เรียนท่านผู้มีอุปการะคุณทุกท่าน
ตามชื่อกระทู้เลยครับ ตามหาผู้หญิงท่านนึง เข้าเรียนวิชาปรัชญากับชีวิตประจำวัน ตึก 36 ปี อักษรศาสตร์ ทับแก้ว ผู้เลื่องชื่อลือนามเรื่องสาวสวยนี่แหล่ะครับ จริงๆผมเจอเธอก่อนหน้านี้ครั้งนึงครับ ในคาบเรียนเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว แต่ไม่ได้รู้สึกอะไรมากมายขนาดนี้ครับ วันเกิดเหตุ เธอสวมเสื้อเชิ้ทลายสก็อตสีแดง ดำ ขาว ใช่ครับ เธอมีเสน่ห์เอามากๆ อาจเพราะรอยยิ้มของเธอ เธอนั่งแถว 14 ล๊อคกลางของห้อง ซึ่งห้องจะมีทั้งหมดสามล๊อค ถ้านั่งหันหน้าให้หน้าเวที ที่ท่านอาจารย์ได้สอนวิชาแห่งความรักอยู่นั้น เธอนั่นเก้าอี้ตัวที่ 4 ครับ นับจากทางขวาในล๊อคที่สาม แน่นอนว่าทั้งคาบที่ท่านอาจารย์ได้สอนเกี่ยวกับปรัชญาแห่งความรัก ผมได้ใช้ศาสตร์วิชานี้อย่างเต็มเปี่ยม แต่เธอคงไม่รับรู้หรอกครับ ตลอดการสอนของอาจารย์ เธอก็ได้แต่ตั้งใจฟัง ตั้งใจจดความรู้ที่ท่านอาจารย์ถ่ายทอดให้ จนเธอไม่รู้หรอกครับ ว่ามีคนอย่างผม แอบมองเธออยู่ตลอด ตลอดเวลาสอนทั้ง 3 ชั่วโมง แน่นอนครับ ผมนั่งสังเกตเธอ เธอชอบฟังเพลง เธอชอบนั่งทำปากจู๋ แหม่ๆๆ ทำปากน่ารักน่ะครับ แบบว่ารักกันให้ทำปากจู๋ 5555 เธอใส่นาฬิกาข้อมือข้างซ้าย เธอใส่ต่างหู สีสะท้อนกับแสงไฟในห้องบรรยาย เธอใช้มาร์คเกอร์สีเขียว สีชมพู เธอมีกาวสองหน้าซ่อนอยู่ในกระเป๋า เธอชอบนั่งกัดเล็บ เธอชอบหยิบโทรศัพท์องเธอมาดูบ่อย ๆ เธอน่ารักมากครับ เสื้อยืดสีขาวตัวนั้น ที่มีลายตัวอักษร W ผมยังจำติดตาได้อย่างดีครับ ท่าทางที่แสดงออกถึงความร่าเริงของเธอ ทำให้คนที่แอบมองอย่างผม แทบละสายตายไปมองหน้าเวทีที่ท่านอาจารย์กำลังสอนแทบไม่ไหว ผมคิดว่าเธอน่าจะเรียนอยู่ปีหนึ่งนะ แต่ๆๆๆ ความน่ารักของเธอมัน...เธอบริหารความน่ารักของเธอเก่งมากครับ เธอสดใส เวลาเธอหันมายิ้มกับเพื่อน ผมนี่แอบยิ้มตาม ก็ทำไงได้ล่ะครับ ใครๆก็รู้กัน ว่าเด็กอักษร ความน่ารักของพวกเธอ ไม่ยอมพ่ายให้ใครเป็นแน่ ตลอดเวลาเรียนคาบนั้น ก็พูดได้อย่างเดียวครับ มีความสุขกับการเรียน ยิ่งเป็นหัวข้อเกี่ยวกับความรักด้วยนี่ ผมว่า ผมเข้าถึงอารมณ์ของการแอบการรัก ได้อย่างที่ท่านอาจารย์ไม่ต้องอธิบายอะไรเพิ่มเติมเลยครับ อยากรู้จริงๆเลยครับ ว่าทุกครั้งที่เธอหันมาคุยกับเพื่อนที่นั่งแถวหลัง (แถว 15) เธอเจอสายตาที่มองไปจากผมบ้างรึปล่าว ผมก็ไม่ได้หวังอะไรมากครับ แค่อยากรู้จักผู้หญิง คนๆนั้น คนที่ทำให้คาบเรียนปรัชญาเกี่ยวกับความรักของผม มันกลายเป็นความรักจริงๆ ถึงอาจจะเป็นแค่ความรักแบบ platonic love ผมก็ยินดีครับ
จากหนุ่มวิศวกรรม สาขาที่ใครๆก็รู้ ว่าจริงจังกับความรักมากขนาดไหน
พฤหัสบดีที่สิบสอง พฤศจิกายน วันแห่งความรักของผม เพื่อนๆช่วยตามหาด้วยนะครับ
ใครกันนะ ในคาบเรียนปรัชญาเกี่ยวกับความรัก อักษรศาสตร์ ตึก36ปี
ตามชื่อกระทู้เลยครับ ตามหาผู้หญิงท่านนึง เข้าเรียนวิชาปรัชญากับชีวิตประจำวัน ตึก 36 ปี อักษรศาสตร์ ทับแก้ว ผู้เลื่องชื่อลือนามเรื่องสาวสวยนี่แหล่ะครับ จริงๆผมเจอเธอก่อนหน้านี้ครั้งนึงครับ ในคาบเรียนเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว แต่ไม่ได้รู้สึกอะไรมากมายขนาดนี้ครับ วันเกิดเหตุ เธอสวมเสื้อเชิ้ทลายสก็อตสีแดง ดำ ขาว ใช่ครับ เธอมีเสน่ห์เอามากๆ อาจเพราะรอยยิ้มของเธอ เธอนั่งแถว 14 ล๊อคกลางของห้อง ซึ่งห้องจะมีทั้งหมดสามล๊อค ถ้านั่งหันหน้าให้หน้าเวที ที่ท่านอาจารย์ได้สอนวิชาแห่งความรักอยู่นั้น เธอนั่นเก้าอี้ตัวที่ 4 ครับ นับจากทางขวาในล๊อคที่สาม แน่นอนว่าทั้งคาบที่ท่านอาจารย์ได้สอนเกี่ยวกับปรัชญาแห่งความรัก ผมได้ใช้ศาสตร์วิชานี้อย่างเต็มเปี่ยม แต่เธอคงไม่รับรู้หรอกครับ ตลอดการสอนของอาจารย์ เธอก็ได้แต่ตั้งใจฟัง ตั้งใจจดความรู้ที่ท่านอาจารย์ถ่ายทอดให้ จนเธอไม่รู้หรอกครับ ว่ามีคนอย่างผม แอบมองเธออยู่ตลอด ตลอดเวลาสอนทั้ง 3 ชั่วโมง แน่นอนครับ ผมนั่งสังเกตเธอ เธอชอบฟังเพลง เธอชอบนั่งทำปากจู๋ แหม่ๆๆ ทำปากน่ารักน่ะครับ แบบว่ารักกันให้ทำปากจู๋ 5555 เธอใส่นาฬิกาข้อมือข้างซ้าย เธอใส่ต่างหู สีสะท้อนกับแสงไฟในห้องบรรยาย เธอใช้มาร์คเกอร์สีเขียว สีชมพู เธอมีกาวสองหน้าซ่อนอยู่ในกระเป๋า เธอชอบนั่งกัดเล็บ เธอชอบหยิบโทรศัพท์องเธอมาดูบ่อย ๆ เธอน่ารักมากครับ เสื้อยืดสีขาวตัวนั้น ที่มีลายตัวอักษร W ผมยังจำติดตาได้อย่างดีครับ ท่าทางที่แสดงออกถึงความร่าเริงของเธอ ทำให้คนที่แอบมองอย่างผม แทบละสายตายไปมองหน้าเวทีที่ท่านอาจารย์กำลังสอนแทบไม่ไหว ผมคิดว่าเธอน่าจะเรียนอยู่ปีหนึ่งนะ แต่ๆๆๆ ความน่ารักของเธอมัน...เธอบริหารความน่ารักของเธอเก่งมากครับ เธอสดใส เวลาเธอหันมายิ้มกับเพื่อน ผมนี่แอบยิ้มตาม ก็ทำไงได้ล่ะครับ ใครๆก็รู้กัน ว่าเด็กอักษร ความน่ารักของพวกเธอ ไม่ยอมพ่ายให้ใครเป็นแน่ ตลอดเวลาเรียนคาบนั้น ก็พูดได้อย่างเดียวครับ มีความสุขกับการเรียน ยิ่งเป็นหัวข้อเกี่ยวกับความรักด้วยนี่ ผมว่า ผมเข้าถึงอารมณ์ของการแอบการรัก ได้อย่างที่ท่านอาจารย์ไม่ต้องอธิบายอะไรเพิ่มเติมเลยครับ อยากรู้จริงๆเลยครับ ว่าทุกครั้งที่เธอหันมาคุยกับเพื่อนที่นั่งแถวหลัง (แถว 15) เธอเจอสายตาที่มองไปจากผมบ้างรึปล่าว ผมก็ไม่ได้หวังอะไรมากครับ แค่อยากรู้จักผู้หญิง คนๆนั้น คนที่ทำให้คาบเรียนปรัชญาเกี่ยวกับความรักของผม มันกลายเป็นความรักจริงๆ ถึงอาจจะเป็นแค่ความรักแบบ platonic love ผมก็ยินดีครับ
จากหนุ่มวิศวกรรม สาขาที่ใครๆก็รู้ ว่าจริงจังกับความรักมากขนาดไหน
พฤหัสบดีที่สิบสอง พฤศจิกายน วันแห่งความรักของผม เพื่อนๆช่วยตามหาด้วยนะครับ