สวัสดีครับเพื่อนๆชาว พันทิพ พอดียืมล็อคอินคนรู้จักมาครับ ไม่เคยสมัครพันทิพเลย
วันนี้ผมมีเรื่องของผมอยากมาแชร์ ประสบการณ์ความรักที่ไม่สมหวังมากๆของผม
เผื่อจะเป็นตัวช่วยเตือนใจสำหรับคนที่ตกอยู่ในสถานะคล้ายๆผม จะได้เตือนสติว่า คนจะไปถึงเราจะทำดีกับเขาแค่ไหนยังไงเขาก็ไม่กลับมา
เรื่องมีอยู่ว่า ..
ผมกับแฟนผมคนนี้เราคบกันมาเกือบจะ 3 ปีแล้ว ผมอายุ 26 ส่วนแฟนผม อายุ 29 เราเจอกันที่สถานี BTS ครับ ผมกลั้นใจเข้าไปทำความรู้จัก ขอไลน์แล้วก็สำเร็จเราคุยกันมาเรื่อยๆ จนผมตัดสินใจขอเธอคบเป็นแฟนเธอตกลง ช่วงแรกๆทุกอย่างดีมากครับ แต่เธอออกจากทำงานประจำ เธอมีเงินเก็บอยู่ส่วนนึง เธอเช่าคอนโดอยู่และตัดสินใจ ทำธุรกิจส่วนตัว ซึ่งผมก็คอยให้กำลังใจเธอและตัดสินใจร่วมลงทุนด้วยกันเป็นหุ้นส่วนชีวิตกัน เราออกเงินกันคนละครึ่ง และผมตัดสินใจออกจากคอนโดของครอบครัวผม เอาเสื้อผ้าบางส่วนมาอยู่กับเธอแล้วกลับไปหาที่บ้านบ้างอาทิตย์ละครั้ง ตอนนี้เท่ากับว่าเราอยู่ด้วยกันแชร์กันทุกอย่าง ค่าเช่าคอนโด ค่าน้ำค่าไฟ ช่วยกันจ่าย และช่วยกันเฝ้าร้านธุรกิจส่วนตัวที่เราลงทุนด้วยกัน แต่ผมก็ยังส่งเงินให้ครอบครัวเหมือนเดิมนะครับ แค่ออกมาอยู่กับแฟน ช่วงนั้นมันดีมาก รู้สึกเราได้ใช้ชีวิตกับคนที่เรารักและสู้ไปด้วยกัน จนกระทั่งระยะต่อมา ธุรกิจของเราเริ่มทรงตัวไม่ได้ ยอดขายตก ผมทำงานคนเดียว จนคำนวนไปมามันเริ่มจะไม่โอเค ผมจึงตัดสินใจพาเธอไปอยู่กับผมที่คอนโดครอบครัวผม บ้านผมต้อนรับเธออย่างดีเพราะก่อนหน้านี้ก็พาไปรเจอคนในครอบครัวมา 4-5ครั้งแล้ว เธอเข้ากับน้องสาวผมได้ดีเลย ทุกอย่างกลับมาโอเคอีกครั้ง เพราะไม่มีค่าใช้จ่ายแล้ว ค่าน้ำและค่าไฟพ่อกับแม่เป็นคนจ่ายเอง ผมก็แค่เงินที่ต้องให้พ่อแม่ประจำทุกเดือนจริงๆแม่บอกว่าไม่ต้องให้แล้วก็ได้ไหนๆก็มีคนต้องดูแลแล้ว 1 คน แต่ผมยังคิดว่ายังไงพ่อกับแม่เราต้องดูแลท่านก่อน ระยะแรกที่เข้ามาอยู่ในบ้าน ผมคิดว่าแฟนผมจะหางานประจำทำเพื่อนสร้างครอบครัวด้วยกัน แต่ ! แฟนผมเธอไม่ยอมหางานทำ ไม่ทำงานประจำเลย วันๆเล่นอินเตอร์เน็ต ดูหนัง หมดไปแค่วันๆ อย่างมากวันนึงเธอก็กวาดบ้านถูบ้าน จนพักหลังๆเธอมาบ่นกับผมว่าเธอเหนื่อยขี้เกียจ หลายคนคง งง ว่าเธอเอาเงินที่ไหนใช้ ตอบได้เลยครับ จากผมส่วนนึง และ เพิ่งจะรู้ไม่นานว่าจาก แม่ผมด้วยอีกส่วนนึง เราอยู่กันมาได้สักพักอย่างปกติ เรื่องทำงานไม่ทำงานผมไม่ซีเรียสมาก พอจะเข้าปีที่ 3 เหตุการณ์ที่คู่รักทุกๆคู่ไม่อยากให้เกิดมันก็ เกิดขึ้นกับผม เมื่อเธออาบน้ำและไลน์เธอดังขึ้นแบบ ถี่ๆ เหมือนมีคนส่งสติ้กเกอร์ รัวๆ หรือ ทักมารัวๆ ผมกลัวว่าญาติเธอจะติดต่อมาเรื่องครอบครัวหรือเปล่าหรือเรื่องเร่งด่วนอะไร พอผมหยิบโทรศัพขึ้นมาอ่านไลน์เท่านั้นแหละครับ ใจผมสั่นมาก หน้าชา ทำอะไรไม่ถูก ไม่คิดว่าจะเกิดขึ้นกับผม ผมเห็นเธอแชทกับคนคนนึง ดูจากรูปอายุไม่น่าเกิน 22
ข้อความจากไลน์ที่ผมไล่อ่าน
ไอหนุ่มคนนั้น : ไปอาบน้ำได้แล้วไปๆตัวเอง
แฟนผม : เดี๋ยวก่อนสิยังดูหนังอยู่ ถ้าอยากให้อาบไวๆก็มาอุ้มไปอาบสิ ><"
ไอหนุ่มคนนั้น : แหมทำเป็นพูดดี ถ้าอยู่กับเค้าอุ้มไปอาบแน่ๆ จุ้บๆ
แฟนผม : เดี๋ยวทักไปนะ ..ชื่อผม.. กลับมาแล้ว เดี๋ยวไปอาบน้ำละ
ไอหนุ่มคนนั้น : ครับที่รัก
ผ่านไปหลายนาที...
ไอหนุ่มคนนั้น : อาบน้ำเสร็จยังที่รัก
ไอหนุ่มคนนั้น : ส่งสติ้กเกอร์หัวใจ
ไอหนุ่มคนนั้น : ส่งสติ้กเกอร์หัวใจ
ไอหนุ่มคนนั้น : ส่งสติ้กเกอร์หัวใจ
ไอหนุ่มคนนั้น : ส่งสติ้กเกอร์กอด
ไอหนุ่มคนนั้น : ส่งสติ้กเกอร์จูบ
ทำตัวไม่ถูกครับ รีบเก็บโทรศัพเข้าที่เดิม กลัวว่าเธอจะจับได้ว่าแอบดูโทรศัพท์แล้วเห็นแชท เพราะอ่านข้อความที่ไอหนุ่มคนนั้นส่งมาใหม่แล้ว
แต่เหมือนเธอไม่รู้ก็ยังทำตัวปกติ ผมก็นอนไม่หลับเลยครับคืนนั้น นอนคิดทั้งคืน เธอก็นั่งที่โซฟาปลายเตียงดูทีวี เล่นมือถือทั้งคืน ผมเช้ามาผมไม่ได้นอนเลย รู้สึกไม่สบายเลยลางาน เธอแปลกใจก็มาถามทำไมไม่ไปทำงาน ผมบอกไม่สบายขอลาแล้ว ก็นอนพักผ่อน ในใจผมคิดแต่เรื่องนี้ตลอดเวลา
แต่แฟนผม เธอไม่รู้สึกรู้สาอะไร เล่นคอม ดูหนัง แชทโทรศัพท์ ถ้าเป็นเมื่อก่อน รีบไปซื้อยาบังคับผมกิน นอนกอดผมไม่กลัวติดไข้ ผมนึกไปน้ำตาก็ไหลไป
จนผมทนไม่ไหว เสียงไลน์ของเธอดัง 5 วินาทีต่อครั้ง ทำให้ผมรู้ว่าคุยกันอยู่ เลยพูดออกไปว่า ไปอยู่ด้วยกันมั้ยกับไอคนที่แชทอะ เค้าทนอยู่สภาพนี้ไม่ไหวหรอกนะ แล้วทุกอย่างก็เงียบเธอเดินไปปิดคอม ปิดทีวี แล้วนั่งลงปลายเตียงสักพักเธอก็พูดว่า
เธอ : ไปอยู่กับใครอะไร เป็นอะไรเนี่ย
ผม : เค้ารู้หมดแล้วที่ตัวเองแชทกับใครอะ ส่งสติ้กเกอร์ พูดจาหวานกันขนาดนั้น
เธอ : ไอนั่นแค่รุ่นน้องอายุ 20 เองคุยขำๆ น้องมันคุยด้วยรู้จักกัน
ผมลุกขึ้นมา : เค้าไม่ขำด้วยนะคุยแบบนี้มันเกินไปแล้ว แล้วผมก็เข้าไปกอดเธอจากด้านหลังแล้วร้องไห้ออกมาอย่างมาก เพราะกอดนี้อาจจะเป็นกอดสุดท้ายของผมและเธอ
สักพักนึง เธอก็พูดว่า
เธอ : เดี๋ยวเค้าจะไปอยู่กับ ...ชื่อรุ่นน้องเธอผู้หญิง... นะ ไปทำงานประมาณ เดือนสองเดือน เผื่อทุกอย่างจะดีขึ้นกว่านี้
ในใจผมรู้แล้วหละครับว่าเธอโกหก แต่ผมไม่อยากพูดอะไรก็เอาที่เธอสบายใจ
จน อาทิตย์ต่อมาเธอก็เก็บส่วนผ้าส่วนนึง ไม่มากไปขึ้นแท็กซี่ผมบอกว่าจะลางานขับรถไปส่งก็ไม่เอา และในที่สุดการสวมวิญญานนักสืบอินเตอร์เน็ตก็เกิดขึ้น ...
เดี๋ยวมาต่อนะครับ เรื่องมันอีกยาวมาก ผู้เกี่ยวข้องไม่หมดอยู่แค่นี้มันเหมือนกับว่าเป็นรัก 4 เส้า เลยก็ว่าได้
ประสบการณ์ รัก คนคนนึงหมดหัวใจ แต่ไม่นึกถึงหัวใจตัวเอง . . .
วันนี้ผมมีเรื่องของผมอยากมาแชร์ ประสบการณ์ความรักที่ไม่สมหวังมากๆของผม
เผื่อจะเป็นตัวช่วยเตือนใจสำหรับคนที่ตกอยู่ในสถานะคล้ายๆผม จะได้เตือนสติว่า คนจะไปถึงเราจะทำดีกับเขาแค่ไหนยังไงเขาก็ไม่กลับมา
เรื่องมีอยู่ว่า ..
ผมกับแฟนผมคนนี้เราคบกันมาเกือบจะ 3 ปีแล้ว ผมอายุ 26 ส่วนแฟนผม อายุ 29 เราเจอกันที่สถานี BTS ครับ ผมกลั้นใจเข้าไปทำความรู้จัก ขอไลน์แล้วก็สำเร็จเราคุยกันมาเรื่อยๆ จนผมตัดสินใจขอเธอคบเป็นแฟนเธอตกลง ช่วงแรกๆทุกอย่างดีมากครับ แต่เธอออกจากทำงานประจำ เธอมีเงินเก็บอยู่ส่วนนึง เธอเช่าคอนโดอยู่และตัดสินใจ ทำธุรกิจส่วนตัว ซึ่งผมก็คอยให้กำลังใจเธอและตัดสินใจร่วมลงทุนด้วยกันเป็นหุ้นส่วนชีวิตกัน เราออกเงินกันคนละครึ่ง และผมตัดสินใจออกจากคอนโดของครอบครัวผม เอาเสื้อผ้าบางส่วนมาอยู่กับเธอแล้วกลับไปหาที่บ้านบ้างอาทิตย์ละครั้ง ตอนนี้เท่ากับว่าเราอยู่ด้วยกันแชร์กันทุกอย่าง ค่าเช่าคอนโด ค่าน้ำค่าไฟ ช่วยกันจ่าย และช่วยกันเฝ้าร้านธุรกิจส่วนตัวที่เราลงทุนด้วยกัน แต่ผมก็ยังส่งเงินให้ครอบครัวเหมือนเดิมนะครับ แค่ออกมาอยู่กับแฟน ช่วงนั้นมันดีมาก รู้สึกเราได้ใช้ชีวิตกับคนที่เรารักและสู้ไปด้วยกัน จนกระทั่งระยะต่อมา ธุรกิจของเราเริ่มทรงตัวไม่ได้ ยอดขายตก ผมทำงานคนเดียว จนคำนวนไปมามันเริ่มจะไม่โอเค ผมจึงตัดสินใจพาเธอไปอยู่กับผมที่คอนโดครอบครัวผม บ้านผมต้อนรับเธออย่างดีเพราะก่อนหน้านี้ก็พาไปรเจอคนในครอบครัวมา 4-5ครั้งแล้ว เธอเข้ากับน้องสาวผมได้ดีเลย ทุกอย่างกลับมาโอเคอีกครั้ง เพราะไม่มีค่าใช้จ่ายแล้ว ค่าน้ำและค่าไฟพ่อกับแม่เป็นคนจ่ายเอง ผมก็แค่เงินที่ต้องให้พ่อแม่ประจำทุกเดือนจริงๆแม่บอกว่าไม่ต้องให้แล้วก็ได้ไหนๆก็มีคนต้องดูแลแล้ว 1 คน แต่ผมยังคิดว่ายังไงพ่อกับแม่เราต้องดูแลท่านก่อน ระยะแรกที่เข้ามาอยู่ในบ้าน ผมคิดว่าแฟนผมจะหางานประจำทำเพื่อนสร้างครอบครัวด้วยกัน แต่ ! แฟนผมเธอไม่ยอมหางานทำ ไม่ทำงานประจำเลย วันๆเล่นอินเตอร์เน็ต ดูหนัง หมดไปแค่วันๆ อย่างมากวันนึงเธอก็กวาดบ้านถูบ้าน จนพักหลังๆเธอมาบ่นกับผมว่าเธอเหนื่อยขี้เกียจ หลายคนคง งง ว่าเธอเอาเงินที่ไหนใช้ ตอบได้เลยครับ จากผมส่วนนึง และ เพิ่งจะรู้ไม่นานว่าจาก แม่ผมด้วยอีกส่วนนึง เราอยู่กันมาได้สักพักอย่างปกติ เรื่องทำงานไม่ทำงานผมไม่ซีเรียสมาก พอจะเข้าปีที่ 3 เหตุการณ์ที่คู่รักทุกๆคู่ไม่อยากให้เกิดมันก็ เกิดขึ้นกับผม เมื่อเธออาบน้ำและไลน์เธอดังขึ้นแบบ ถี่ๆ เหมือนมีคนส่งสติ้กเกอร์ รัวๆ หรือ ทักมารัวๆ ผมกลัวว่าญาติเธอจะติดต่อมาเรื่องครอบครัวหรือเปล่าหรือเรื่องเร่งด่วนอะไร พอผมหยิบโทรศัพขึ้นมาอ่านไลน์เท่านั้นแหละครับ ใจผมสั่นมาก หน้าชา ทำอะไรไม่ถูก ไม่คิดว่าจะเกิดขึ้นกับผม ผมเห็นเธอแชทกับคนคนนึง ดูจากรูปอายุไม่น่าเกิน 22
ข้อความจากไลน์ที่ผมไล่อ่าน
ไอหนุ่มคนนั้น : ไปอาบน้ำได้แล้วไปๆตัวเอง
แฟนผม : เดี๋ยวก่อนสิยังดูหนังอยู่ ถ้าอยากให้อาบไวๆก็มาอุ้มไปอาบสิ ><"
ไอหนุ่มคนนั้น : แหมทำเป็นพูดดี ถ้าอยู่กับเค้าอุ้มไปอาบแน่ๆ จุ้บๆ
แฟนผม : เดี๋ยวทักไปนะ ..ชื่อผม.. กลับมาแล้ว เดี๋ยวไปอาบน้ำละ
ไอหนุ่มคนนั้น : ครับที่รัก
ผ่านไปหลายนาที...
ไอหนุ่มคนนั้น : อาบน้ำเสร็จยังที่รัก
ไอหนุ่มคนนั้น : ส่งสติ้กเกอร์หัวใจ
ไอหนุ่มคนนั้น : ส่งสติ้กเกอร์หัวใจ
ไอหนุ่มคนนั้น : ส่งสติ้กเกอร์หัวใจ
ไอหนุ่มคนนั้น : ส่งสติ้กเกอร์กอด
ไอหนุ่มคนนั้น : ส่งสติ้กเกอร์จูบ
ทำตัวไม่ถูกครับ รีบเก็บโทรศัพเข้าที่เดิม กลัวว่าเธอจะจับได้ว่าแอบดูโทรศัพท์แล้วเห็นแชท เพราะอ่านข้อความที่ไอหนุ่มคนนั้นส่งมาใหม่แล้ว
แต่เหมือนเธอไม่รู้ก็ยังทำตัวปกติ ผมก็นอนไม่หลับเลยครับคืนนั้น นอนคิดทั้งคืน เธอก็นั่งที่โซฟาปลายเตียงดูทีวี เล่นมือถือทั้งคืน ผมเช้ามาผมไม่ได้นอนเลย รู้สึกไม่สบายเลยลางาน เธอแปลกใจก็มาถามทำไมไม่ไปทำงาน ผมบอกไม่สบายขอลาแล้ว ก็นอนพักผ่อน ในใจผมคิดแต่เรื่องนี้ตลอดเวลา
แต่แฟนผม เธอไม่รู้สึกรู้สาอะไร เล่นคอม ดูหนัง แชทโทรศัพท์ ถ้าเป็นเมื่อก่อน รีบไปซื้อยาบังคับผมกิน นอนกอดผมไม่กลัวติดไข้ ผมนึกไปน้ำตาก็ไหลไป
จนผมทนไม่ไหว เสียงไลน์ของเธอดัง 5 วินาทีต่อครั้ง ทำให้ผมรู้ว่าคุยกันอยู่ เลยพูดออกไปว่า ไปอยู่ด้วยกันมั้ยกับไอคนที่แชทอะ เค้าทนอยู่สภาพนี้ไม่ไหวหรอกนะ แล้วทุกอย่างก็เงียบเธอเดินไปปิดคอม ปิดทีวี แล้วนั่งลงปลายเตียงสักพักเธอก็พูดว่า
เธอ : ไปอยู่กับใครอะไร เป็นอะไรเนี่ย
ผม : เค้ารู้หมดแล้วที่ตัวเองแชทกับใครอะ ส่งสติ้กเกอร์ พูดจาหวานกันขนาดนั้น
เธอ : ไอนั่นแค่รุ่นน้องอายุ 20 เองคุยขำๆ น้องมันคุยด้วยรู้จักกัน
ผมลุกขึ้นมา : เค้าไม่ขำด้วยนะคุยแบบนี้มันเกินไปแล้ว แล้วผมก็เข้าไปกอดเธอจากด้านหลังแล้วร้องไห้ออกมาอย่างมาก เพราะกอดนี้อาจจะเป็นกอดสุดท้ายของผมและเธอ
สักพักนึง เธอก็พูดว่า
เธอ : เดี๋ยวเค้าจะไปอยู่กับ ...ชื่อรุ่นน้องเธอผู้หญิง... นะ ไปทำงานประมาณ เดือนสองเดือน เผื่อทุกอย่างจะดีขึ้นกว่านี้
ในใจผมรู้แล้วหละครับว่าเธอโกหก แต่ผมไม่อยากพูดอะไรก็เอาที่เธอสบายใจ
จน อาทิตย์ต่อมาเธอก็เก็บส่วนผ้าส่วนนึง ไม่มากไปขึ้นแท็กซี่ผมบอกว่าจะลางานขับรถไปส่งก็ไม่เอา และในที่สุดการสวมวิญญานนักสืบอินเตอร์เน็ตก็เกิดขึ้น ...
เดี๋ยวมาต่อนะครับ เรื่องมันอีกยาวมาก ผู้เกี่ยวข้องไม่หมดอยู่แค่นี้มันเหมือนกับว่าเป็นรัก 4 เส้า เลยก็ว่าได้