บอกเลิกยังไงดี!!!

เราคบผู้ชายอยู่คนนึง..คบกันมา 4 ปีกว่าละ
ปีที่ 1 ที่คบกัน
>>> ตามใจเราทุกอย่างเลย ไม่เถียง ก็อย่างว่าแหละช่วงโปรโมชั่น 555
        
ปีที่ 2 ที่คบกัน
>>> ตามใจบ้าง ขัดใจบ้าง แต่จะขัดใจมากกว่า แล้วใช้ตังกับเรานี่สิ โดยให้เหตุผลว่าช่วงนี้พ่อแม่เขาลำบากไม่ค่อยมีตัง ซึ่งจริงๆแล้วอ่ะ พ่อแม่ก็ต้องส่งให้ลูกบ้างเพราะลูกเรียนอยู่ก็รู้ว่าลูกไม่มีรายได้  แต่เขาบอกว่าไม่ส่งเลยเป็นปีๆอ่ะ --- เราก็บอกไปนะ แม่เราก็ลำบากหาเงินส่งลูกเรียนคนเดียว พ่อเราเสียชีวิต แม่เราทำงานเป็นแม่บ้านเงินเดือนไม่เยอะเลย สมัยนั้นได้ประมาณ 6000-7000 บาท แม่ส่งให้เราสัปดาห์ละ 500-700 บาท ที่มีพอใช้ก็รับทำรายงานให้เพื่อน ---- แต่เขาไม่ทำอะไร เลือกที่จะขอตังเราใช้ แต่ก็ไม่ได้ขอตรงๆนะ ก็จะเข้ามาประมาณแบบ...ให้เราสงสารเขาไรงี้ ไปกินข้าว เราเลี้ยง ทำอะไรให้เราออกหมด
>>> วันนึงเราปรี๊ดแตก หลุดคำนึงออกจากปาก นี่เราไม่ได้รวยมากพอที่จะเลี้ยงใครได้นะ แล้วเขาก็ตอบมาว่า นี่เธอหาว่าเราขอตังเธอใช้หรอ? คือแบบ เราสตั้นไป 3 วิ ..... แล้วเราก็เงียบไป 5555
>>>  ถ้าพูดถึงเรื่องอื่นๆเขาก็เทคแคร์เราดีมากเลยนะ .... ดีจริงๆถ้าตัดเรื่องเงินออก ก็ถือว่าโอเคอ่ะ

ปีที่ 3 ที่คบกัน
>>> เราเรียนจบแล้ว ทำงาน เป็นมนุษย์เงินเดือน เขาก็เริ่มขอเงินเราใช้อย่างเป็นทางการมากขึ้น แต่เราก็ปฎิเสธเขาอย่างเป็นทางการเช่นกัน 555 แล้วก็โกรธเราไปตามระเบียบ .... ถามว่าเราง้อไหม? ง้อสิคะ ก็รักนิ 5555 แต่บางทีเขาน่าจะถามเราบ้างว่ามีเงินหรือเปล่า พอใช้ไหม แต่นี่คือ จะเอา จะเอา (เหมือนเราเลี้ยงลูกคนนึงเลย) เอาแต่ใจมาก จนบางที เราว่าเขาเห็นแก่ตัวมากไปอ่ะ
>>> เขาเริ่มกลับไปติดเพื่อน (ปกติก็ติดเพื่อนนะ แต่เริ่มห่างจากเพื่อนตอนที่คบกับเราอ่ะ) ติดถึงขั้นขอแค่มีเพื่อน ผมไม่แคร์คุณ แล้วแต่คุณจะรอโทรศัพท์ผมไหม?
>>> เริ่มใช้คำหยาบ เริ่มใช้ภาษาสมัยพ่อขุนราม ทะเลาะกันบ่อยมาก จะทุกวันเลยก็ว่าได้ เริ่มพฤติกรรมคุยไม่จบแล้วกดวางสาย

ปีที่ 4 ที่คบกัน
>>> เขาเรียนจบ ทำงาน ทำงานดีนะ เงินเดือนเยอะกว่าเราอีก จำได้เลยวันนั้นวันที่ 31....เราเดือดร้อนจริงๆ (เงินเขาออกวันที่ 1 ส่วน เงินเราออกต้นเดือนประมาณวันที่ 6 ) ... เราโทรไปขอยืมตังก่อนหน่อย เดี๋ยวสัปดาห์หน้าคืนให้แต่สิ่งที่ได้ยินกลับมาคือ ... ทำงานเหมือนกันนิ ทำไมต้องมายืม ใช้ยังไง
ให้หมด แล้วก้อบอกว่าต้องให้แม่หมดอ่ะ ไม่เหลือหรอก --- เออ!! มันก็จริงของเขาแหละ แต่คือ...คุณควรพูดแบบนี้หรอ ???

ปีที่ 4 กว่าๆ ... ถึง ปัจจุบัน
>>> เราจำทุกอย่างที่เขาทำกับเรา เป็นบทเรียน ...  ตอนนี้เขากับเป็นคนวิ่งตามเรา บอกให้เรารอ เขากำลังทำงาน เก็บเงิน เพื่อแต่งงาน เราขอเป้าหมายเขาว่ากี่ปี เขาบอกว่าไม่รู้ รอได้ก็รอ รอไม่ได้ก็ไม่เป็นไร ชอบไล่เราไปหาคนรวยๆ (เขาชอบประชดหนะ หรือจะพูดจริงก็ไม่รู้นะ) พอพูดเสร็จ เราเงียบ ก็มาง้อเรา เหมือนตบหัวแล้วลูบหลัง (ซึ่งเราเกียจคนแบบนี้มาก)
>>> เราอยากเลิกกับเขา เราเหนื่อย เราเฉยชากับเขามาก "เขาเหมาะที่จะเป็นแฟนเรามากกว่าที่จะเป็นคนที่จะอยู่กับเราไปตลอดชีวิต" เพราะเรารู้เลยว่า...ปัจจุบันเป็นยังไง เขาก็ยังจะเป็นอย่างนั้น

พออ่านๆดูแล้วก็เหมือนเราเงินเป็นเรื่องหลักใช่ไหม? มันก็ใช่แหละ  ใครจะชอบผู้ชายเห็นแก่ตัว !!!! ตอนนี้เขาหาว่าเราไปมีคนอื่น หาเรื่องเรา ทำให้คนอื่นมองว่าเราเลว เรานอกใจ เราแอบคบกับคนอื่น คือแบบ....เราไม่คุยเลยนะ แต่เขาก็มีเบอร์แม่ เบอร์ที่บ้าน ก็ไม่อยากให้เขาทำแบบนั้นไง เราไม่อยากให้ครอบครัวรู้ว่าเรามีปัญหากัน ไม่อยากล่าให้คนที่บ้านฟัง ไม่อยากให้คนที่บ้านมองว่าเขาไม่โอเค
*** เราอยากเลิกกับเขา เราควรพูดแบบไหนดี ???? เคยถามตัวเองนะว่าเสียใจไหมถ้าไม่มีเขา เสียดายเวลาไหมตั้งสี่ปีกว่า ***  เฮ้อออ ตอบยากเนอะ
ปล. เราไม่ได้จะประจานคนที่ขึ้นชื่อแฟนตัวเองนะ แต่แค่เราไม่อยากหลอกตัวเองอ่ะ ช่วยแนะนำหน่อยคะ บอกเลิกยังไงดี???? ทำหลายครั้งละ บอกเลิก แต่เขาก็ไม่ยอมสักที เฮ้อๆๆ!!!
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่