สวัสดีค่ะชาวพันทิพทุกท่าน
เราอายุ 18่ค่ะ เราเรียนอยู่ต่างประเทศ เทียบไทยก็ม6แล้ว ที่บ้านวางแผนไว้ให้เรียนต่อมหาลัยที่นี่เลย ใจจริงเราก็อยากกลับไทยแต่ก็ไม่รู้จะเรียนอะไรเลยยังไม่อยากค้านอะไรมากนักค่ะ ทุกวันนี้เราใช้ชีวิตอย่างไร้จุดหมายมาก นอนเล่นwifi ติดเกมส์ ติดเฟส (แต่ดีที่เราไม่ใช่ขาช๊อปนะคะ รอดตัวไป555)
ขอย้อนเวลากลับไปสัก4-5ปีที่แล้วหน่อยนะคะเราย้ายมาเรียนตั้งแต่อายุ 13 ได้ ก่อนจะมาเรียนตปท.เนี่ย เราเรียนเกรดดีตลอด ได้สี่เสมอ เป็นหัวหน้าห้อง ที่รักของครูกับเพื่อนๆ เป็นตัวแทนกิจกรรมต่างๆ ซึ่งพ่อแม่ภูมิใจเรามาก

ตั้งแต่พอเราย้ายมาเรียนที่นี่ ช่วงแรกเราก็ยังพยายามเรียนเก่งเหมือนที่เคยทำเสมอ ด้วยความที่ว่ามันง่ายกว่าหลักสูตรไทยเราก็สบายใจได้คะแนนปลื้มปลิ่ม พอโตมาอีกนิดย่างเข้าวัยรุ่นเต็มตัว เราก็เริ่มปล่อยตัว กลับหอก็นอนเล่นwifi ไม่ทบทวนหนังสือ พอจะสอบก็อ่านหนังสือก่อนสอบหนึ่งวัน เป็นแบบนี้เรื่อยมาจนคะแนนเริ่มลดลงๆๆ แต่ก็สอบผ่านบ้างค่ะ เนื่องจากเหมือนเราใช้ชีวิตไปวันๆ ไม่มีไรทำ อยากจะบอกว่าตอนนี้ชีวิตเราเอื่อยมาก คณะอะไรเรายังไม่รู้จะต่ออะไรเลยค่ะ เรามองหาคณะต่างๆแล้วแต่ก็ยังไม่ค้นพบตัวเอง ที่บ้านก็ไม่รู้จะช่วยยังไง เราก็ไม่กล้าบอกว่าเราเอื่อยมากเทียบกับเมื่อก่อน

เราฝันว่าอยากมีบ้านเป็นขอตัวเอง ที่คือสิ่งเดียวที่ใจเราอยากมี แต่ทุกวันนี้เราไม่มีจุดมุ่งหมายเลยว่าอยากทำงานอะไร อยากเรียนอะไร เราจะทำยังไงดี เราอยากมีจุดมุ่งหมายมาก ถ้าเราได้มีเราว่าตัวเราน่าจะขยันขึ้นกว่าเดิม แม่เราบอกเราเสมอว่าเราเป็นคนเก่ง คนฉลาด แต่ต้องเพิ่มความขยันได้แล้ว อันนี้เราก็ไม่รุ้ว่าแม่ปลอบใจเล่นๆหรืออะไรนะคะ เราไม่อยากใช้ชีวิตแบบนี้อีกแล้ว เราสงสารพ่อแม่กับตัวเองมาก ทำยังไงดีคะ ช่วยเราทีค่ะ