เราคบกับแฟนเราคนหนึ่งซึ่งไม่เคยเจอกัน ตอนนั้นเราอกหัก ประมาณ2เดือน แต่เราก็มีคนคุยมาตลอดแต่เราก็ไม่ได้รู้สึกอยากคบกับใครเลย เราไม่ยอมเปิดใจให้ใครเลยเพราะเรายังคิดว่าจะรอแฟนเก่า จนเราได้มาเจอคนๆหนึ่งซึ่งเราเคยรู้จักกันมาแต่ไม่สนิทมากนักและไม่เคยเจอกันเลย เมื่อก่อนตอนเราม.ต้นเรารู้จักคนนี้ผ่า facebook เราเคยคุยกันแบบเพื่อนแต่ก็ไม่ได้คุยกันมากคือเหมือนคนรู้จักกันเฉยๆอ่ะและเราก็ไม่ได้คุยกันจนเราลืมไปว่าเรารู้จักคนๆนี้ จนวันหนึ่งเรามาเจอเขาใน facebook  อีกครั้งเราก็ไประบายกับเขาเรื่องที่เราอกหัก แต่เราไม่ได้คิดอะไรเราคิดว่าเขาเป็นเพื่อนคนหนึ่งที่เคยรู้จัก เราคุยกันไปคุยกันมาเรารู้สึกมีความสุข. รู้สึกดีมาก เพราะเขาไม่เหมือนคนอื่น เขาปลอบเราด้วยกวนตีนไปด้วยทำให้เรายิ้มได้และทำให้ความทุกข์ใจที่มีหายไป เขาเป็นคนที่คำพูดกวนนิดๆและเราเป็นคนชอบคนกวนตีนอยู่แล้วเวลาคุยกันเรากวนตีนกันไปกวนตีนกันมาจนเราคุยกันมากกว่าเพื่อน และมารู้อีกทีเขาขอเราเป็นแฟน เราก็ตกลง เราแอบงงกับความรู้สึกของตัวเองว่าทำไมถึงยอมคบกับคนที่ไม่เคยเจอ ทั้งๆที่มีคนเข้ามาคุยกับเรามากมายที่เขาสามารถดูแลเราได้อยู่กับเราได้ตลอดเวลาแต่เรากลับไม่คบไปคบคนที่เราไม่เคยเจอกันเลย และความรู้สึกของเราก็มากขึ้นเรื่อยๆทุกวันเพราะเขาทำให้เรามีความสุข ทำให้เรารู้สึกดีและรู้สึกว่าเราเป็นสำคัญสำหรับเขาจริงๆ เขาไม่ได้มาอยู่ใกล้เราเหมือนคนอื่น เราคุยกันผ่านไลน์เฟสทาม แต่รู้สึกว่ามันใช่ เขาคือคนที่เราอยากคบด้วยมากกว่าคนที่เราได้พบได้เจอแต่เรากลับไม่รู้สึกอะไร ตอนที่คุยกันเขาบอกรักบอกคิดถึงและเรารู้สึกว่าเรารักเรามาก เขาให้ความสำคัญกับเรา จนทำให้เรารู้สึกว่าคนๆนี้รักเราจริงๆ เรารู้สึกโชคดีที่ได้มาเจอคนที่ดีและแตกต่างจากแฟนเก่าเราทุกอย่าง เขาง้อเราเขายอมเรา เขาบอกเราเสมอว่าเราเป็นผู้หญิงที่เขาไม่อยากจะทำร้าย เขาทำให้เราอยากหยุดที่เขา ทั้งๆที่เราคุยกันผ่านไลน์ คอลกันเฟสทามกัน ขึ้นตัสกันในเฟสเหมือนคู่รักทั่วๆไป เพียงแค่เราไม่เคยเจอกันเท่านั้นนอกจากเจอกันในจอ แต่เรากลับรู้สึกมั่นใจในตัวเขามากและรู้สึกดีกับเขามากขึ้นเรื่อยๆ และกลับเป็นเราที่ยิ่งรู้สึกมากก็ยิ่งระแวงเขามากขึ้นเพราะเมื่อก่อนเขาเป็นคนเจ้าชู้และเราก็เพิ่งโดนแฟนเก่าทำร้ายมาเราเลยกลัว แต่เราก็คบกันมาได้เดือนหนึ่งแล้วและตลอดเวลาที่คบกันเราก็งอลกันง้อกันมาโดยตลอดเหมือนความสัมพันธ์ของเรากับเขาจะไม่ยืดยาว เพราะเราทะเลาะกันทุกวัน สามวันดีสี่วันร้ายอะไรประมานนี้  เราวีดีโอคอลกันทุกวันคุยกันทุกคืนเรายิ้มเสมอเมื่อคุยกับเขา เรารู้สึกคิดถึงเขาจนร้องไห้ เขามาทำให้ความทุกข์ของเราที่เราเจอมาหายไป ทั้งๆที่เราแค่คุยกันแต่มันกลับทำให้เรามีความสุขมากๆ จนกลัวว่าวันหนึ่งเขากับเราจะเลิกกันแค่คิดใจมันก็หวิวๆ เรารู้สึกว่าเรารักเขา แต่เราไม่รู้ว่าที่เป็นมันเรียกว่ารักได้ไหมเรารู้สึกอยากเจออยากกอดอยากทำอะไรเหมือนที่คนเป็นแฟนเขาทำกันกับเขา เขาทำตัวดีแต่เราก็ระแวงจนเราทะเลาะกันบ่อย แต่ยิ่งนานเรากลับยิ่งรู้สึกไม่อยากเสียเขาไป จะเป็นไปได้ไหมที่เราจะรักคนที่ไม่เคยเจอ แต่เราก็อยากคบคนนี้นะเรายอมหยุดคุยกับทุกคนเพื่อเขา เขาก็ให้ความสำคัญเรามาก จนเรากลัวว่าวันหนึ่งเราจะทำความรักของเราสองคนพังเองกับมือเราเพราะความระแวง แต่ที่เราระแวงเขามากเพราะเรากับเขาอยู่ไกลกัน และตลอดเวลาที่คบกันมาเขามีน้องๆหนูมากวนตลอดแม้ว่าเขาจะทำให้เรารู้ว่าเขาบริสุทธิ์ใจ  แต่เราก็กลัวและระแวงจนทะเลาะกันบ่อยๆแต่เขาก็ง้อเราาโดยตลอด เรากลัวว่าเขาจะให้ความสำคัญกับคนอื่นมากกว่าเรา เพราะปกติเราจะเป็นคนที่ไม่ชอบให้แฟนเห็นใครสำคัญกว่าเรา เรารู้สึกกับเขาเหมือนเราเคยเจอเคยมีความผูกพันกัน. ความรักของเราสองคนมันจะเป็นไปได้ไหมที่วันหนึ่งเราจะมาอยู่ด้วยกัน