เจอหมอคนนึงบ่อยมาก ต่าง รพ.ต่าง จังหวัด ต่างสถานที่ ต่างปี พ.ศ.

ครั้งแรกเจอที่ รพ.ตจว.ในตัวเมือง สมมติ รพ. ก. เป็นเจ้าของไข้แฟน อ่ะ จำหน้า ชื่อ ได้ เพราะแกนิสัยดีเป็นหมอคนแรกที่เจอ ที่พูดภาษาชาวบ้านได้เข้าใจง่าย ถามอะไรตอบหมด ไม่ถือตัว แต่ติส ๆ นิด ๆ

1 ปีผ่านไป ย้าย รพ.เข้า รพ.นอกเมือง สมมติ รพ.ข ก็บังเอิ๊ญ เจออีก เป็นเจ้าของไข้แฟนอีก โชคดีมาก เจอหมอที่คุยเข้าใจ ถามอะไรบอก สงสัยอะไรชี้แจง คุยแบบเพื่อน

จากน้าน อีก 2 ปีถัดมา พาแม่เข้าแอดมิด รพ.ใหญ่แห่งหนึ่ง ใน กทม.คนละ รพ.คนละจังหวัด หมอเป็นเจ้าของไข้เตียงข้าง ๆ แม่ เราได้ยินเสียงคุ้น ๆ หันไป แกมากับ นศ.แพทย์เพัยบ อ้าว นีหมอกอไก่(นามสมมติ)นี่นา...
แต่แกรีบมาก เลยไม่ทันทักและคิดว่าคงจำนี่ไม่ได้ อีก 3 วัน เดินไปซื้อของให้แม่ คนละตึกกันเลย หมอเดินมา เราเดินสวน เงยมาเจอกัน เราต๊กกะใจ เผลอทักนึกว่าอยู่ ตจว. ปกติ ถ้าที่ ตจว.รพ ข.เดินสวนกันบ่อย จายิ้มให้กันแทนการทักทาย นี่หลุดปาก สวัสดีค่ะ หมอ กอไก่...หมอยิ้ม ครับ เอ่อ..ทำหน้านึก ๆ ละ เราก็(ไหนๆก็ทักละเอาๆทวนๆจำไม่ได้แค่หน้าแหก)บอก มาจาก รพ.ข. ที่ จังหวัด ... ยังไม่ทันพูดต่อ..

อ๋อออ คุณเอง แล้วแฟนเป็นไงบ้าง บลา ๆ ยืนคุยกันสักพัก เรากลัวหมอรีบไปไหนเลย รีบตัดบท ก่อนไป "หมอบอกขอบคุณครับที่อุตส่าห์จำได้และทักทายกัน" เป็นหมอที่ไม่ถือตัวจริง ๆ แหล่ะ ถ้าเป็นคาอื่นคงจำไม่ได้เพราะคนไข้เป็นพัน ๆ ถ้าหมอนี่จำเราไม่ได้ก็คงไม่อปลก แต่ปากดันเผลอทักไปแล้ว เลยตามเลย ฮ่าๆ เราก็ยิ้ม ๆ ดีใจที่ได้เจอแกอีก แถมอยู่ รพ.ที่แม่เราอยู่ ถึงไม่ได้เป็นเจ้าของไข้แต่ก็ดีใจแทนคนป่วยหลายคน ที่มีหมอติส ๆ พูดเข้าใจ ไม่ถือตัวเพิ่มในวงการแพทย์อีกคน แค่รุ้สึกบังเอิญดี ไป รพ.ไหนก็เจอ แต่ตอนนี้ม่ายเจอละ แกคงเป็นหมอเฉพาะทางไปละ ตอนนี้เจอหมอเด็ก ๆ น่ารัก ๆ ใส ๆ แทน ^^