เรื่องราวใต้ต้นมะรุมนี้ เป็นเรื่องราวของความรักของห่านขาวคู่หนึ่ง ที่ผมเลี้ยงมาเป็นเวลาหกปี มันโตด้วยกันมา อยู่ด้วยกัน กินด้วยกัน นอนด้วยกันไม่เคยจากกันไปไหน เวลาตัวเมียกกไข่แรมเดือน ตัวผู้ก็จะยืนเฝ้าเคียงข้างไม่ห่างไกล เวลามีอันตรายตัวผู้ก็จะสยายปีกออกร้องเสียงดังปกป้องตัวเมีย แล้วพุ่งหัวไปข้างหน้า ต่อสิ่งที่มันกังวลว่าจะมาทำอันตราย เคยมีอยู่ครั้งหนึ่งที่ผมได้ลองเล่นโดยอุ้มตัวเมียแล้ววิ่งหนี ตัวผู้วิ่งไล่ตาม ร้องเสียงอันดังทั่วล้า ราวกับจะบอกว่า เอาเมียฉันคืนมาๆ แอบนึกยิ้มอยู่ในใจหัวมันก็เล็กนิดเดียว แต่มันรักเป็นด้วยสิ มันเป็นเรื่องราวที่น่ารักของความรักที่แสนคงมั่น

    บัดนี้ห่านตัวผู้ได้ทิ้งห่านตัวเมียไว้เพียงลำพังอย่างที่มันเลือกไม่ได้ มันได้ทำหน้าที่ของมันดีที่สุดแล้ว กับการจากไปสุดท้ายมัน มันพยายามปกป้องเมียมันจากสุนัขที่เข้ามาทำร้าย จนมันบาดเจ็บสาหัด และมันได้จากไปเมื่อคืนนี้อย่างไม่มีวันกลับมา

    ภาพที่นำมาประกอบนี้คือภาพห่านตัวเมีย ที่เฝ้าห่านตัวผู้นอนม้วนหัวในสภาพไร้วิญญานในหลุมศพ และ มันยังคงยืนเฝ้าไม่จากไปไหนใต้ต้นมะรุมนี้

‪#‎บทประพันธ์ของผมนี้ขอมอบไว้ให้แด่ห่านขาวคู่นี้‬
รักใดคือรักแท้       รักด้วย ใจเอย
รักแรกรักหมดใจ     ทุ่มให้
รักจริงทุ่มแม้ม้วย    ชีวิต ลงเอย
รักนิรันดร์รักแล้ว     สุดรักปักใจ

อ๊อด อาลัยไว้ ณ วันที่17 พย 58