ผมทำงานที่นี่มา 13 เดือนแล้ว สภาพเพื่อนร่วมงานก็โอเคบ้างไม่โอเคบ้าง แต่ที่หนักใจสุดคือ ฝ่ายประสานงาน คอยทำหน้าที่แจ้งข่าวสานในองค์กร รวบรวมงาน ติดต่อ บลาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ขอเรียกพี่โอละกัน พี่โอ แกเป็นสาวอ้วนขี้โรค แกต้องไปพบหมอทุกเดือน โรคอะไรซักอย่างแต่ผมไม่ได้สนใจ มีใครหลายคนแนะให้แกลดน้ำหนัก แกบอก แกผอมไม่ได้เพราะแกเป็นโรค แต่ผมว่ามาจะการกินของแกมากกว่า แถมตอนเย็นยังกินเหล้า เบียร์ไม่ขาดปาก
          กับผมนะแกจะไม่ค่อยคุยกับผมเท่าไร หน้าตาแกดูไม่เป็นมิตรเท่าไร ผมถามอะไรแกก็ไม่ค่อยตอบ แล้วเวลามีงานเข้ามา แกก็จะโพสลงในไลน์กลุ่ม โดยไม่บอกต่อหน้า พอผมถามว่ามีงานอะไร แกก็บอกให้ไปดูในไลน์ แล้วในไลน์ มีเป็นเป็นร้อยข้อความ จะอ่านตรงไหน บางที่ก็คิดว่าถ้าแกจะอธิบายให้ผมฟังซักนิดมันจะตายมั้ย
           เข้าเรื่องดีกว่า ปกติผมเป็นที่ไม่ค่อยมีมนุษย์สัมพันธ์เท่าไร คุยบ้างแต่ไม่ได้เป็นคนตลก ในช่วงแรกๆที่ผมทำงาน หัวหน้าก็บอกว่า มีปัญหาอะไรก็ถามพี่โอ แรกๆ แกแทบไม่พูดกับผมเลย ด้วยความที่ผมมองโลกในแง่ดี คงไม่มีไรมั้ง แกไม่เคยแนะนำหรือสอนเรื่องการทำงานให้ผมเลย จนวันนึง ผมก็ปรึกษากับพี่ที่ทำงานว่าจะออกไปทำงานข้างนอก ผมเขื่อว่าตอนนั้นพี่โอก็ได้ยินที่ผมพูด วันที่ผมมาทำงานข้างนอก หัวหน้าโทรมา ว่าทำไมไม่โทรหาเขาว่าออกมาข้างนอก ทำไมไม่แจ้งพี่โอ เขาบอกว่า พี่โอไม่เห็นรูอเรื่องอะไรเลย ผมนี่แบบ เซ็งมาก ทำงานไม่ถึงเดือน โดนเล่นซะแล้ว หลังจากนั้นผมก็ต้องระวัง ว่าจะโดนเล่นงานอีก ผมก็ไม่เข้าใจนะทำไมเขาไม่ชอบผม แต่คนอื่นแกคุยได้ เพราะเป็นคนฮาคุยสนุกมั้ง เวลาไปยืมของแก แกตอบเสียงแข็งเลยว่าไม่มี ที่คนอื่นยืมมีให้หมด ผมคิดในใจเสมอผมทำไรผิดวะ
         ล่าสุดที่เซ็งมาคือขอคำปรึกษาแก ว่าผมควรทำอย่างไง แกตอบผมว่า "ก็คิดดูเอาเองสิคะ" เห้ยแล้วจะมี... ไว้ทำไม ทุกวันนี้ผมก็ยังไม่ชินกับแกซักที ผมนี่แบบแทบไม่อยากยกมือไหว้แกแล้ว แทบไม่มองหน้าผมเลย ถ้าแกเป็นแค่คนทำงานเดียวกับผม ผมจะไม่สนใจเลย นี่เป็นคนประสานงาน ต้องรับงานจากแก ผมก็คงต้องทนกับแกไป จนกว่าแกจะป่วยตายแหละ