ละครหลายๆเรื่อง เรามักพูดถึงตัวละครที่เป็นตัวนำ พระเอก นางเอก ตัวร้าย นางร้าย เพราะเป็นตัวดำเนินเรื่องหลัก และเป็นตัวชูโรงของละคร ในขณะที่ตัวละครอื่น ๆ อาจถูกมองข้ามไป เพราะเป็นเพียงตัวประกอบ ไม่ได้โดดเด่นมากนัก เข้ามาปรากฏตัวในละครเพื่อทำให้เรื่องดำเนินไป (แต่ก็มีตัวประกอบจากละครบางเรื่องที่ปรากฏเด่นขึ้นมาและเป็นที่พูดถึง)
สำหรับละครสะใภ้จ้าว เป็นละครเรื่องหนึ่ง ที่ตัวละครแทบทุกตัวละคร ทั้งตัวพระเอก นางเอก ตัวร้าย นางร้าย และตัวประกอบต่าง ๆ ล้วนมีคาแร็คเตอร์ชัดเจน ด้วยการที่ละครเรื่องนี้เป็นแนวโรแมนติก คอมเมดี้ ความสนุกของละครไม่ได้เกิดจากมุกตลกหรือดาราตลก แต่เพราะคาแร็คเตอร์ของตัวละครที่มันฮาหรือมีสีสันโดยตัวของมันอยู่แล้ว ประกอบกับบทที่เขียนมาเพื่อคาแร็คเตอร์นั้นๆ ตัวประกอบจึงไม่ได้แค่ผ่านมาผ่านไป แต่สามารถสร้างสีสันให้กับละครได้อย่างมีชีวิตชีวาตลอดทั้งเรื่อง
ขอยกตัวอย่างนะคะ (ขอยืมรูปจาก IG sapaijao2015_update มาประกอบนะคะ)
1. เสด็จพระองค์หญิง: บทนี้อาจจะไม่ได้มาสายฮา มาสายสตรอง เด็จป้าเห็นทุกอย่าง รู้ทุกเรื่อง อ่านใจคนได้ เพราะเด็จป้ามีเรด้านั่นเอง 555555 เมื่อไรก็ตามที่ ชายรองกำลังเจรจาพาทีกับสาลิน หรือเป็นคู่ของชายเล็กกับศรีจิตรา เด็จป้าก็จะบังเอิญเดินผ่านมา ยืนมองอยู่ห่างๆ พยักหน้าน้อยๆ ยิ้มอ่อนๆ เหมือนเข้าใจเรื่องราว
2. ป้าสอางค์: คุณป้าเป็นสาวใหญ่แต่ยังเฟี้ยวฟ้าวเปรี้ยวปู๊ดป๊าดอยู่ คุณป้าก็จะคร่ำครวญเสมอเมื่อพูดถึงเสด็จพระองค์ชาย อดีตคนรักเก่า "...ไม่น่าพระชนม์สั้นเลย" ตามด้วยการสะอื้น หยิบผ้าซับน้ำตา คนอื่นๆได้แต่ถอนหายใจหรือเบือนหน้า เอาอีกละคุณสอางค์
3. ป้าสร้อย: สีสันที่คุณป้าสร้างให้กับละคร คือ การพูดจาจิกกัดกระแนะกระแหน เปรียบเปรย ยกสาธกโวหารต่าง ๆ ขึ้นมา บางคำก็เพิ่งเคยได้ยินเป็นครั้งแรก เช่น เปิ่นเทิ่นมันเทศเทเวศร์สำปะหลัง จากบทสนทนาก็พอจะเดาได้ว่าหมายถึงอะไร แต่ก็ถึงกับต้องไปเสิร์ชหาในกูเกิ้ล เหยย มันมีการใช้ประโยคนี้จริงๆหรือฟะ 5555555555
พยายามจะหารูปประกอบของคุณป้าทั้งสอง เอาฉากนี้แล้วกันค่ะ ตลกดี ตอนที่คุณป้าทั้งสองสอนศรีจิตราอ่อย เอ้ย ใช้มารยาหญิง
4. ยายพิณ: ยายแกก็อยู่ในฉากด้วยตลอด แต่จะเป็นคนพูดตบประเด็นในตอนท้าย ประมาณว่า คุณชายรองต้องชอบสาลินแน่ๆ คนอื่นๆก็จะมองแกดุๆ มันใช่เรื่องมั้ยยายพิณ คุณชายรองเป็นว่าที่คู่หมั้นศรีจิตรานะยะ (แม้ว่าสิ่งที่แกพูด มันจะคือความจริงก็ตาม 555555)
5. พุดซ้อน ชบาทิพย์: แม่ลูกคู่ฮาที่ชอบเอาเรื่องราวของสาลินไปใส่สีตีไข่นินทาไปทั่ว ในละครจะพบเจ๊กับลูกได้สามที่คือ พุ่มไม้ริมรั้วบ้านสาลิน ศาลาวัด และปั๊มน้ำมันของเจ๊ แล้วเจ๊พุดซ้อนก็เพิ่งเป็นคหปัตตานี เศรษฐีใหม่ เลยพยายามจะทำตัวให้สมกับเป็นคนรวย แต่ก็จะชอบหลุดกำพืดออกมาตลอดๆๆ
6. หม่อมอำพัน: หม่อมเป็นเจ้าของ "สโมสรหม่อมอำพัน" หม่อมชอบเล่นไพ่เป็นชีวิตจิตใจค่ะ เรื่องราวในละครตอนที่มีหม่อมอำพัน เกือบหนึ่งในสามเกี่ยวข้องกับวงไพ่ มีบทแซ่บๆที่ต้องเชือดเฉือนปะทะกับคุณสอางค์บ้าง และจิกกัดจรวยอยู่บ่อยๆ คำพูดติดปากหม่อม "นังจรวจสวยกราก"
7. จรวย: นางเกิดมาเพื่อเสี้ยม ใส่ไฟ สอดรู้สอดเห็น เจ้ากรมโฆษาการประจำวังวุฒิเวสม์ต้องยกให้หล่อนจริงๆ
8. แก๊งบรรณารักษ์: ลลิตาก็มาแนวคลั่งไคล้ไฮโซไซตี้ ส่วนบราลีก็มาแนวรักในความเสมอภาค แว่นก็มาเทียวไล้เทียวขื่อจีบสาลิน และจิตริณีก็มาแนวคอยช่วยปกป้องสะสางความวุ่นวายให้กับคู่ชายรองกับสาลิน และเมื่อทั้งสี่คนมารวมตัวกัน ความเข้าขาและความฮาก็เกิดขึ้น
9. แก๊งวิรงรองซุบซิบ: เหมือนว่าเป็นทีมหญิงก้อย สนับสนุนหญิงก้อย แต่ก็หมั้นไส้หญิงก้อยอยู่ไม่น้อย
รวมไปถึงนักแสดงสมทบตัวเล็กตัวน้อย อย่างเช่น
- ป้าน้อม ข้าหลวงตำหนักเล็ก วังวุฒิเวสม์ ซึ่งเป็นคนบ้าจี้ จนทำวงไพ่ของหม่อมอำพันแตกกระเจิง
- เถ้าแก่เนี้ยร้านเสี่ยปอ ร้านประจำที่สาลินชอบไปกิน ทั้งไปกับเพื่อนๆแก๊งบรรณารักษ์ ไปกับชายเล็ก (ในคาบนายพล) คือเจ๊มักจะได้ยินประโยคสนทนาของลูกค้า ที่ทึกทักไปเองว่า ลูกค้ากำลังคุยกันเรื่องทะลึ่งตึงตัง เจ๊เลยชอบสบถว่า "ไอ้พวกเซ็กส์จัด"
- มวยมณี สาวประเภทสองที่คุณชายเล็กมักจะเจอที่ย่านสุรวงศ์
- คนใช้วังรัชนีกุล โดยปกติจะรองรับอารมณ์และคอยเก็บกวาดการทำลายสิ่งของของหญิงก้อย สงบเสงี่ยมเป็นคนใช้โดยทั่วไป แต่เมื่อไรก็ตามที่ชายเล็กมาที่วังรัชนีกุล จะเห็นพวกนางหัวเราะร่า คิกคัก เดินนำทางชายเล็กมาพบเจ้าของบ้าน
ละครเรื่องนี้อาจจะไม่ใช่ละครคอมเมดี้ที่ดีที่สุด หรือไม่ใช่ละครที่น่าจดจำเรื่องหนึ่ง แต่โดยความเห็นส่วนตัวของ จขกท. เห็นว่า อย่างน้อยละครเรื่องนี้ก็เป็นละครอีกเรื่องหนึ่งที่ทำให้รู้สึกว่า อยากดูนักแสดงสมทบมากพอๆกับนักแสดงนำ
จะว่าไปแล้วก็คล้ายกับ "ลาบหมู" นะคะ แม้ว่าเราได้เนื้อหมูชั้นดี เป็นหมูออร์แกนิค รสชาติดีเลิศ มีเนื้อหมูเป็นตัวเด่นของเมนู แต่ถ้าหากขาดซึ่ง ข้าวคั่ว หอมแดง ใบสาระแหน่ เครื่องปรุงต่าง ๆ ลาบหมูก็คงไม่แซ่บสมใจค่ะ ต้องชื่นชมคนเขียนบทโทรทัศน์ คุณวิสุทธิชัย บุณยะกาญจน (ซึ่งเป็นคนบทสะใภ้จ้าวทั้งสองเวอร์ชัน) การกำกับของพี่เติม ชนินทร ประเสริฐประศาสน์ รวมไปถึงนักแสดงที่ถ่ายทอดคาแร็คเตอร์นั้น ๆ ออกมาได้เป็นอย่างดี ชอบละครเรื่องนี้มากค่ะ
"สะใภ้จ้าว" ละครที่นักแสดงสมทบไม่ใช่ตัวประกอบ แต่คือตัวสร้างสีสัน
สำหรับละครสะใภ้จ้าว เป็นละครเรื่องหนึ่ง ที่ตัวละครแทบทุกตัวละคร ทั้งตัวพระเอก นางเอก ตัวร้าย นางร้าย และตัวประกอบต่าง ๆ ล้วนมีคาแร็คเตอร์ชัดเจน ด้วยการที่ละครเรื่องนี้เป็นแนวโรแมนติก คอมเมดี้ ความสนุกของละครไม่ได้เกิดจากมุกตลกหรือดาราตลก แต่เพราะคาแร็คเตอร์ของตัวละครที่มันฮาหรือมีสีสันโดยตัวของมันอยู่แล้ว ประกอบกับบทที่เขียนมาเพื่อคาแร็คเตอร์นั้นๆ ตัวประกอบจึงไม่ได้แค่ผ่านมาผ่านไป แต่สามารถสร้างสีสันให้กับละครได้อย่างมีชีวิตชีวาตลอดทั้งเรื่อง
ขอยกตัวอย่างนะคะ (ขอยืมรูปจาก IG sapaijao2015_update มาประกอบนะคะ)
1. เสด็จพระองค์หญิง: บทนี้อาจจะไม่ได้มาสายฮา มาสายสตรอง เด็จป้าเห็นทุกอย่าง รู้ทุกเรื่อง อ่านใจคนได้ เพราะเด็จป้ามีเรด้านั่นเอง 555555 เมื่อไรก็ตามที่ ชายรองกำลังเจรจาพาทีกับสาลิน หรือเป็นคู่ของชายเล็กกับศรีจิตรา เด็จป้าก็จะบังเอิญเดินผ่านมา ยืนมองอยู่ห่างๆ พยักหน้าน้อยๆ ยิ้มอ่อนๆ เหมือนเข้าใจเรื่องราว
2. ป้าสอางค์: คุณป้าเป็นสาวใหญ่แต่ยังเฟี้ยวฟ้าวเปรี้ยวปู๊ดป๊าดอยู่ คุณป้าก็จะคร่ำครวญเสมอเมื่อพูดถึงเสด็จพระองค์ชาย อดีตคนรักเก่า "...ไม่น่าพระชนม์สั้นเลย" ตามด้วยการสะอื้น หยิบผ้าซับน้ำตา คนอื่นๆได้แต่ถอนหายใจหรือเบือนหน้า เอาอีกละคุณสอางค์
3. ป้าสร้อย: สีสันที่คุณป้าสร้างให้กับละคร คือ การพูดจาจิกกัดกระแนะกระแหน เปรียบเปรย ยกสาธกโวหารต่าง ๆ ขึ้นมา บางคำก็เพิ่งเคยได้ยินเป็นครั้งแรก เช่น เปิ่นเทิ่นมันเทศเทเวศร์สำปะหลัง จากบทสนทนาก็พอจะเดาได้ว่าหมายถึงอะไร แต่ก็ถึงกับต้องไปเสิร์ชหาในกูเกิ้ล เหยย มันมีการใช้ประโยคนี้จริงๆหรือฟะ 5555555555
พยายามจะหารูปประกอบของคุณป้าทั้งสอง เอาฉากนี้แล้วกันค่ะ ตลกดี ตอนที่คุณป้าทั้งสองสอนศรีจิตราอ่อย เอ้ย ใช้มารยาหญิง
4. ยายพิณ: ยายแกก็อยู่ในฉากด้วยตลอด แต่จะเป็นคนพูดตบประเด็นในตอนท้าย ประมาณว่า คุณชายรองต้องชอบสาลินแน่ๆ คนอื่นๆก็จะมองแกดุๆ มันใช่เรื่องมั้ยยายพิณ คุณชายรองเป็นว่าที่คู่หมั้นศรีจิตรานะยะ (แม้ว่าสิ่งที่แกพูด มันจะคือความจริงก็ตาม 555555)
5. พุดซ้อน ชบาทิพย์: แม่ลูกคู่ฮาที่ชอบเอาเรื่องราวของสาลินไปใส่สีตีไข่นินทาไปทั่ว ในละครจะพบเจ๊กับลูกได้สามที่คือ พุ่มไม้ริมรั้วบ้านสาลิน ศาลาวัด และปั๊มน้ำมันของเจ๊ แล้วเจ๊พุดซ้อนก็เพิ่งเป็นคหปัตตานี เศรษฐีใหม่ เลยพยายามจะทำตัวให้สมกับเป็นคนรวย แต่ก็จะชอบหลุดกำพืดออกมาตลอดๆๆ
6. หม่อมอำพัน: หม่อมเป็นเจ้าของ "สโมสรหม่อมอำพัน" หม่อมชอบเล่นไพ่เป็นชีวิตจิตใจค่ะ เรื่องราวในละครตอนที่มีหม่อมอำพัน เกือบหนึ่งในสามเกี่ยวข้องกับวงไพ่ มีบทแซ่บๆที่ต้องเชือดเฉือนปะทะกับคุณสอางค์บ้าง และจิกกัดจรวยอยู่บ่อยๆ คำพูดติดปากหม่อม "นังจรวจสวยกราก"
7. จรวย: นางเกิดมาเพื่อเสี้ยม ใส่ไฟ สอดรู้สอดเห็น เจ้ากรมโฆษาการประจำวังวุฒิเวสม์ต้องยกให้หล่อนจริงๆ
8. แก๊งบรรณารักษ์: ลลิตาก็มาแนวคลั่งไคล้ไฮโซไซตี้ ส่วนบราลีก็มาแนวรักในความเสมอภาค แว่นก็มาเทียวไล้เทียวขื่อจีบสาลิน และจิตริณีก็มาแนวคอยช่วยปกป้องสะสางความวุ่นวายให้กับคู่ชายรองกับสาลิน และเมื่อทั้งสี่คนมารวมตัวกัน ความเข้าขาและความฮาก็เกิดขึ้น
9. แก๊งวิรงรองซุบซิบ: เหมือนว่าเป็นทีมหญิงก้อย สนับสนุนหญิงก้อย แต่ก็หมั้นไส้หญิงก้อยอยู่ไม่น้อย
รวมไปถึงนักแสดงสมทบตัวเล็กตัวน้อย อย่างเช่น
- ป้าน้อม ข้าหลวงตำหนักเล็ก วังวุฒิเวสม์ ซึ่งเป็นคนบ้าจี้ จนทำวงไพ่ของหม่อมอำพันแตกกระเจิง
- เถ้าแก่เนี้ยร้านเสี่ยปอ ร้านประจำที่สาลินชอบไปกิน ทั้งไปกับเพื่อนๆแก๊งบรรณารักษ์ ไปกับชายเล็ก (ในคาบนายพล) คือเจ๊มักจะได้ยินประโยคสนทนาของลูกค้า ที่ทึกทักไปเองว่า ลูกค้ากำลังคุยกันเรื่องทะลึ่งตึงตัง เจ๊เลยชอบสบถว่า "ไอ้พวกเซ็กส์จัด"
- มวยมณี สาวประเภทสองที่คุณชายเล็กมักจะเจอที่ย่านสุรวงศ์
- คนใช้วังรัชนีกุล โดยปกติจะรองรับอารมณ์และคอยเก็บกวาดการทำลายสิ่งของของหญิงก้อย สงบเสงี่ยมเป็นคนใช้โดยทั่วไป แต่เมื่อไรก็ตามที่ชายเล็กมาที่วังรัชนีกุล จะเห็นพวกนางหัวเราะร่า คิกคัก เดินนำทางชายเล็กมาพบเจ้าของบ้าน
ละครเรื่องนี้อาจจะไม่ใช่ละครคอมเมดี้ที่ดีที่สุด หรือไม่ใช่ละครที่น่าจดจำเรื่องหนึ่ง แต่โดยความเห็นส่วนตัวของ จขกท. เห็นว่า อย่างน้อยละครเรื่องนี้ก็เป็นละครอีกเรื่องหนึ่งที่ทำให้รู้สึกว่า อยากดูนักแสดงสมทบมากพอๆกับนักแสดงนำ
จะว่าไปแล้วก็คล้ายกับ "ลาบหมู" นะคะ แม้ว่าเราได้เนื้อหมูชั้นดี เป็นหมูออร์แกนิค รสชาติดีเลิศ มีเนื้อหมูเป็นตัวเด่นของเมนู แต่ถ้าหากขาดซึ่ง ข้าวคั่ว หอมแดง ใบสาระแหน่ เครื่องปรุงต่าง ๆ ลาบหมูก็คงไม่แซ่บสมใจค่ะ ต้องชื่นชมคนเขียนบทโทรทัศน์ คุณวิสุทธิชัย บุณยะกาญจน (ซึ่งเป็นคนบทสะใภ้จ้าวทั้งสองเวอร์ชัน) การกำกับของพี่เติม ชนินทร ประเสริฐประศาสน์ รวมไปถึงนักแสดงที่ถ่ายทอดคาแร็คเตอร์นั้น ๆ ออกมาได้เป็นอย่างดี ชอบละครเรื่องนี้มากค่ะ