ถ้าจะพูดถึงเพื่อน. ทุกคนคงจะมีเพื่อน และเพื่อนที่สนิท ใช่ไหม?   
แต่สำหรับเรามันไม่ใช่เว้ย. เราคืดว่าเรามีเพื่อนนะ ทั้งเพื่อน
และเพื่อนที่โคตรสนิท แต่คือมันไม่ใช่ เราคิดว่าเราสนิทกับเพื่อนเรานะ
แต่เพื่อนเราคงไม่คิดแบบนั้น. เข้าเรื่องเลยแล้วกันเนอะ เรามีกลุ่มเพื่อนสนิท 6 คน
คือเรารักพวกมันมาก รักเหมือนคนในครอบครัว และบางทีรักมากกว่าคนใน
ครอบครัวซะอีก เรายอมที่จะปฏิเสธนัดกินข้าวกับครอบครัวเพื่อไปดูหนังกับพวกมัน.
เรายอมไม่ไปเที่ยวกับครอบครัวเพื่อไปนัดดูหนังกับพวกมัน ถามว่าเรารู้สึกผิดกับครอบครัวไหม ?
เราแมร่งโคตรรู้สึกผิดเลยเว้ย แต่แบบทำไมไม่รู้เรายอมพวกมันในทุกๆเรื่อง เเต่เหมือนพวก
เค้าจะยังไม่ยอมรับเราเว้ย เราเป็นเหมือนเบ๊ประจำกลุ่ม ใช่เราทำไรเราทำหมดทำสุดความสามารถ
แดดร้อนๆใช้ไปซื้อข้าวมาให้กินเราก๋ไปเว้ย ใช่เราทำงานกลุ่มคนเดียวเราก็ทำ ทำแบบสึดความสามารถ
ทำแบบตั้งอกตั้งใจ. แค่มาถามสักคำว่า เหนื่อยไหม ? ทำเสร็จยัง ?  ให้ช่วยไหม ? ขอบคุณนะ
ไม่เคยมีคำ พวกนี้หลุดอิกมาจากเพื่อนเราเลยเว้ย คือบางทีเราก็สงสัยนะทำไม เราต่องมาอดทนทำอะไร
แบบนี้ด้วย ทำไปพวกเค้าเคยเห็นค่าสิ่งที่เราทำไม ทำไปเพื่ออะไรกัน รู้ไมเค้า้ห็นเรามีตัวตนมีค่าตอนไหน
ตอนขาดเงินเว้ย คือเงินไม่พอเงินขาดขอเรายืม เราแมร่งก็ให้ทุกครั่ง. ทุกครั่งจริงๆเว้ย เงินไม่พอเราออก
ให้กินข้าวเราต้องเลี้ยงข้าว เวลาเราหมุนเงินไม่พอ พอจะทวงคืนก็โกรธเราอีก พอไม่ทวงเลยเงินก็ไม่ได้คืน
ปกติเราก็ไม่เคยจะได้คืนอยู่แล้วนะ พูดเเล้วเศร้า 😂😂
ณ จุดนี้คือเราเหนื่อย เราเบื่อ กับทุกสิ่งทุกอย่างที่เราทำ
เราอยากหนีไปไกลๆ เราไม่อยากอยู่ที่นี้แล้ว เราเคยคิด
ที่จะย้ายโรงเรียนทำเรื่องเรียบร้อยแล้วตั้ง 2 ครั่ง สุดท้ายคือ
เพื่อนเราแมร่งรู้มาทำดีกับเรา สุดท้ายเรานร้แหละเมร่งที่
ใจอ่อนเอง ถ้าเราไปยอกแม่ขอย้านอีกละก็คงโดนแน่ๆ 😔
ใจจริงแม่เราไม่อยากให้เราย้าย แต่เราทีมีเหตุผลที่จะย้ายไง
ถ้าไปขอย้ายอีกเสร็จแน่ๆ เพราะกลุ่มเรานะถ้าดูจสกทางภายนอก
คือโคตรดี ช่วยเหลือกัน รักกันสนิทกันมากอ่ะ แต่มันไม่ใช่เว้ย
เรารู้ดีว่ามันเป็นไง เจ็บสุดคือเพื่อนบางคนอารมณ์เสียมา
จากไหนไม่รู้มาลงที่เราเฉยเลย คือฉันทำผิดอะไรเเกกกกก
เราเหนื่อยที่จะร้องไห้เเล้ว. พูดไปก็เหมือนคนโง่เนอะ
แต่ทำไงได้ว่ะ ใจแมร่งผูกพันไปแล้วนิ
สุดท้ายคือ เราแค่มาระบายเฉยๆ อย่าด่าเราเลยเราไม่รู้ว่า
เราจะไประบายกับใคร อึดอัดแต่ไม่กล้าพูด 😐