จขกท.อยู่ร.ร.ม.ปลายในญี่ปุ่นค่ะ แอบชอบคนคนนึง อยู่คนละห้อง แต่อาทิตย์นึงมีคาบเรียนร่วมกันคาบนึงคือคาบศิลปะ ตอนแรกไม่ได้สนใจเค้าเลย แต่พอเข้าไปเรียนในคาบศิลปะครั้งแรก ครูให้นั่งตั้งกระดานขาสามเหลี่ยมวาดสเกตช์ดินสอ แบ่งเป็นกลุ่มๆ เค้านั่งอยู่แถวๆหน้าห้อง จขกท.นั่งหลังห้อง แล้วมุมที่ตั้งกระดานทำให้เค้ากับจขกท.หันหน้าเข้าหากันพอดีค่ะ
จขกท.ตอนนั้นก็ก้มหน้าก้มตาวาดรูปไป แต่รู้สึกว่าเค้ามองจขกท.บ่อย ที่คิดเพราะว่าแบบวาดรูปของกลุ่มเค้าไม่ได้อยู่ทางจขกท. จะมองแบบมาทางนี้แล้วจขกท.เข้าใจผิดว่ามองจขกท.ก็ไม่น่าใช่ เลยคิดเข้าข้างตัวเองมาตลอดค่ะว่าตอนนั้นเค้ามอง555555 เงยหน้าละสายตาจากกระดานตัวเองขึ้นมาทีไรก็สบตาเค้าทุกที ตอนนั้นเค้าไม่หลบสายตานะคะ หรือเพราะจขกท.สบแวบเดียวกับเค้าแล้วรีบหลบลงมาวาดรูปต่อก็ไม่รู้ เค้าเลยหลบสายตาไม่ทัน?
หลังจากนั้นมาหลายๆเดือน จขกท.ก็มาคิดจริงจังสังเกตเค้ามากๆเอาก็ช่วงสามสี่เดือนมานี้ค่ะ ช่วงหลังๆมีอยู่ครั้งนึงตอนเช้ามาร.ร.ขึ้นรถไฟขบวนเดียวกันกับเค้า คือเค้านั่งมาก่อนแล้วจขกท.มาขึ้นสถานีหลังจากเค้า ตอนถึงสถานีที่ต้องลง จขกท.กำลังก้าวขาออกจากรถไฟ ออกมาปุ๊ปเจอหน้าเค้าจังๆ แบบเค้าก็เดินออกมาจากอีกประตูแล้วเดินสวนมาทางนี้พอดี จะว่าใกล้ก็ออกแนวป๊ะกันตรงๆระยะน้อยกว่าหนึ่งเมตรอ่ะค่ะ จขกท.ก็อู้วว เค้าก็อู้วเบาๆ555555 จขกท.ตั้งตัวไม่ติดเลยทักไปแค่ว่าโอฮาโย เค้าก็โอฮาโยกลับ แล้วจขกท.ก็เดินขึ้นบันไดสถานีไปค่ะ
เดินออกจากสถานีไปสักพัก คือ ร.ร.จขกท.ต้องเดินต่อจากสถานีไปอีกประมาณสิบห้านาที ก็เดินไปเรื่อยๆในระยะที่ต่างคนต่างเห็นกัน จขกท.ก็ใจเต้นตึกตักๆ จังหวะที่เค้าเดินแซงไป คิดหนักมาก เอาไงดีวะ ทักดีไหม นานๆทีเจอ ผู้ชายญี่ปุ่นไม่รุกก็ไม่คืบหน้า ตัดสินใจด้านได้อายอด เดินขึ้นไปทักเค้าค่ะ เค้าก็ยิ้มๆคุยกลับ ก็คุยไปเรื่อยๆจนถึงร.ร. ซึ่งบทสนทนาส่วนใหญ่จขกท.เป็นคนถามๆเค้า ชวนคุยไปเป็นระยะ เค้ามีถามจขกท.บ้างนิดนึง ซึ่งก็ไม่รู้ถามเป็นมารยาทหรืออะไร555555 เค้าเป็นคนขี้อาย ไม่เคยเห็นเค้าคุยกับผู้หญิงคนอื่นเลย เราก็ปลื้มมากที่ตอนคุยเค้าก็ยิ้มๆกะเราตลอด ใจพองโตมากวันนั้น อารมณ์ดีทั้งวันค่ะ เขินนน
พอเจอระหว่างทางไปร.ร.รอบสอง ทักเค้าอีก คราวนี้คุยน้อยกว่าเดิม เพราะจขกท.ไม่กล้าเริ่มคุยเองเยอะมากแล้ว คราวที่แล้วมันยังครั้งแรก ยังพูดเยอะได้ แต่คราวนี้เริ่มกังวลว่าเค้ารำคาญรึเปล่าที่เรามาชวนคุย เพราะเค้าไม่เริ่มบทสนทนาก่อนเลย ถ้าเริ่มก็น้อยมาก ครั้งนี้เลยเดินเงียบๆส่วนใหญ่ค่ะ แต่มีตอนนึงจขกท.ก็เงียบๆไป เค้าเดินนำหน้าไปนิดนึง แล้วเค้าก็หันกลับมามองจขกท. จขกท.เลยยิ้มให้เค้าไป เค้าเลยชวนคุย บอกว่าหนาวเนอะ (กำลังเข้าฤดูใบไม้ร่วง) แล้วคุยกันต่ออีกไม่กี่คำก็ถึงร.ร.เลยแยกกันค่ะ
หลังจากนั้นเวลาเดินสวนกัน บางครั้งรู้ว่าเค้าเห็นเราตั้งแต่ไกลๆ จขกท.ก็ชอบเก๊กทำเป็นมองไม่เห็น เขินน่ะแหละค่ะ แล้วก็ชอบมาคิดอีกทีว่าไว้เค้ามาใกล้ๆค่อยทักละกัน แต่พอเค้าเดินมาใกล้ๆจริงๆ เค้าไม่มองจขกท.เลยค่ะ แบบเสมองไปทางอื่น ทั้งที่จขกท.หันทั้งหน้าไปหาเค้าตอนเดินสวนเลย แบบคนปกติคงรู้ตัวหันมามองตอบ แต่เค้าไม่ค่ะ เป็นแบบนี้หลายๆครั้งจนจขกท.เสียเซลฟ์ เพราะจริงๆจขกท.เจอใครที่รู้จักในร.ร.ก็จะโบกมือทักทายตอนเจอหน้ากันตลอด ตอนแรกๆที่ยังไม่คิดจริงจังกับเค้ามากก็ยังทักเค้าเป็นครั้งคราวเลยค่ะ เค้าก็ยังยิ้มตอบพยักหน้าให้บ้างอยู่เลยตอนนั้น
แล้วที่เริ่มรู้สึกว่าเค้าหลบหน้าเรา เพราะมีอยู่ครั้งสองครั้งที่เจอที่สถานีตอนรอขึ้นรถไฟกลับบ้าน คือเห็นกันแต่ไม่ได้สบตากัน แล้วตอนต่อแถวรอขึ้นรถไฟ เค้าก็เลี่ยงไม่ขึ้นใกล้ๆแถวจขกท.ค่ะ หรือตอนเช้าทุกทีคนญี่ปุ่นจะขึ้นรถไฟเวลาเดิมที่เดิม แต่หลังจากเจอกันตอนเช้าที่จขกท.เข้าไปทัก เค้าก็เปลี่ยนไปขึ้นรถไฟเร็วกว่าเดิมขบวนนึงค่ะ ไม่รู้เพราะคิดว่าไม่อยากขึ้นขบวนเดียวกันกับจขกท.จะได้ไม่ต้องโดนทักชวนคุยอีกหรือเปล่า
คือหวั่นๆจริงๆที่เค้าแสดงอาการหลบเลี่ยงขนาดนี้ หรือจขกท.ดูรุกเกินไปจนเค้ากลัวก็ไม่รู้ แต่ลองถามเพื่อน เพื่อนก็บอกผู้ชายญี่ปุ่นขี้อายจะตาย ยิ่งอยู่กับคนที่ชอบยิ่งพูดอะไรไม่ออก จะเขิน ทำตัวไม่ถูก ตอนนี้เลยหลงทางเลยค่ะ สรุปคิดไรกะจขกท.แล้วเขินหรือต้องการหลบหน้าไม่อยากเจอจริงๆ เราก็แอบชอบเค้าแต่เจอแบบนี้แล้วเสียใจนิดนึง เลยอยากถามคนในพันทิปดูค่ะ ถ้าเค้ากลัวจริงๆจขกท.จะได้ถอยแล้ว ไม่อยากให้เค้าอึดอัด555555 ขอความกรุณาด้วยค่า ยาวไปหรือเวิ่นเว้อไปขอโทษนะคะ
ท่าทีของผู้ชายแบบนี้คืออะไรคะ
จขกท.ตอนนั้นก็ก้มหน้าก้มตาวาดรูปไป แต่รู้สึกว่าเค้ามองจขกท.บ่อย ที่คิดเพราะว่าแบบวาดรูปของกลุ่มเค้าไม่ได้อยู่ทางจขกท. จะมองแบบมาทางนี้แล้วจขกท.เข้าใจผิดว่ามองจขกท.ก็ไม่น่าใช่ เลยคิดเข้าข้างตัวเองมาตลอดค่ะว่าตอนนั้นเค้ามอง555555 เงยหน้าละสายตาจากกระดานตัวเองขึ้นมาทีไรก็สบตาเค้าทุกที ตอนนั้นเค้าไม่หลบสายตานะคะ หรือเพราะจขกท.สบแวบเดียวกับเค้าแล้วรีบหลบลงมาวาดรูปต่อก็ไม่รู้ เค้าเลยหลบสายตาไม่ทัน?
หลังจากนั้นมาหลายๆเดือน จขกท.ก็มาคิดจริงจังสังเกตเค้ามากๆเอาก็ช่วงสามสี่เดือนมานี้ค่ะ ช่วงหลังๆมีอยู่ครั้งนึงตอนเช้ามาร.ร.ขึ้นรถไฟขบวนเดียวกันกับเค้า คือเค้านั่งมาก่อนแล้วจขกท.มาขึ้นสถานีหลังจากเค้า ตอนถึงสถานีที่ต้องลง จขกท.กำลังก้าวขาออกจากรถไฟ ออกมาปุ๊ปเจอหน้าเค้าจังๆ แบบเค้าก็เดินออกมาจากอีกประตูแล้วเดินสวนมาทางนี้พอดี จะว่าใกล้ก็ออกแนวป๊ะกันตรงๆระยะน้อยกว่าหนึ่งเมตรอ่ะค่ะ จขกท.ก็อู้วว เค้าก็อู้วเบาๆ555555 จขกท.ตั้งตัวไม่ติดเลยทักไปแค่ว่าโอฮาโย เค้าก็โอฮาโยกลับ แล้วจขกท.ก็เดินขึ้นบันไดสถานีไปค่ะ
เดินออกจากสถานีไปสักพัก คือ ร.ร.จขกท.ต้องเดินต่อจากสถานีไปอีกประมาณสิบห้านาที ก็เดินไปเรื่อยๆในระยะที่ต่างคนต่างเห็นกัน จขกท.ก็ใจเต้นตึกตักๆ จังหวะที่เค้าเดินแซงไป คิดหนักมาก เอาไงดีวะ ทักดีไหม นานๆทีเจอ ผู้ชายญี่ปุ่นไม่รุกก็ไม่คืบหน้า ตัดสินใจด้านได้อายอด เดินขึ้นไปทักเค้าค่ะ เค้าก็ยิ้มๆคุยกลับ ก็คุยไปเรื่อยๆจนถึงร.ร. ซึ่งบทสนทนาส่วนใหญ่จขกท.เป็นคนถามๆเค้า ชวนคุยไปเป็นระยะ เค้ามีถามจขกท.บ้างนิดนึง ซึ่งก็ไม่รู้ถามเป็นมารยาทหรืออะไร555555 เค้าเป็นคนขี้อาย ไม่เคยเห็นเค้าคุยกับผู้หญิงคนอื่นเลย เราก็ปลื้มมากที่ตอนคุยเค้าก็ยิ้มๆกะเราตลอด ใจพองโตมากวันนั้น อารมณ์ดีทั้งวันค่ะ เขินนน
พอเจอระหว่างทางไปร.ร.รอบสอง ทักเค้าอีก คราวนี้คุยน้อยกว่าเดิม เพราะจขกท.ไม่กล้าเริ่มคุยเองเยอะมากแล้ว คราวที่แล้วมันยังครั้งแรก ยังพูดเยอะได้ แต่คราวนี้เริ่มกังวลว่าเค้ารำคาญรึเปล่าที่เรามาชวนคุย เพราะเค้าไม่เริ่มบทสนทนาก่อนเลย ถ้าเริ่มก็น้อยมาก ครั้งนี้เลยเดินเงียบๆส่วนใหญ่ค่ะ แต่มีตอนนึงจขกท.ก็เงียบๆไป เค้าเดินนำหน้าไปนิดนึง แล้วเค้าก็หันกลับมามองจขกท. จขกท.เลยยิ้มให้เค้าไป เค้าเลยชวนคุย บอกว่าหนาวเนอะ (กำลังเข้าฤดูใบไม้ร่วง) แล้วคุยกันต่ออีกไม่กี่คำก็ถึงร.ร.เลยแยกกันค่ะ
หลังจากนั้นเวลาเดินสวนกัน บางครั้งรู้ว่าเค้าเห็นเราตั้งแต่ไกลๆ จขกท.ก็ชอบเก๊กทำเป็นมองไม่เห็น เขินน่ะแหละค่ะ แล้วก็ชอบมาคิดอีกทีว่าไว้เค้ามาใกล้ๆค่อยทักละกัน แต่พอเค้าเดินมาใกล้ๆจริงๆ เค้าไม่มองจขกท.เลยค่ะ แบบเสมองไปทางอื่น ทั้งที่จขกท.หันทั้งหน้าไปหาเค้าตอนเดินสวนเลย แบบคนปกติคงรู้ตัวหันมามองตอบ แต่เค้าไม่ค่ะ เป็นแบบนี้หลายๆครั้งจนจขกท.เสียเซลฟ์ เพราะจริงๆจขกท.เจอใครที่รู้จักในร.ร.ก็จะโบกมือทักทายตอนเจอหน้ากันตลอด ตอนแรกๆที่ยังไม่คิดจริงจังกับเค้ามากก็ยังทักเค้าเป็นครั้งคราวเลยค่ะ เค้าก็ยังยิ้มตอบพยักหน้าให้บ้างอยู่เลยตอนนั้น
แล้วที่เริ่มรู้สึกว่าเค้าหลบหน้าเรา เพราะมีอยู่ครั้งสองครั้งที่เจอที่สถานีตอนรอขึ้นรถไฟกลับบ้าน คือเห็นกันแต่ไม่ได้สบตากัน แล้วตอนต่อแถวรอขึ้นรถไฟ เค้าก็เลี่ยงไม่ขึ้นใกล้ๆแถวจขกท.ค่ะ หรือตอนเช้าทุกทีคนญี่ปุ่นจะขึ้นรถไฟเวลาเดิมที่เดิม แต่หลังจากเจอกันตอนเช้าที่จขกท.เข้าไปทัก เค้าก็เปลี่ยนไปขึ้นรถไฟเร็วกว่าเดิมขบวนนึงค่ะ ไม่รู้เพราะคิดว่าไม่อยากขึ้นขบวนเดียวกันกับจขกท.จะได้ไม่ต้องโดนทักชวนคุยอีกหรือเปล่า
คือหวั่นๆจริงๆที่เค้าแสดงอาการหลบเลี่ยงขนาดนี้ หรือจขกท.ดูรุกเกินไปจนเค้ากลัวก็ไม่รู้ แต่ลองถามเพื่อน เพื่อนก็บอกผู้ชายญี่ปุ่นขี้อายจะตาย ยิ่งอยู่กับคนที่ชอบยิ่งพูดอะไรไม่ออก จะเขิน ทำตัวไม่ถูก ตอนนี้เลยหลงทางเลยค่ะ สรุปคิดไรกะจขกท.แล้วเขินหรือต้องการหลบหน้าไม่อยากเจอจริงๆ เราก็แอบชอบเค้าแต่เจอแบบนี้แล้วเสียใจนิดนึง เลยอยากถามคนในพันทิปดูค่ะ ถ้าเค้ากลัวจริงๆจขกท.จะได้ถอยแล้ว ไม่อยากให้เค้าอึดอัด555555 ขอความกรุณาด้วยค่า ยาวไปหรือเวิ่นเว้อไปขอโทษนะคะ