เรื่องนี้เกิดขึ้นมาสักระยะหนึ่งแล้ว แต่จะนำมาเล่าเป็นคติเตือนใจ ผู้ที่ไม่เชื่อนรก-สวรรค์ ชาตินี้ชาติหน้า เป็นคติให้พิจรณาต่อไป
เรื่องมีอยู่ว่า หลักจากทำสมาธิ ภาวนาบำเพ็ญเพียรอยู่ปกติ จิตก็วูบดิ่งลึกตัวตนหายไปหมด ไปโผล่อีกที คือความว่างมีสีเหลืองอร่ามสว่างจ้า ในสถานที่นั้น มีแต่ความว่าง แล้วจู่ๆหลวงปู่จาม มหาปุญฺโญ ท่านก็ออกมาปรากฏร่างกาย แล้วยิ้มท่านพูดขึ้นมา มาแล้ว มาแล้ว ข้าพเจ้าพอเห็นว่าเป็นภิกษุ ข้าพเจ้าก็ก้มลงกราบ แล้วได้เรียนถามท่านว่าท่านเป็นไคร ท่านบอกว่าคือ หลวงปู่จาม มหาปุญฺโญ ข้าพเจ้าจึงเอ่ยเพื่อจะสนทนาธรรมกับหลวงปู่ หลวงปู่เอ่ยขึ้นว่า มาถึงนี้ได้แล้วยังจะสงสัยอะไรอีก ไม่ต้องสงสัยแล้ว หลวงปู่ท่านพูดจบ นิ่งไปสักพัก แล้วพูดเป็นปริศนาธรรมใว้ว่า "เราสายแดงเดียวกัน" แล้วหลวงปู่ท่านก็ยิ้ม แล้วหายไปในความว่างเหลืองทองสว่างจ้า จิตข้าพเจ้าก็ถอนกลับมาที่ร่างกาย จึงนำมายกพิจรณา ปริศนาธรรม "เราสายแดงเดียวกัน" จึงพอจะทราบได้ว่า หมายถึงอะไร แต่ยังไม่ปักใจเชื่อ แล้วในวันรุ่งขึ้น เหตุการณ์ก็เกิดขึ้น ปรากฏว่า น้องชายทางฝ่ายบิดา ได้เสียชีวิต เป็นเหตุให้ข้าพเจ้า เข้าใจปริศนาธรรม
"เราสายแดงเดียวกัน" น่าจะหมายถึงสายเลือดเดียวกัน หรือท่านอื่นมีความเห็นอย่างไร ปริศนาธรรม "เราสายแดงเดียวกัน" ก็ชี้แจ้งได้อธิบายได้ ข้าพเจ้ารับฟัง ถูกผิดไม่เป็นไร เป็นการตรึกตรองในธรรมร่วมกัน