนฯนะ โอย นี่เลยมาแล้วเนี้ย ทำไงหล่ะทีนี้ แล้วเมื่อกี้ทำไมไม่ลงหล่ะหนู" แล้วป้าก็แจกยิ้มสยามมา .. บ้าไปแล้วจ้า 555555555 ในใจแอบคิดนะว่า ป้าด่าเราโง่รึปล่าว 55555555555 เสร้จปุ้บ ป้าเลยบอกว่า ให้ลงสถานีวังแก้ว หรืออะไรวังๆแหละ ลืมแล้วจ้า 5555555  แล้วก็นั่งวินไปถนนใหญ่ (20 บาท) แล้วต่อรถตู้กลับไปสวนสนฯ (30 บาท) และเมื่อถึงทางเข้าสวนสนฯ เราก็เดินข้ามถนนไป แล้วก็อึ้งอีกที คือมันมองไม่เห็นทะเล .. **เลย** (มันเป็นถนนใหญ่ที่เอาไว้เรียกรถตู้อ่ะ คืออยู่ถัดออกมาจากทางรถไฟประมานกิโลนึง มันเลยมองไม่เห็นทะเลเฉยๆ แต่ช่วงนั้นสติแตกตั้งแต่นั่งรถไฟเลยสถานี สมองเลยกระตุ้นว่า มาผิดที่อีกมั้ยหล่ะ 55555555)









        ,,,,  เห็นแต่ทหารยืนอยู่สามสี่คนที่ป้อมสห.กับถนนยาวๆ เราเลยใช้ลูกไม้เดิม เดินไปดักพี่ทหารที่กำลังขี่มอไซค์ออกจากสวนสนฯ พร้อมยิงไปว่า "พี่คะ สวนสนฯนี่เดินตรงเข้าไปได้เลยมั้ยคะ หรือว่าต้องต่อรถอะไรเข้าไป?" พี่เค้าเลยบอกว่า "ได้นะ เดินเข้าไปได้เลย แต่มันไกลอยู่นะ มา .. เดี๋ยวพี่ไปส่ง.. " ไงหล่ะ อึ้งกว่าเมื่อกี้อีก 55555555 หลังจากนั้นพี่เค้าก็พาเข้าไปถึงริมหาดเลย

            ... พอลงรถแล้ว เราเลยถามเผื่อตอนกลับเลยว่า "แล้วขากลับนี่ ต้องออกไปรอรถที่จะไปสถานีรถไฟที่ไหนหรอคะ?" .. "น้องจะอยู่นานรึปล่าวหล่ะ?" .. "อ๋อ ไม่นานหรอกค่ะ แค่มาถ่ายรูปเฉยๆค่ะ เดี๋ยวก็คงกลับ เพราะมันจะมืดเกินหน่ะค่ะ" .. "งั้นเอางี้ อีกครึ่งชม.พี่ต้องเข้าไปในตัวเมือง น้องไปพร้อมพี่ก็ได้นะ ได้ไม่ต้องไปเอง เดี๋ยวพี่มารับที่ริมหาดละกัน" .. "โห ขอบคุณพี่มากค่ะ ถ้างั้นเดี๋ยวบ่ายสองหนูมารอพี่ที่นี่นะคะ ขอบคุณมากๆค่ะพี่"

         ,,,,  หลังจากนั้น เราก็ไปทำการบันทึกภาพตามที่ต้องการ มันเป็นเวลาที่สั้นมาก แค่ไม่ถึงสี่สิบนาที แต่มันรู้สึกว่า คุ้มค่านะ ที่มาแบบนี้ มาคนเดียวแล้วได้เจอคนดีๆช่วยเหลือเวลาที่เราเดือดร้อน (ในที่นี้คือ หลง ไปไม่ถูก ถามแหลกลานบานตะไท) ได้มาเดินเล่นริมทะเล มาผ่อนคลายก่อนศึกไฟนอลของมหาลัยจะเริ่มปะทุ มันดี ดีมากๆ ... ถ้ามีโอกาสลองมากันนะ เราว่าคนที่ชอบเที่ยวสายธรรมชาติต้องชอบมากแน่ๆ

















             ... คือหาดอ่ะไม่ได้ต่างจากหาดอื่นเท่าไร่นะ แต่ที่ต่างคือ ความสงบ ลมนิ่งๆพัดให้คลายร้อน น้ำใส ทรายสีอ่อนๆ มีเกาะเป็นฉากหลัง ทะเลสุดขอบฟ้าแบบไม่มีบานาน่าโบ๊ทหรือกิจกรรมทางน้ำใดๆเลย นี่แหละที่เราอยากนำเสนอ

      ,,,,  แล้วเวลาก็ผ่านไป ถึงเวลาที่เรานัดเจอกับพี่ทหารคนนั้น พี่เค้าก็มารับจริงๆ แถมคุยเล่นสนุกด้วย (เป็นโชคดีของเราที่เจอพี่ทหารน่ารักแบบนี้ด้วยแหละมั้ง) พี่เค้าก็ถามเราว่า "ทำไมถึงกลับรถไฟหล่ะ?" .. "อ๋อ หนูไม่ได้ดูทางกลับทางอื่นเผื่อมาเลยค่ะ เพราะหนูมาแบบไม่มีรถ มันจะไปไหนมาไหนลำบากหน่ะค่ะ เลยคิดว่าจะนั่งรถตู้เพื่อไปสถานีรถไฟหัวหิน มันน่าจะสะดวกสุดแล้ว" (คือเราจะกลับไปนั่งรถไฟด่วนพิเศษ 386 บาทเพื่อกลับนครปฐม เพราะรถไฟฟรียังไงเราก็ไม่ทัน ก็เลยไม่อยากรีบนั่นเอง)
       
      .. "อยากลองไปรถทัวร์หรือรถตู้มั้ย มันน่าจะเร็วกว่านะ พี่ว่า" .. "หนูไปไม่ถูกนะพี่ หนูไม่เคยมาที่นี่แบบคนเดียวและไม่มีรถส่วนตัวด้วย" .. "นี่ไง เดี๋ยวพี่พาไปเอง อยู่ในตลาดนี่เอง" .. "หูยยยย พี่ใจดีจัง ไปค่ะไปเลย" (ชั่วโมงนั้นอารมณ์นึกสนุกมันมา เลยตอบพี่แบบไม่คิดเท่าไหร่ จนพี่เค้าถึงกับหัวเราะ แล้วบอกว่า เรานี่ก็กล้านะ มาเที่ยวคนเดียวแถมไม่เคยมาอีกต่างหาก ป่ะพี่พาลุยเอง)(วงเล็บสอง คือเรากับพี่ขี่มอไซค์นะ ก็ไกลนะจากสวนสนฯไปจนถึงท่ารถ แต่ระหว่างเหมือนคนบ้าคุยกัน หัวเราะไปแว้นไปขำไป เหมือนแฟนเลยแกร้)




           .. พอเราถึงท่ารถแล้ว ซื้อตั๋วกลับแล้ว เราก็เลยเดินไปขอบคุณพี่เขาอีกที แต่เสียดายไม่ได้ถ่ายรูปกับพี่เค้าเลยสักรูป พี่เขาเลยบอกว่า ไม่เป็นไรน้อง ว่างๆก็มาอีก ถึงจะไม่ได้เจอพี่ แต่หัวหินก็ต้อนรับเสมอ รอบหน้าพาเพื่อนมาด้วยก็ได้ จะได้ไม่หลง 55555555 และที่สำคัญ พี่บอกว่า "อย่านั่งรถเลยอีกนะ เดี๋ยวหลงอีก" คราวนี้ทั้งเราทั้งพี่ก็หัวเราะลั่นถนน ดังไปถึงไฟแดงใกล้ๆ คนหันมองเลยจ้า 55555555555

      



สรุปค่าใช้จ่าย  
1.ค่าวินมอไซค์ไปขึ้นรถตู้  20 บาท
2.ค่ารถตู้กลับไปสวนสนฯ 30 บาท
3.ค่าชานมที่หาด 25 บาท
4.ค่าน้ำเปล่า 10 บาท
5.ค่ารถตู้กลับม.ศิลปากร 160 บาท
6. ... (แล้วแต่ค่าอาหารของแต่ละคน เรากินมื้อเช้าไปเต็ม เลยอยู่ได้ถึงจะกินแค่น้ำๆ ... แต่ไม่ได้อดนะ ไม่หิว อิ่มอกอิ่มใจอยู่ 555555555)

**** รวมสุทธิ 245 บาท สำหรับทริปนี้


ปล.ถ้ากลับทันรถไฟฟรีก็จะลดค่ารถกลับไปเลย แต่เราไม่อยากรีบร้อน เลยกะจะกลับแบบ้สยตังค์ ถ้ากลับรถไฟ ก็ 386 บาท รวมกับค่ารถตู้จากสวนสนฯไปสถานีหัวหินอีก 30 บาท(น่าจะราคาตลอดสายนะ เหมือนจะได้ยินลุงวินมอไซค์บอกมา) รวมเป็น 406 บาท, หรือกลับรถตู้แบบเรา แต่ถ้าไม่มีพี่ทหารมาส่งเราก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะไปตลาดยังไง อันนี้ขอโทษทีนะ เราไม่ได้ศึกษาข้อมูลไว้ก่อนเลย เพราะกะจะกลับรถไฟแบบแน่ๆแล้ว...


ปล.ที่สอง ต้องขอบคุณคุณป้าๆที่ช่วยบอกวิธีให้ แล้วยังจะช่วยเรียกลุงวิน เรียกให้ลงจากรถไฟ และที่สำคัญ พวกป้าเค้ายิ้มตลอดเลย แบบไม่รำคาญที่เราถาม ป้าจะตอบแบบใจเย็น อันไหนไม่รู้เค้าก็จะตะโกนข้ามโบกี้ไปถาม (เราตกใจแรงมากตอนแรก เพราะคุยกับป้าคนนึงแบบนิ่งๆอยู่ เสร้จปุ้ปป้าหันกลับไป "เห้ยๆวังแก้วมันมีวินไม่ใช่เอ่อะ ลุงอ้ะ ลุงที่ร้านเตี๋ยวหน่ะ ข้างๆถานี ใช่ป่ะหล้ะ" สักพักมีเสียงตอบกลับมา "เออ มีๆลุงนั่นแหละ เห็นวิ่งอยู่ แต่ต้องเรียกหน่า บอกว่าไปไหนลุงก็ไปหมด ถูกๆ เนี่ยเดี๋ยวเรียกเลย")พอถึงถานี ก็เห็นร้านเตี๋ยวที่ป้าคุยกัน 5555555555555 (เราไม่ได้ล้อเลียนนะ แต่แบบฟังแล้วมันน่ารักอ่ะ สำเนียงประจวบฯ น่ารักมากต้องมาฟังเอง) แล้วป้าๆก็บอกลุงให้เรา คือจุดนั้นเราทำได้เพียง ควักตังยี่สิบแล้วให้ลุง ไม่ต้องพูดอะไรเลยสักนิด จริงๆ 5555555555555


*******ปล.สามที่สำคัญที่สุดของทริปนี้ คือพี่ทหารคนนั้น คนที่เราลืมถามชื่อ 55555555555 คือโชคดีมากๆที่เข้าไปถามพี่คนนี้ พี่ใจดี พี่น่ารัก แถมยังพาแว้นในตลาดอีกด้วย แถมระหว่างทางไปตลาด ผ่านที่เที่ยวหรือที่สำคัญอะไรพี่จะอธิบายให้ฟัง พาเข้าไปดู โคตรดีพูดเลย ถ้าพี่ได้อ่านกระทู้นี้ พี่รู้ไว้เลยนะ หนูขอบคุณจากใจจริงๆพี่ ขอบคุณจนไม่รู้จะขอบคุณพี่ยังไงเลยค่ะ ขอให้เราได้เจอกันอีกนะพี่ทหาร ไม่ว่าจะที่ไหน จะไม่ลืมเหตุการณ์วันนี้เลยนะ หนูสัญญา


     ....หากต้องการข้อมูลเพิ่มเติม เข้าไปสำรวจกระทู้ของพี่คนนี้ได้นะคะ ขอบคุณล่วงหน้านะคะ ที่เป็นแรงบันดาลให้กล้าออกเดินทาง




ลิ้งค์นี้เอาไว้ดูรูปทั้งหมดของเรานะ : https://www.facebook.com/earn.khwanruetai/media_set?set=a.620802604729505.1073741834.100003993148548&type=1

,,,, ใครจะไปเที่ยวไหนก็ขอให้เจอคนใจดีแบบที่เราเจอนะ ทริปมันจะสนุกขึ้นเยอะเลย จริงๆ