สวัสดีค้าาา
ขอแทนตัวเองว่าเรานะค้ะ
ย้อนเวลากลับไปตอน ม.3 ค้ะ ตอนนั้นพี่เขาพึ่งเริ่มเข้ามาตอนม.4 ออร่ามาแต่ไกลคือแบบเข้าใจโมเม้นที่ว่า ชอบแรกพบได้ไมค้ะ คือแบบขอหัวใจคุนนนน เวอร์ไป เราก็ชอบมองเข้าเวลาเข้าแถวค้ะ ขอแทนพี่เขาว่า ล. น้ะค้ะ พี่ล. เขาเป็นคนตัวสูงค่ะ 180 กว่าๆ (รู้เพราะเคยถามพี่เขาไปค้ะ) ตอนนั้นเขาก็ชอบแอบมองเขามาก มองแล้วมองอีก บอกก่อนว่าเราเป็นคนตัวสูงค้ะ 170++ เลยอยู่ด้านหลังสุดของ ผญ. เลยแบบหันไปมองตอนเข้าแถวทุกวันนนน เวลาผ่านไปปปปปปปปปป
ชีวิตเด็กม.ปลายเริ่มขึ้น อุ้ยยย พี่เขาอยู่ห้อง3 เราอยู่ห้อง 3 คือแบบ สาธุขอให้ได้เป็นพี่รหัสทีเถิดดด #งานบน ก็มาจ้าาาา 55555 ในวันที่หยิบรหัส คือ รร.เราจะให้เขียนรหัสแล้วมาหยิบกัน คือเราเป็นคนหยิบเกือบคนสุดท้าย ในกระป๋องมีเหลืออยู่สามใบเอาใบสีขาว สะอาดดี ทั้งทีอีกสองใบคือกระดาษสี เปิดออกมารหัสอะไร ง ล้านตัว โห้ยยย ลายมือสวยจัง (ลืมเล่าตอน ม.3 พี่เขาแข่งคัดลายมือตัว คือตอนนั้นเราอยู่หน้าห้องที่จะแข่งเตรียมพร้อมจะแข่ง แม่เจ้าาาา พี่ ล.มาแข่งด้วย พระเจ้าาาา กำลังใจตามเต็ม นั่งใกล้ชิจ้ะ อย่ามีใครมาแย่งทีข้าน้ะเหวยยยย 5555 วันนั้นสติหายกำลังใจเต็ม เขียนผิดหลายตัวเลยจบกัน แค่แอบมองหน้าพี่ล. ก็โอเคร แล้ววว)
ต่อๆ
ตอนออกมานอกห้องเขียนมีพี่ห้อง3 มารอเลยจ้าาา สงสัยอยากเห้นน้องรหัส เราก็เห้นหน้าพี่เขาแล้ว นึกในใจอดแน่ เราก็เดินไปถามพี่ ผญ. สนิทกัน
พี่ผญ.: เขาบอกว่ายากน้ะของเรา (หน้าพี่เขาแอบขำ)
เรา:ก็พี่บอกน้องหน่อยน้าาาา
พี่ผญ:ผช.จ้ะน้อง
(หัวใจพองโตขึ้นมาทันใด)
.......เดินด้วยความมั่น ไปหาแก๊งพี่ผช. (พี่ที่รู้จักกันระดับหนึ่ง แทนชื่อพี่เขาว่า พี่ฟ.)
เรา:พี่ฟ. พอจะรู้ไมว่านี้ของใครรรร
พี่ฟ.:55555 พี่ไม่รู้
.......เดินไปหาเพื่อนสนิทพี่ล. พี่จ.
พี่ จ. :ว่าไงงงงงง
เรา : พี่ไม่รู้ว่าใคร
.......ส่งกระดาษแผ่นสีขาว
พี่ จ. :555555
........พี่ล. ยื่นหน้ามาดูแอบยิ้มด้วย ตอนนี้ไม่สนแล้วรหัสอะไร แค่หน้าพี่เขายิ้มดีใจละลายแล้ว
......... ณ นี้เวลา 10.20 หมดเวลาในคาบที่ 2 พี่เขาเริ่มเข้าห้องหมดแล้ว เราก็เดินไปเรียนอีกห้องหนึ่งเพื่อนเราคอยจนบ่นแล้ว 5555
..........ช่วงเที่ยง
เราเดินไปหาพี่ฟ. ให้เขาช่วยเรื่องนี้
เรา: นี้ของใครอ้ะพี่
พี่ฟ.:ผช.น้ะเขาเรา
เรา: เขาคือใครพี่บอกน้องหน่อยน้าาา ไม่มีใครรู้พี่บอกน้อง
พี่ฟ.: 3 นี้มันคือเลขที่น้ะ น่าจะใช่ ลายมือนี้ของ พี่ล.
......จุดจุดนั้นเราค้างค้ะ เพื่อนข้างๆกรี้ด คือกูต้องกรี้ดป้ะว้ะ แอบยิ้มกว้างในใจ
เรา:พี่ล.นี้มันมี2คนน้ะพี่ฟ.
พี่ฟ. :พี่ล.ตัวสูง
........กรี้ดดังมาก ข้างโรงอาหารคือแบบเวลานั้นเราไม่อายเลยยย
วันนั้นช่วงบ่าย รร. มีคอนเสริต์ คือดีงาม เด็กใน รร. ว่างมากเฉพาะม.ปลาย เลยช่วงเพื่อนตามหาพี่รหัส หัวใจพองโตมากพูดเลยวันนั้น
เดียวมาต่อน้ะถ้ามีคนรอ จะได้มีกำลังใจพิมพ์ ต้องขอโทดด้วยน้ะจ้ะ ที่ตั้งเป็นคำถามพอดีถ้าตั้งแบบการสนทนา ยังไม่สะดวกค้ะ
พี่รหัสสสสว
ขอแทนตัวเองว่าเรานะค้ะ
ย้อนเวลากลับไปตอน ม.3 ค้ะ ตอนนั้นพี่เขาพึ่งเริ่มเข้ามาตอนม.4 ออร่ามาแต่ไกลคือแบบเข้าใจโมเม้นที่ว่า ชอบแรกพบได้ไมค้ะ คือแบบขอหัวใจคุนนนน เวอร์ไป เราก็ชอบมองเข้าเวลาเข้าแถวค้ะ ขอแทนพี่เขาว่า ล. น้ะค้ะ พี่ล. เขาเป็นคนตัวสูงค่ะ 180 กว่าๆ (รู้เพราะเคยถามพี่เขาไปค้ะ) ตอนนั้นเขาก็ชอบแอบมองเขามาก มองแล้วมองอีก บอกก่อนว่าเราเป็นคนตัวสูงค้ะ 170++ เลยอยู่ด้านหลังสุดของ ผญ. เลยแบบหันไปมองตอนเข้าแถวทุกวันนนน เวลาผ่านไปปปปปปปปปป
ชีวิตเด็กม.ปลายเริ่มขึ้น อุ้ยยย พี่เขาอยู่ห้อง3 เราอยู่ห้อง 3 คือแบบ สาธุขอให้ได้เป็นพี่รหัสทีเถิดดด #งานบน ก็มาจ้าาาา 55555 ในวันที่หยิบรหัส คือ รร.เราจะให้เขียนรหัสแล้วมาหยิบกัน คือเราเป็นคนหยิบเกือบคนสุดท้าย ในกระป๋องมีเหลืออยู่สามใบเอาใบสีขาว สะอาดดี ทั้งทีอีกสองใบคือกระดาษสี เปิดออกมารหัสอะไร ง ล้านตัว โห้ยยย ลายมือสวยจัง (ลืมเล่าตอน ม.3 พี่เขาแข่งคัดลายมือตัว คือตอนนั้นเราอยู่หน้าห้องที่จะแข่งเตรียมพร้อมจะแข่ง แม่เจ้าาาา พี่ ล.มาแข่งด้วย พระเจ้าาาา กำลังใจตามเต็ม นั่งใกล้ชิจ้ะ อย่ามีใครมาแย่งทีข้าน้ะเหวยยยย 5555 วันนั้นสติหายกำลังใจเต็ม เขียนผิดหลายตัวเลยจบกัน แค่แอบมองหน้าพี่ล. ก็โอเคร แล้ววว)
ต่อๆ
ตอนออกมานอกห้องเขียนมีพี่ห้อง3 มารอเลยจ้าาา สงสัยอยากเห้นน้องรหัส เราก็เห้นหน้าพี่เขาแล้ว นึกในใจอดแน่ เราก็เดินไปถามพี่ ผญ. สนิทกัน
พี่ผญ.: เขาบอกว่ายากน้ะของเรา (หน้าพี่เขาแอบขำ)
เรา:ก็พี่บอกน้องหน่อยน้าาาา
พี่ผญ:ผช.จ้ะน้อง
(หัวใจพองโตขึ้นมาทันใด)
.......เดินด้วยความมั่น ไปหาแก๊งพี่ผช. (พี่ที่รู้จักกันระดับหนึ่ง แทนชื่อพี่เขาว่า พี่ฟ.)
เรา:พี่ฟ. พอจะรู้ไมว่านี้ของใครรรร
พี่ฟ.:55555 พี่ไม่รู้
.......เดินไปหาเพื่อนสนิทพี่ล. พี่จ.
พี่ จ. :ว่าไงงงงงง
เรา : พี่ไม่รู้ว่าใคร
.......ส่งกระดาษแผ่นสีขาว
พี่ จ. :555555
........พี่ล. ยื่นหน้ามาดูแอบยิ้มด้วย ตอนนี้ไม่สนแล้วรหัสอะไร แค่หน้าพี่เขายิ้มดีใจละลายแล้ว
......... ณ นี้เวลา 10.20 หมดเวลาในคาบที่ 2 พี่เขาเริ่มเข้าห้องหมดแล้ว เราก็เดินไปเรียนอีกห้องหนึ่งเพื่อนเราคอยจนบ่นแล้ว 5555
..........ช่วงเที่ยง
เราเดินไปหาพี่ฟ. ให้เขาช่วยเรื่องนี้
เรา: นี้ของใครอ้ะพี่
พี่ฟ.:ผช.น้ะเขาเรา
เรา: เขาคือใครพี่บอกน้องหน่อยน้าาา ไม่มีใครรู้พี่บอกน้อง
พี่ฟ.: 3 นี้มันคือเลขที่น้ะ น่าจะใช่ ลายมือนี้ของ พี่ล.
......จุดจุดนั้นเราค้างค้ะ เพื่อนข้างๆกรี้ด คือกูต้องกรี้ดป้ะว้ะ แอบยิ้มกว้างในใจ
เรา:พี่ล.นี้มันมี2คนน้ะพี่ฟ.
พี่ฟ. :พี่ล.ตัวสูง
........กรี้ดดังมาก ข้างโรงอาหารคือแบบเวลานั้นเราไม่อายเลยยย
วันนั้นช่วงบ่าย รร. มีคอนเสริต์ คือดีงาม เด็กใน รร. ว่างมากเฉพาะม.ปลาย เลยช่วงเพื่อนตามหาพี่รหัส หัวใจพองโตมากพูดเลยวันนั้น
เดียวมาต่อน้ะถ้ามีคนรอ จะได้มีกำลังใจพิมพ์ ต้องขอโทดด้วยน้ะจ้ะ ที่ตั้งเป็นคำถามพอดีถ้าตั้งแบบการสนทนา ยังไม่สะดวกค้ะ