พระอาจารย์เหรียญ วรลาโภ
วัดอรัญญบรรพต
อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย

...

เทวดาบางตนน่ะพอหมดบุญตายลงไปนี่ดิ่งลงไปสู่นรกทีเดียวเลยก็มี  
เพราะอะไรถึงเป็นอย่างนั้น  ก็เพราะบาปที่ผู้นั้นทำไว้แต่เป็นมนุษย์นั่นแหละ
มันมีกำลังแรงกล้าสมควรนะ ดังนั้นมันจึงติดสอยห้อยตามไปคอยอยู่อย่างนั้น  
พอว่าหมดบุญเก่าที่ผู้นั้นทำลงเมื่อใด  บาปเหล่านั้นมันก็สวมเข้าทันทีเลยนี้นะ  
บาปนั้นมันหนัก มันจะไปเกิดเป็นเปรต อสุรกาย สัตว์เดรัจฉานนั้นไม่ได้
ก็ต้องดิ่งลงนรกทีเดียวเลย   จะมาเกิดเป็นคนก็ไม่ได้

เว้นเสียแต่เทวดาตนใดถ้าแต่เป็นมนุษย์นี่ เป็นผู้มีศีลบริสุทธิ์อย่างว่านี้  
พยายามละเว้นจากบาปกรรมทำชั่วต่างๆได้แล้วก็เมื่อไปเกิดสวรรค์แล้ว
หมดบุญอยู่ในสวรรค์แล้วจุติ  นี่บุญที่ให้เกิดในสวรรค์มันหมดแล้ว
แต่ว่าเศษของบุญยังอยู่  มันถึงได้นำมาเกิดในโลกนี้อีก   
ถ้าเศษของผู้ใดยังหลายมันก็นำให้มาเกิดในตระกูลสูง
ได้เป็นพระราชา มหากษัตริย์บ้าง เป็นเศรษฐีบ้าง อะไรหมู่นี้แหละ
หรือว่าเป็นพ่อค้าพาณิชย์  เป็นผู้มีตระกูลอันสูง   ลดหลั่นกันลงมา
ตามวาสนาบารมีที่ติดสอยห้อยตามมา  
นี่มันเป็นอย่างนี้อันเรื่องบุญกุศลนี้นะ

มันไม่ใช่ว่าพอแต่หมดบุญจากสวรรค์นั้นแล้วอย่างนี้
ก็จะไม่ได้มาเกิดเป็นคนอีกเลยอย่างนี้..ไม่ใช่  
เหมือนอย่างบุคคลผู้ทำบาปกรรมอันชั่วนั่นน่ะ  เมื่อไปตกนรก
เอ้า พ้นจากนรกนั้นมาแล้วเศษบาปยังไม่หมด ก็ไปเป็นเปรต
เป็นอสุรกาย เป็นสัตว์เดรัจฉานไป ลดหลั่นกันไปอย่างนั้น  
จนกว่าว่าบาปกรรมเหล่านั้นมันจะหมดลงไปจริงๆ
มันจึงจะพ้นจากทุคติเหล่านั้นมาเกิดเป็นผู้เป็นคนได้  

อันนี้ก็เหมือนกัน ไอ้พวกที่เป็นเทวดาแล้วจุติจากเทวดา
ลงมามาเกิดในโลกนี้  ผู้มีปัญญา ผู้มีสติอยู่ก็มาสร้างบุญสร้างกุศลสืบต่อบัดนี้นะ  
เมื่อหมดอายุสังขารแล้วก็กลับไปอยู่บ้านเก่านั่นแหละอีกน่ะ..อยู่สวรรค์  
หมดอายุอยู่สวรรค์แล้วก็ลงมามนุษยโลกนี้อีก  มาสร้างบุญบารมีอีก
หมดอายุจากมนุษย์ก็ขึ้นสวรรค์อีก  นั่นสำหรับคนผู้ไม่มีบาปติดตัว  
มีแต่บุญกุศลล้วนๆนะ  ขึ้นลง ขึ้นลงอยู่ระหว่างมนุษย์และสวรรค์นี้
ในที่สุดบุญบารมีมันก็เต็มได้   เมื่อบุญบารมีเต็มแล้ว
ก็จะได้ไปเกิดร่วมพระพุทธเจ้าพระองค์ใดพระองค์หนึ่ง  
เมื่อได้ฟังคำสอนของพระองค์แล้วก็ได้บรรลุอรหัตตผลไปเลย
ไอ้พวกที่บุญบารมีเต็มบริบูรณ์แล้วนะ
นั่นแหละก็จึงได้ดับขันธ์เข้าสู่พระนิพพานทีนี้  

นี่แสดงเรื่องวิถีชีวิตของคนเราที่ท่องเที่ยวอยู่ในสงสารนี้น่ะ  
มันมีอาการแตกต่างกันไปดังกล่าวมานี้แหละเนื่องมาแต่การกระทำ  
เออ ขอให้เข้าใจ  เนื่องมาแต่ความพอใจของบุคคล  
บุคคลพอใจในการงานอันใดในการกระทำอย่างไร  มันก็ทำไปอย่างนั้น  

...

ส่วนหนึ่งจากพระธรรมเทศนาหัวข้อ "ร้อนด้วยอะไร"