REVIEW
THE HUNGER GAMES: MOCKINGJAY - PART 2 (Francis Lawrence,2015)
GRADE B

หนังจะดีกว่านี้มากถ้ามันไม่แยกเป็น PART 1 PART 2  เพราะสิ่งที่ทำให้พาร์ทแรกอย่างฉากแอ็คชั่นขาดหายไปจนหนังนิ่งไปหมด แต่ไปเน้นเรื่องพล็อตการทำ Propaganda โฆษณาชวนเชื่อทางการเมือง ทำให้การส่งผ่านเรื่องราวมายัง PART 2 เลยอ่อนแรงไปอย่างน่าเสียดาย

อันที่จริง PART 2 ความสนุกของมันน่าจะเหลือแค่เพียงฉากที่บรรดาแคทนิสและกลุ่มกบฎต้องเอาตัวรอดจากบรรดาฉากกับดักในเมือง ซึ่งปริมาณก็ไม่ได้เยอะมากและเอาเข้าจริงมันสามารถมัดรวมทำให้กระชับอย่างที่บอกไปว่ามันไม่มีความจำเป็นต้องหั่นหนังออกเป็นสองพาร์ท นอกจากเหตุผลเรื่อง "เงิน" ! ที่สตูดิโอหวังจะฟันเงินก่อนจะปิดฉากแฟรนชายส์ม็อกกิ้งเจย์ไป

สิ่งที่เรายังคงชอบในแฟรนชายส์ที่ดัดแปลงมาจากวรรณกรรมแนว Young Adult เรื่องนี้คือมันเป็นแรงขับเคลื่อนของเด็กหญิงไปสู่มุดหมายในการกลายเป็น "สัญลักษณ์" ทางการเมืองที่น่าสนใจ (ไม่ได้อ่อนยวบยาบไม่เป็นโล้เป็นพายแบบใน Divergent) ในขณะเดียวกันถ้าหนังเรื่องนี้เป็นหนังเรต R แทนที่จะเป็น PG-13 มันคงจะเข้มข้นและขยี้ความหนักของประเด็นได้มากกว่าที่เป็นอยู่ แต่ตรงจุดนี้ก็ไม่ใช่ความผิดของผู้กำกับ เพราะถูกบังคับให้เล่าเรื่องราวทั้งหมดภายใต้ข้อจำกัดที่มี ก็ถือว่าทำออกมาได้ดีทีเดียว

เราว่าฉากที่มันสนุกสำหรับเราคือบรรดาฉากที่นักแสดงสายรางวัลทั้ง เจ ลอว์, โดนัล ซุทเธอร์แลนด์(ปธน.สโนว์), จูลี่ แอนน์ มัวร์ (ปธน.คอยน์) และฟิลลิปส์ ซีมัวร์ ฮอฟแมน ปล่อยของทางการแสดงกันอย่างต่อเนื่อง โดยเฉพาะฉากสงครามประสาทหรือการแอ็คติ้งนิ่งๆแต่ดูเชิงระหว่างกัน ฉากเหล่านี้เป็นฉากที่ "สนุก" มากกว่าการที่เราต้องดูฉากถล่มแคปปิตอล หรือวิ่งหนีสัตว์ประหลาดเสียอีก แต่ฉาก "โชว์เทคนิค ขายซีจี" ก็ทำได้สมราคาคุย เช่นกัน

ในแง่ของการเป็นหนังการเมืองจริงๆ ถ้ามันพูดถึงเรื่องราวหลังจากการล้างระบบแล้ว ถ้ามันจะไปโฟกัสในเรื่องของภาพรวมมันอาจจะน่าสนใจมากกว่านี้ แต่การที่หนัง(หรือนิยาย) เลือกจะกลับมาโฟกัสที่ตัวบุคคลอย่างแคตนิสก็ช่วยตอบโจทย์สถานะของตัวละครที่เติบโตจากเด็กสาวที่ต้องการปกป้องครอบครัวและกลายเป็นสัญลักษณ์ในการปฎิวัติแต่ท้ายที่สุดเธอก็ไม่เคยหนีฝันร้ายของตัวเองพ้นและมันยังคงหลอกหลอนวนเวียนอยู่ในความทรงจำของเธอ ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานเพียงใดก็ตาม